Narkotyk i przeżycia duchowo-mistyczne

Oso­by, któ­re zaży­wa­ły nar­ko­ty­ki halu­cy­no­gen­ne twier­dzą, że doświad­czy­ły mistycz­ne­go prze­ży­cia, któ­re spo­wo­do­wa­ło dłu­go­trwa­łe zmia­ny w ich zacho­wa­niu. Cho­dzi o nauko­we bada­nia prze­pro­wa­dzo­ne z 36 ochot­ni­ka­mi, któ­rzy otrzy­ma­li daw­kę nar­ko­ty­ku psi­lo­ci­bi­na Nie­któ­rzy z nich twier­dzą, iżod­czu­cia po tym środ­ku były porów­ny­wal­ne z emo­cja­mi naro­dzin dziec­ka czy śmier­ci bli­skiej oso­by.

Te komen­ta­rze wyda­wa­ły się nie­praw­do­po­dob­ne — powie­dział Roland Grif­fi­ths z Aka­de­mii Medycz­nej Uni­wer­sy­te­tu Johns Hop­kins, autor badań. Zaraz jed­nak ostrzegł, aby nikt nie sta­rał się ich powta­rzać w domu, ponie­waż aż jed­na trze­cia ochot­ni­ków, któ­rzy zaży­li nar­ko­tyk, uzna­ło doświad­cze­nie za prze­ra­ża­ją­ce, a prze­cież zosta­ło ono doko­na­ne w warun­kach cał­ko­wi­cie kon­tro­lo­wa­nych przez naukow­ców. Ozna­cza to jed­nak, że oso­by, któ­re chcia­ły­by przy­jąć nar­ko­tyk w spo­sób nie­le­gal­ny mogły­by wyrzą­dzić sobie krzyw­dę.

Cho­dzi o jed­no z nie­licz­nych badań z uży­ciem środ­ków halu­cy­gen­nych, jakie prze­pro­wa­dzo­no w cią­gu ostat­nich 40 lat. Doświad­cze­nia wyka­za­ły, że psi­lo­ci­bi­na mogła­by w przy­szło­ści pomóc w porzu­ce­niu nało­gu lub pomóc, będą­cym już w ostat­nim eta­pie cho­ro­by, prze­zwy­cię­żyć depre­sję i roz­pacz. Bada­nia mia­ły rów­nież pomóc wyja­śnić, co się dzie­je w ludz­kim mózgu pod­czas głę­bo­kich prze­żyć ducho­wych. Arty­kuł został opu­bli­ko­wa­ny na łamach “Psy­cho­phar­ma­co­lo­gy”.

Psi­lo­ci­bi­na od wie­ków zaży­wa­na jest do celów reli­gij­nych. Zna­ny jest fakt, że zaży­cie jej wpro­wa­dza czło­wie­ka w prze­ży­cie mistycz­ne. Jed­nak­że bada­nia prze­pro­wa­dzo­ne pod kie­run­kiem Grif­fi­th­sa przy­no­szą nowe rezul­ta­ty. Jesz­cze dwa mie­sią­ce po zaży­ciu daw­ki nar­ko­ty­ku wie­lu ochot­ni­ków twier­dzi­ło, że od tam­te­go dnia, ich życie zmie­ni­ło się na lep­sze, sta­li się poboż­niej­si, kocha­ją­cy, opty­mi­stycz­ni i cier­pliw­si. Ich rodzi­ny i przy­ja­cie­le stwier­dzi­li, że wyczu­wa­ją zmia­nę.

Psi­lo­ci­bi­na, tak jak LSD lub mesca­li­na, jest nar­ko­ty­kiem z kate­go­rii halu­cy­no­gen­nych lub psy­cho­de­licz­nych. Już w prze­szło­ści były one bada­ne nauko­wo, ale póź­niej prze­rwa­no doświad­cze­nia.

Ochot­ni­cy wspo­mnia­ne­go powy­żej bada­nia mie­li śred­nio 46 lat, nigdy przed­tem nie uży­wa­li żad­nych środ­ków halu­cy­gen­nych. Każ­dy z nich zażył psi­lo­ci­bi­nę pod­czas jed­nej z wizyt w labo­ra­to­rium oraz dodat­ko­wo lekar­stwo pobu­dza­ją­ce pod­czas innej wizy­ty. Jedy­nie sze­ściu z nich wie­dzia­ło, kie­dy otrzy­ma­ło rze­czy­wi­ście nar­ko­tyk. Każ­da z tych wizyt trwa­ła po osiem godzin, kie­dy to ochot­ni­cy kła­dli sie na dywa­nie, mając na twa­rzy maski do spa­nia i słu­cha­jąc instru­men­tal­nej muzy­ki.