Polscy protestanci różnorodni i nadwrażliwi

Sza­le­nie trud­ne jest wska­za­nie jakie­goś wspól­ne­go mia­now­ni­ka, bo są to odle­głe śro­do­wi­ska. Inni są pro­te­stan­ci z Wisły, gdzie pro­te­stan­tyzm jest lokal­ny, zasie­dzia­ły, niż tam, gdzie pro­te­stan­ci to w znacz­nej mie­rze kon­wer­ty­ci, szcze­gól­nie w dużych aglo­me­ra­cjach. Inny jest pro­te­stan­tyzm wspól­not cha­ry­zma­tycz­nych, któ­rzy w wyni­ku trze­ciej fali opusz­cza­ją Kościół rzym­sko­ka­to­lic­ki i prze­cho­dzą do ruchu zie­lo­no­świąt­ko­we­go, a jesz­cze inny tra­dy­cyj­ny ewan­ge­li­cyzm np. w wyda­niu ślą­sko-cie­szyń­skim – uwa­ża prof. Pasek.

Według kra­kow­skie­go reli­gio­znaw­cy z ewan­ge­li­cy­zmem w Pol­sce wią­że się pew­na nad­wraż­li­wość, co dla mniej­szo­ści wyzna­nio­wej jest typo­we. — Jest to rów­nież zwią­za­ne z tym, że kato­li­cy w Pol­sce nie wie­dzą nic o ewan­ge­li­kach. Współ­cze­śni nie są ucze­ni w szko­łach, na czym pole­ga pro­te­stan­tyzm, a pod­ręcz­ni­ki są cza­sa­mi napi­sa­ne tak, że szko­da gadać. Dzie­ci kato­lic­kie koń­cząc edu­ka­cję mają nikłą lub żad­ną wie­dzę na temat pro­te­stan­ty­zmu czy refor­ma­cji – księ­ża kato­lic­cy naj­czę­ściej mówią o tym nega­tyw­nie, choć oczy­wi­ście zda­rza­ją się wyjąt­ki. Są duchow­ni, któ­rzy mówią o pro­te­stan­tach bez uprze­dzeń, a nawet zapra­sza­ją ewan­ge­li­ków na lek­cję reli­gii – prze­ko­nu­je prof. Pasek.

W roz­mo­wie z luter2017.pl opo­wia­da o pol­skich cha­ry­zma­ty­kach, w tym o roz­ła­mie w kra­kow­skim dusz­pa­ster­stwie Becz­ka, a tak­że o fun­da­men­ta­li­zmach i bez­re­li­gij­nej ducho­wo­ści.

Całość roz­mo­wy TUTAJ.