Niespokojny Krym

Prio­ry­te­tem orga­nów wła­dzy wyko­naw­czej na Kry­mie jest zapew­nie­nie poko­ju mię­dzy­na­ro­do­we­go i mię­dzy­re­li­gij­ne­go oraz nie­do­pusz­cza­nie do eks­pan­sji rady­ka­li­zmów — gło­si oświad­cze­nie Rady Bez­pie­czeń­stwa Naro­do­we­go i Obro­ny Ukra­iny (RBNOU).

Krym jest tyglem kul­tu­ro­wym Ukra­iny. Jego popu­la­cję sta­no­wią Rosja­nie, Ukra­iń­cy, Ormia­nie, Żydzi, Gre­cy i Tata­rzy – repre­zen­tan­ci wie­lu reli­gii. Od począt­ku lat 90-tych Pół­wy­sep Krym­ski jest świad­kiem repa­tria­cji potom­ków naro­dów wysie­dlo­nych przez Sta­li­na. W 1944 depor­to­wa­no stąd ponad 183 tys. Tata­rów. Dziś sta­no­wią oni naj­bar­dziej aktyw­ną spo­łecz­nie i poli­tycz­nie gru­pę imi­gran­tów.

Róż­no­rod­ność naro­do­wa ubo­ga­ca kul­tu­rę lokal­ną pół­wy­spu. Nie­ste­ty na tle naro­do­wo­ścio­wym nie­rzad­ko docho­dzi­ło do kon­flik­tów. Swą aktyw­ność oży­wi­ły mię­dzy inny­mi ugru­po­wa­nia sym­pa­ty­zu­ją­ce z poglą­da­mi rady­kal­ny­mi. Oba­wy rzą­du wią­żą się głów­nie ze spo­łecz­no­ścia­mi tatar­ski­mi, któ­rych repre­zen­tan­ci to w prze­wa­ża­ją­cej więk­szo­ści muzuł­ma­nie.

RBNOU oce­ni­ło sytu­ację na Kry­mie jako “wciąż skom­pli­ko­wa­ną i kon­tro­wer­syj­ną”, gdyż “czyn­ni­ki desta­bi­li­zu­ją­ce oraz źró­dła zagro­że­nia naro­do­we­go bez­pie­czeń­stwa na Kry­mie nie zosta­ły zneu­tra­li­zo­wa­ne.” Rada bez­pie­czeń­stwa nie powo­ła­ła się jed­nak na żad­ne wypad­ki nad­uży­cia praw przez przed­sta­wi­cie­li kon­kret­nych spo­łecz­no­ści etnicz­nych. RBNOU powtó­rzy­ło nie­daw­ne zapew­nie­nie pre­mie­ra Ukra­iny, Wik­to­ra Janu­ko­wy­cza, o zwal­cza­niu przez rząd wszel­kich prze­ja­wów reli­gij­nej, raso­wej lub naro­do­wej nie­to­le­ran­cji w kra­ju.