Kardynał Julius Döpfner — 30. rocznica śmierci

Miło­sier­ny sama­ry­ta­nin nie pod­pi­su­je żad­nych rezo­lu­cji, któ­re muszą być prze­ka­za­ne dalej. Sam zabie­ra się do dzia­ła­nia – powie­dział kie­dyś kar­dy­nał Julius A. Döpf­ner. Dobrze wie­dział, co mówił. Gdy alian­ci bom­bar­do­wa­li Würz­burg (naj­bar­dziej znisz­czo­ne nie­miec­kie mia­sto pod­czas II woj­ny świa­to­wej) ks. Döpf­ner opie­ko­wał się lud­no­ścią cywil­ną, a po zakoń­cze­niu woj­ny już jako biskup die­ce­zjal­ny trosz­czył się o potrze­by wier­nych, zarów­no ducho­we i mate­rial­ne. Obok wie­deń­skie­go arcy­bi­sku­pa, kar­dy­na­ła Fran­za Köni­ga, nale­żał do głów­nych archi­tek­tów Sobo­ru Waty­kań­skie­go II. Dziś mija 30. rocz­ni­ca śmier­ci kar­dy­na­ła Döpf­ne­ra.

Julius Döpf­ner uro­dził się 26 sierp­nia 1913 w Hau­sen nie­opo­dal Bad Kis­sin­gen. Pocho­dził z pro­stej rodzi­ny. Ojciec był słu­żą­cym w hote­lu. Mat­ka zaj­mo­wa­ła się domem. W szko­le oka­za­ło się, że Julius jest nie­prze­cięt­nym uczniem. Był naj­lep­szy w gim­na­zjum w Würz­bur­gu. W 1933 roku wstą­pił do semi­na­rium duchow­ne­go. Biskup wysłał go Papie­skie­go Semi­na­rium Ger­ma­ni­cum. Filo­zo­fię i teo­lo­gię stu­dio­wał na papie­skiej Gre­go­ria­nie. Tam też obro­nił w 1941 r. dok­to­rat na pod­sta­wie roz­pra­wy o teo­lo­gii angiel­skie­go kar­dy­na­ła-kon­wer­ty­ty Joh­na New­man­na. 29 paź­dzier­ni­ka 1939 przy­jął w Rzy­mie świę­ce­nia kapłań­skie.

W cza­sie woj­ny powró­cił do Nie­miec. Pra­co­wał w Würz­bur­gu. W 1948 roku papież Pius XII mia­nu­je zale­d­wie 35-let­nie­go kapła­na bisku­pem Die­ce­zji Würz­burg. Był wów­czas naj­młod­szym bisku­pem rzym­sko­ka­to­lic­kim na świe­cie. 14 paź­dzier­ni­ka 1948 w znisz­czo­nej kate­drze abp Joseph Otto Kolb udzie­la Döpf­ne­ro­wi świę­ceń bisku­pich. W stycz­niu 1957 roku papież Jan XXIII mia­nu­je bp. Döpf­ne­ra nowym bisku­pem Ber­li­na, a w grud­niu 1958 hie­rar­cha otrzy­mu­je god­ność kardynalską.W syl­we­stro­wą noc 1960 nie­spo­dzie­wa­nie umie­ra kar­dy­nał Josef Wen­del, arcy­bi­skup Mona­chium-Fry­zyn­gii. Papież posta­na­wia prze­nieść bpa Döpf­ne­ra z Ber­li­na do Bawa­rii. 30 wrze­śnia 1960 odby­wa się uro­czy­sty ingres do kate­dry mariac­kiej w Mona­chium. Gdy Jan XXIII zwo­łu­je Sobór Waty­kań­ski II kar­dy­nał Julius Döpf­ner sta­nie się jed­nym z głów­nych hie­rar­chów, wspie­ra­ją­cych idee sobo­ru. W Rzy­mie nie­miec­cy bisku­pi wybie­ra­ją go na prze­wod­ni­czą­ce­go kon­fe­ren­cji epi­sko­pa­tu. Po powro­cie do kra­ju sta­je się głów­nym rzecz­ni­kiem wpro­wa­dza­nia reform sobo­ro­wych. W latach 1969–1975 kie­ro­wał pra­ca­mi prze­ło­mo­we­go Syno­du z Würz­bur­ga, któ­ry reali­zo­wał posta­no­wie­nia sobo­ru w RFN.

24 lip­ca 1976 roku kar­dy­nał Döpf­ner zamie­rzał udać się na waka­cje. Wcze­snym ran­kiem opu­ścił pałac arcy­bi­sku­pi. W dro­dze źle się poczuł. Posta­no­wił wró­cić do pała­cu. Przy drzwiach do rezy­den­cji dostał ata­ku ser­ca. Zmarł na miej­scu. Papież Paweł VI zde­cy­do­wał, że następ­cą kar­dy­na­ła Döpf­ne­ra w Mona­chium zosta­nie ks. prof. Joseph Rat­zin­ger. Dzi­siaj wie­czo­rem obec­ny arcy­bi­skup Mona­chium-Fry­zyn­gii kar­dy­nał Frie­drich Wet­ter odpra­wi mszę świę­tą z oka­zji 30. rocz­ni­cy śmier­ci kar­dy­na­ła Döpf­ne­ra.

:: Stro­na poświę­co­na kar­dy­na­ło­wi J. A.Döpfnerowi