Bilans ekumeniczny 20 lat po modlitwie z Janem Pawłem II

W nabo­żeń­stwie, któ­re­mu prze­wod­ni­czył arcy­bi­skup metro­po­li­ta wro­cław­ski Józef Kup­ny, wzię­li udział m.in. przed­sta­wi­cie­le pra­wie wszyst­kich Kościo­łów człon­kow­skich PRE, a tak­że świad­ko­wie nabo­żeń­stwa sprzed dwóch dekad – obec­ny był ówcze­sny metro­po­li­ta, kar­dy­nał Hen­ryk Gul­bi­no­wicz oraz bp Jan Sza­rek (Kościół ewan­ge­lic­ko-augs­bur­ski), któ­ry jako pre­zes PRE witał papie­ża w Pol­sce. Bp Sza­rek podzie­li­li się wspo­mnie­nia­mi z nabo­żeń­stwa i pod­kre­ślił, że im bli­żej jeste­śmy Chry­stu­sa, tym bli­żej jeste­smy sie­bie.

W imie­niu dol­no­ślą­skie­go oddzia­łu PRE zebra­nych powi­tał bp Ryszard Bogusz, eme­ry­to­wa­ny zwierzch­nik die­ce­zji wro­cław­skiej Kościo­ła ewan­ge­lic­ko-augs­bur­skie­go. Duchow­ny pod­kre­ślił, że 20. rocz­ni­ca wizy­ty Jana Paw­ła II w sto­li­cy Dol­ne­go Ślą­ska dosko­na­le wpi­su­je się w jubi­le­usz 500 lat refor­ma­cji obcho­dzo­ny przez Kościo­ły ewan­ge­lic­kie na całym świe­cie.

W nabo­żeń­stwie wziął udział m.in. nowy wła­dy­ka wro­cław­sko-szcze­ciń­ski Pol­skie­go Auto­ke­fa­licz­ne­go Kościo­ła Pra­wo­sław­ne­go abp Jerzy (Pań­kow­ski), a tak­że bp Marek Izdeb­ski – super­in­ten­dent gene­ral­ny Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Refor­mo­wa­ne­go w RP, prezb. naczel­ny Mate­usz Wicha­ry repre­zen­tu­ją­cy Kościół Chrze­ści­jan Bap­ty­stów, bp Wło­dzi­mierz Jusz­czak – ordy­na­riusz epar­chii wro­cław­sko-gdań­skiej ukra­iń­skie­go Kościo­ła grec­ko­ka­to­lic­kie­go, ks. Wal­de­mar Pytel – biskup die­ce­zji wro­cław­skiej Kościo­ła ewan­ge­lic­ko-augs­bur­skie­go. Obec­ni byli rów­nież pro­bosz­czo­wie lokal­nych para­fii: pol­sko­ka­to­lic­kiej – ks. Piotr Miko­łaj­czak, meto­dy­stycz­nej – ks. Krzysz­tof Wol­ni­ca, oraz pra­wo­sław­nej pw. św. Cyry­la i Meto­de­go – ks. mitrat Euge­niusz Cebul­ski, nestor dol­no­ślą­skiej eku­me­nii.

Kaza­nie wygło­sił bp Jerzy Samiec, któ­ry przy­po­mniał klu­czo­we wypo­wie­dzi Jana Paw­ła II z wro­cław­skiej modli­twy, ale tak­że z kaza­nia wygło­szo­ne­go w koście­le ewan­ge­lic­ko-augs­bur­skim Świę­tej Trój­cy w War­sza­wie, któ­ry papież odwie­dził w 1991 roku.

Chęt­nie powra­cam myślą do nasze­go ostat­nie­go spo­tka­nia w koście­le Świę­tej Trój­cy w War­sza­wie w 1991 roku. Mówi­łem wte­dy, że potrze­bu­je­my tole­ran­cji, ale że sama tole­ran­cja mię­dzy Kościo­ła­mi to sta­now­czo za mało. Cóż to bowiem za bra­cia, któ­rzy się jedy­nie tole­ru­ją? Trze­ba się rów­nież wza­jem­nie akcep­to­wać. Te sło­wa dzi­siaj przy­po­mi­nam i z całą mocą je potwier­dzam. (…) Tu, na tym miej­scu, pra­gnę powie­dzieć: nie wystar­cza tole­ran­cja! Nie wystar­cza wza­jem­na akcep­ta­cja. Jezus Chry­stus, Ten, któ­ry jest i któ­ry przy­cho­dzi, ocze­ku­je od nas czy­tel­ne­go zna­ku jed­no­ści, ocze­ku­je wspól­ne­go świa­dec­twa.

