Zmarł pastor z Jaskini Adullam

Ze smut­kiem dowie­dzia­łem się wczo­raj, że w kwiet­niu zmarł na Kubie zało­ży­ciel Kościo­ła Jaski­nia Adul­la­ma, pastor Fabio Ramos de Carval­ho. Miał 41 lat, aktu­al­nie pro­wa­dził ewan­ge­li­za­cyj­ne zaję­cia z kubań­ską mło­dzie­żą, a zmarł na nagły zawał ser­ca, kie­dy odpo­czy­wał na pola­nie, leżąc pod drze­wem.

Wywo­dził się ze śro­do­wi­ska bar­dzo trud­nej, zbun­to­wa­nej mło­dzie­ży. W wie­ku 16 lat nawró­cił się szcze­rze do Jezu­sa Chry­stu­sa w Ewan­ge­licz­nym Koście­le Kon­gre­ga­cjo­nal­nym z Bar­re­iro, w Nite­roi, mie­ście leżą­cym­bli­sko Rio de Jane­iro. Natych­miast odkrył w sobie powo­ła­nie, aby dopro­wa­dzić do Jezu­sa innych, podob­nych do nie­go, żyją­cych życiem peł­nym nar­ko­ty­ków, alko­ho­lu, prze­mo­cy imu­zy­ki Heavy Metal.

Naj­pierw przy­łą­czył się do jed­nej z naj­star­szych wspól­not leczą­cych z nało­gów w Bra­zy­lii, Wspól­no­ty S 8, zało­żo­nej przez pasto­ra Jere­mia­sa de Matos Fon­tes, byłe­go guber­na­to­ra sta­nu Rio de Jane­iro. Po skoń­cze­niu semi­na­rium Misji Volan­tes de Cisto, przez 5 lat pro­wa­dził dzia­łal­ność misyj­ną w sta­nie Para­na, aby w 1992 r. prze­nieść się do sto­li­cy sta­nu Minas Gera­is, Belo Hori­zon­te, zna­nej jako bra­zy­lij­ska sto­li­ca Heavy Metal.

Wraz z żoną zaczę­li dzia­łać wśród mło­dzie­ży z naj­więk­sze­go mar­gi­ne­su spo­łecz­ne­go: nar­ko­ma­nów, pro­sty­tu­tek, trans­we­sty­tów, itd. Szli wszę­dzie tam, gdzie wie­dzie­li, że mogą spo­tkać tego typu oso­by, ryzy­ku­jąc czę­sto pobi­ciem, a nawet i śmier­cią. Wkrót­ce stał się pasto­rem dla wie­lu mło­dych ludzi z takich śro­do­wisk.

Pastor Fabio sta­rał się być pomo­stem pomię­dzy mło­dzie­żą, któ­rą wycią­gał czę­sto z naj­gor­sze­go dna ludz­kiej egzy­sten­cji, a miej­sco­wy­mi, pro­te­stanc­ki­mi Kościo­ła­mi. Nie­ste­ty, ale, bar­dzo czę­sto mu się to nie uda­wa­ło. Duchow­ni i człon­ko­wie Kościo­łów nie chcie­li mieć mię­dzy sobą dziw­nie ubra­nej mło­dzie­ży, wyta­tu­owa­nej, z dłu­gi­mi wło­sa­mi, z pier­cin­giem na całym cie­le. Mło­dzi ludzie bowiem, dzię­ki służ­bie Fabia, zrzu­ca­li z sie­bie jarz­mo nało­gów oraz nie­mo­ral­ne życie, ale nie chcie­li zmie­niać swo­je­go wyglą­du.

W 1995 r., widząc, że Kościo­ły nie są w sta­nie akcep­to­wać poko­le­nia mło­dych ludzi z miej­skich sub­kul­tur, pastor Fabio i pastor Edu­ar­do Lucas zde­cy­do­wa­li się osta­tecz­nie na zało­że­nie z tą gru­pą oddziel­ne­go Kościo­ła. Do dzi­siaj nie posia­da on wła­snej nazwy, cho­ciaż począt­ko­wo, z powo­du miej­sca zgro­ma­dzeń, nazy­wa­no ją Wspól­no­tą Gara­żo­wą, a następ­nie Wspól­no­tą Medycz­ną, (kie­dy spo­ty­ka­li się w sali fakul­te­tu medy­cy­ny na uni­wer­sy­te­cie fede­ral­nym w Belo Hori­zon­te). Osta­tecz­nie sta­li się zna­ni jako Wspól­no­ta Jaski­nia Adul­lam (jaski­nia z 1 Księ­gi Samu­ela 22,1–3, w któ­rej wokół Dawi­da zebra­li się „wszel­kie­go rodza­ju uci­śnie­ni i ci, któ­rzy ści­ga­ni byli przez wie­rzy­cie­li, i ci, któ­rym było cięż­ko na duszy”). Wspól­no­ta ta dzia­ła­ła w ramach tzw. Ewan­ge­li­za­cji Miej­skich Ple­mion. Pastor Fabio zmarł, pozo­sta­wia­jąc żonę i dwóch synów: 18 let­nie­go Judę i 16 let­nie­go Nata­na. Pozo­sta­wił jed­nak jesz­cze wie­lu innych, ducho­wych synów i cór­ki, któ­rzy dalej kon­ty­nu­ują roz­po­czę­te przez nie­go dzie­ło.