Szariat w Nigerii — broń przeciw chrześcijanom

Bap­ty­stycz­ny pastor Joseph Hay­ap, sekre­tarz Chrze­ści­jań­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Nige­rii (CAN), jest świad­kiem kon­filk­tów reli­gij­nych w pro­win­cji Kadun­da od 1987 r. Według duchow­ne­go wkon­flik­tach zgi­nę­ło już 25 tysię­cy chrze­ści­jan i znisz­czo­no oko­ło 500 kościo­łów w Makar­fi, Kadu­na, Kafan­chan, Zan­gon Kataf, Kasu­wa Maga­ni i Zarii. W12 pół­noc­nych sta­nach Nige­rii wpro­wa­dzo­no islam­skie pra­wo sza­ria­tu. Według Hay­apa wie­lu muzuł­ma­nów uwie­rzy­ło, że ich reli­gia pozwa­la­ją im sta­wać ponad pra­wem powszech­nym.

W sta­nie Kadu­na ist­nie­je podwój­ny sys­tem praw­ny: pra­wo powszech­ne i sza­riat. Sta­no­wy rząd twier­dzi, że utwo­rzył sądy dla chrze­ści­jan i ani­mi­stów, któ­rzy są sądze­ni według pra­wa powszech­ne­go, a nie sza­ria­tu. Według pasto­ra Hay­apa sądy powszech­ne w rze­czy­wi­sto­ści kie­ru­ją się zasa­da­mi ani­mi­stów, co jest nie­spra­wie­dli­we dla chrze­ści­jan. W taki oto spo­sób oby­dwa sądy nie słu­żą potrze­bom chrze­ści­jan — uwa­ża pastor

Zgod­nie z sza­ria­tem środ­ki finan­so­we prze­zna­czo­ne przez pań­stwo na cele spo­łecz­ne mogą zostać uży­te na gło­sze­nie isla­mu. To dys­kry­mi­na­cja chrze­ści­jan — twier­dzi Hay­ap. Sło­wa bap­ty­sty potwier­dza wie­lu duchow­nych, w tym angli­kań­ski ordy­na­riusz Die­ce­zji Wusa­sa bp Ali Buba Lami­do oraz dia­kon Saidu Dogo, sekre­tarz gene­ral­ny CAB. Pie­nią­dze prze­zna­czo­ne na szpi­ta­le, szko­ły, budo­wy i napra­wy dróg i inne cele publicz­ne są w rze­czy­wi­sto­ści wyda­wa­ne­na utrzy­ma­nie sądów islam­skich, budo­wę muzuł­mań­skich insty­tu­cji oraz na nawra­ca­nie wyznaw­ców Chry­stu­sa — alar­mu­ją chrze­ści­ja­nie.

Według dia­ko­na Dogo lokal­ne rzą­dy kon­tro­lo­wa­ne przez muzuł­ma­nów zabra­nia­ją kate­chi­zo­wa­nia chrze­ści­jań­skich dzie­ci w szko­łach, a środ­kom maso­we­go prze­ka­zu, nada­wa­nia chrze­ści­jań­skich audy­cji. Chrze­ści­ja­nie mają rów­nież pro­ble­my z uzy­ski­wa­niem kon­ce­sji na budo­wę nowych świą­tyń oraz z ochro­ną już wznie­sio­nych. Wła­dze nie waha­ją się nawet przed nisz­cze­niem pry­wat­nych domów chrze­ści­jan, gdy te wyko­rzy­sty­wa­ne są do spo­tkań modli­tw­nych. Reżim argu­men­tu­je wów­czas, że pose­sja nie­le­gal­nie użyt­ko­wa­na jest do celów reli­gij­nych.