Jan Paweł II pod­czas modli­twy we Wro­cła­wiu, 1997

Bp Samiec pod­kre­ślił, że okrą­gła rocz­ni­ca spo­tka­nia jest zachę­tą do wery­fi­ka­cji, jak wie­le z wypo­wie­dzia­nych postu­la­tów uda­ło się osią­gnąć. — Z pew­no­ścią przed nami dale­ka dro­ga do wspól­ne­go przy­stę­po­wa­nia do Komu­nii Świę­tej, choć coraz czę­ściej mówi się o gościn­no­ści eucha­ry­stycz­nej. Nie może ujść naszej uwa­dze fakt, że poza ofi­cjal­ny­mi sta­no­wi­ska­mi Kościo­łów coraz czę­ściej wier­ni przyj­mu­ją Komu­nię w innych wspól­no­tach — mówił lute­rań­ski biskup.

Pre­zes PRE przy­po­mniał doku­men­ty dia­lo­gu mię­dzy rzym­ski­mi kato­li­ka­mi a ewan­ge­li­ka­mi, ini­cja­ty­wy eku­me­nicz­ne, a przede wszyst­kim wspól­ne modli­twy, któ­re poka­zu­ją, że jed­ność nie jest i nie może być naszym dzie­łem, naszą zasłu­gą, ale darem. Jest nie tyl­ko czymś zada­nym, ale już danym, co widzi­my cho­ciaż­by poprzez wspól­ny chrzest. Wszyst­kie te ele­men­ty – więk­sze i mniej­sze – zło­ży­ły się na wiel­ką budow­lę, któ­ra nie jest powo­dem do dumy, nie mogą stać się eku­me­nicz­ną Wie­żą Babel, ale zobo­wią­za­niem do dal­szej modli­twy i nadziei.

Bp Samiec przy­wo­łał rów­nież eku­me­nicz­ną modli­twę z papie­żem Fran­cisz­kiem w Lund oraz eku­me­nicz­ne zobo­wią­za­nie dla wszyst­kich Kościo­łów — Jeste­śmy rów­nież świa­do­mi, jak wie­le jesz­cze przed nami zadań i pra­cy, aby jesz­cze bar­dziej zbli­żyć się do jed­no­ści i doce­nić te wymia­ry jed­no­ści, któ­re mamy, a któ­re nie są prze­cież dru­go­rzęd­ne. Wspól­na wia­ra w Chry­stu­sa łączy nie tyl­ko ewan­ge­li­ków i kato­li­ków, co chęt­nie pod­kre­śla­my pod­czas jubi­le­uszu 500 lat refor­ma­cji, ale ogar­nia ona wszyst­kich chrze­ści­jan, bez wzglę­du na to, czy Kościo­ły, do któ­rych nale­żą są licz­ne i sta­ro­żyt­ne, jak np. czci­god­ne Kościo­ły pra­wo­sław­ne, czy nie­licz­ne i dość mło­de, jak choć­by Kościo­ły maria­wic­kie. Jed­ność doty­czy rów­nież tych Kościo­łów nowe­go nur­tu, Kościo­łów ewan­ge­li­kal­nych, w tym zie­lo­no­świąt­ko­wych, któ­re rów­nież odkry­wa­ją swo­je powo­ła­nie do dia­lo­gu eku­me­nicz­ne­go.

Kazno­dzie­ja zazna­czył, że wspól­ne rela­cje eku­me­nicz­ne nie będą mia­ły siły prze­bi­cia, jeśli nie będą prze­peł­nio­ne chrze­ści­jań­ską miło­ścią – nie­wy­mu­szo­ną i auten­tycz­ną. — Może­my i powin­ni­śmy sta­wiać przed eku­me­ni­zmem, przed sobą kolej­ne zda­nia, któ­re mają nas do sie­bie zbli­żać. Mamy jed­nak świa­do­mość, że jeste­śmy i pozo­sta­nie­my róż­ni w wie­lu aspek­tach naszej ekle­zjo­lo­gii, a więc tego, jak rozu­mie­my tajem­ni­cę Kościo­ła. Nie­za­leż­nie jed­nak od tego, w jaki spo­sób myśli­my o jed­no­ści zada­nej mam przez Chry­stu­sa, jedy­ną dro­gą, któ­ra do niej pro­wa­dzi jest Boża miłość.

Całe­go kaza­nia bp. Jerze­go Sam­ca moż­na wysłu­chać tutaj, dzię­ki rela­cji Radia Rodzi­na.

Nabo­żeń­stwo odby­ło się w ramach Nocy Kościo­łów oraz w 20. Rocz­ni­cę 46. Kon­gre­su Eucha­ry­stycz­ne­go i wizy­ty Jana Paw­ła II we Wro­cła­wiu.

---

Gale­ria