Ewangelicy podczas rzymskokatolickiego chrztu

Czy oso­ba będą­ca wyzna­nia ewan­ge­lic­kie­go, może być rodzi­cem chrzest­nym w Koście­le rzym­sko­ka­to­lic­kim?

Kanon 874 par. 2 Kodek­su pra­wa kano­nicz­ne­go obo­wią­zu­ją­ce­go w Koście­le łaciń­skim dopusz­cza moż­li­wość, aby ewan­ge­lik lub ewan­ge­licz­ka wypeł­nia­li pod­czas chrztu w Koście­le rzym­sko­ka­to­lic­kim jedy­nie role świad­ka chrztu, nie dopusz­cza nato­miast do peł­nie­nia roli chrzest­ne­go lub chrzest­nej. Rolę świad­ka chrztu musi w takim wypad­ku peł­nić wyłącz­nie z co naj­mniej jed­nym chrzest­nym lub chrzest­ną nale­żą­cy­mi do wspól­no­ty rzym­sko­ka­to­lic­kiej.

Dyrek­to­rium eku­me­nicz­ne Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go tak tłu­ma­czy zastrze­że­nie roli chrzestnego/chrzestnej dla wier­nych Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go:

98. Kato­lic­ka kon­cep­cja jest taka, że chrzest­ni, w sen­sie litur­gicz­nym i kano­nicz­nym, powin­ni być człon­ka­mi Kościo­ła lub Wspól­no­ty ekle­zjal­nej, w któ­rej chrzest jest spra­wo­wa­ny. Nie tyl­ko bowiem bio­rą na sie­bie odpo­wie­dzial­ność za chrze­ści­jań­skie wycho­wa­nie oso­by ochrzczo­nej (lub bierz­mo­wa­nej) jako rodzi­ce lub przy­ja­cie­le, ale są tak­że przed­sta­wi­cie­la­mi wspól­no­ty wia­ry, porę­czy­cie­la­mi wia­ry kan­dy­da­ta i jego pra­gnie­nia komu­nii ekle­zjal­nej.

Wg kano­nów Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go wol­no jed­nak — “dla słusz­nych powo­dów” — dopu­ścić do roli chrzestnego/chrzestnej oso­by nale­żą­ce do jed­ne­go z Kościo­łów wschod­nich lub Kościo­łów na Zacho­dzie będą­cych w oce­nie Sto­li­cy Apo­stol­skiej w podob­nej do nich sytu­acji kano­nicz­nej (np. Pol­ski Naro­do­wy Kościół Kato­lic­ki w Sta­nach Zjed­no­czo­nych i Kana­dzie).

Piotr Timus