Rozmowa z bp. Wiaczesławem Horpynczukiem

Co wschod­nie chrze­ści­jań­stwo może zaofe­ro­wać lute­ra­ni­zmo­wi? — Przede wszyst­kim bogo­boj­ność i pięk­no, któ­re obec­ne są we wschod­niej litur­gii. Ale tak­że wywo­dzą­cą się ze wschod­nie­go chrze­ści­jań­stwa per­spek­ty­wę, z któ­rej patrzy­my na lute­rań­ską teo­lo­gię — mówi w roz­mo­wie z Eku­me­nicz­ną Agen­cją Infor­ma­cyj­ną bp Wia­cze­sław Hor­pyn­czuk, zwierzch­nik Ukra­iń­skie­go Kościo­ła Lute­rań­skie­go.

Piotr Kali­now­ski: W infor­ma­cjach poda­nych na stro­nie Ukra­iń­skie­go Kościo­ła Lute­rań­skie­go prze­czy­ta­łem, że wśród jego zało­ży­cie­li byli duchow­ni pra­wo­sław­ni i gre­ko­ka­to­lic­cy. Czy Ksiądz Biskup mógł­by roz­wi­nąć ten wątek?

Bp Wia­cze­sław Hor­pyn­czuk: — Przede wszyst­kim chciał­bym podzię­ko­wać za zain­te­re­so­wa­nie naszym Kościo­łem. Jeśli cho­dzi o zało­ży­cie­li, to powiem, że zało­żył go nasz Pan. Nato­miast tacy ludzie, jak pra­wo­sław­ny ksiądz Jakiw Kraw­czuk czy grec­ko­ka­to­lic­ki ksiądz Fedir Sta­szyn­skij zaan­ga­żo­wa­li się w refor­mę Kościo­ła na Ukra­inie. Jed­nak ich dzia­łal­ność trud­no nazwać sku­tecz­ną, a to z kil­ku powo­dów. Wykształ­co­ny w rzym­skim Col­le­gium Ruthe­ni­cum Teo­dor Jar­czuk był rze­czy­wi­stym lide­rem ukra­iń­skiej refor­ma­cji, obok bra­ci gre­ko­ka­to­li­ków i pra­wo­sław­nych, takich jak Iwan Sze­beć, Juchym Folusz­niak i inni, któ­rzy kocha­li Pana Jezu­sa Chry­stu­sa i chcie­li, by Ukra­iń­cy słu­cha­li czy­stej Ewan­ge­lii. To było wspa­nia­ła, poboż­na i peł­na ener­gii gru­pa chrze­ści­jań­skich teo­lo­gów, o korze­niach zarów­no pra­wo­sław­nych, jak i grec­ko­ka­to­lic­kich, któ­rzy chcie­li by Kościół Wschod­ni powró­cił ad fon­tem. I wyda­je mi się, że im się powio­dło!

Lute­ra­nizm jest deno­mi­na­cją o zachod­nich korze­niach, tym­cza­sem ukra­iń­ski Kościół pod wie­lo­ma wzglę­da­mi czer­pie z tra­dy­cji wschod­niej. Doty­czy to m.in. sfe­ry litur­gicz­nej. Co wschod­nie chrze­ści­jań­stwo może wnieść do lute­ra­ni­zmu?

- Przede wszyst­kim bogo­boj­ność i pięk­no, któ­re obec­ne są we wschod­niej litur­gii. Ale tak­że wywo­dzą­cą się ze wschod­nie­go chrze­ści­jań­stwa per­spek­ty­wę, z któ­rej patrzy­my na lute­rań­ską teo­lo­gię i życie, zarów­no w kon­tek­ście Kościo­ła, jak i spo­łe­czeń­stwa, rodzi­ny itd.

Czy Ukra­iń­ski Kościół Pra­wo­sław­ny utrzy­mu­je ofi­cjal­ne sto­sun­ki z inny­mi Kościo­ła­mi? Mam na myśli szcze­gól­nie Kościo­ły pra­wo­sław­ne.

- Nie, nie mamy ofi­cjal­nych kon­tak­tów z inny­mi Kościo­ła­mi wschod­ni­mi. Jed­nak od cza­su do cza­su nasi lide­rzy spo­ty­ka­ją się w ramach Panu­kra­iń­skiej Rady Kościo­łów.

Na Ukra­inie ist­nie­ją tak­że kon­gre­ga­cje Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Kościo­ła w Rosji i Innych Pań­stwach. Czy ist­nie­je jakaś współ­pra­ca z tą wspól­no­tą?

- Nie sądzę, aby­śmy nasze kon­tak­ty mogli okre­ślić mia­nem “współ­pra­cy”. Jed­nak czę­sto wymie­nia­my się naszy­mi publi­ka­cja­mi, co jakiś czas spo­ty­ka­my się z ukra­iń­skim kie­row­nic­twem ELKw­RiIP. Wymie­nia­my też mię­dzy sobą infor­ma­cje na róż­ne tema­ty.

Kościół, na cze­le któ­re­go stoi Ksiądz Biskup, jest człon­kiem Kon­fe­syj­nej Kon­fe­ren­cji Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skiej. Dla­cze­go nie Świa­to­wej Fede­ra­cji Lute­rań­skiej lub Mię­dzy­na­ro­do­wej Rady Lute­rań­skiej?

- Synod Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­ski współ­pra­cu­je bli­sko z misyj­nym towa­rzy­stwem “Myśli Wia­ry”, któ­re zro­bi­ło wie­le dla odro­dze­nia się lute­ra­ni­zmu na Ukra­inie po upad­ku komu­ni­zmu. Synod jest człon­kiem Kon­fe­ren­cji, więc tak­że nasza w niej obec­ność jest czymś natu­ral­nym.

Jak już wspo­mnia­łem, lute­ra­nizm postrze­ga­ny jest jako wyzna­nie zachod­nie. Jak jeste­ście więc przyj­mo­wa­ni na Ukra­inie?

- Na począt­ku ludzie myśle­li, że jeste­śmy Niem­ca­mi. Ale teraz ludzie rozu­mie­ją, że posia­da­my wybit­nie wschod­nie obli­cze. Ci, któ­rzy nas zna­ją, postrze­ga­ją nas jako Kościół ukra­iń­ski.

Jak widzi Ksiądz Biskup przy­szłość Kościo­ła lute­rań­skie­go na Ukra­inie?

- Wie­rzę, że jest on bło­go­sła­wień­stwem dla naro­du i całe­go lute­ra­ni­zmu. Ukra­iń­ski Kościół Lute­rań­skim, z pomo­cą Boga, będzie się roz­wi­jał jako wspól­no­ta wyzna­nio­wa, zwięk­szał licz­bę wier­nych i docie­rał do nowych miejsc na Ukra­inie. Wol­ność reli­gij­na w naszym pań­stwie dała nam szan­sę na gło­sze­nie Ewan­ge­lii. Coraz wię­cej drzwi otwie­ra się przed nami. Co praw­da rosną­cy w siłę mate­ria­lizm może nieść za sobą pew­ne zagro­że­nia dla sto­sun­ku ludzi do Ewan­ge­lii, ale pozwo­li­my, aby z tym pro­ble­mem pora­dził sobie Pan Jezus Chry­stus. To jest jego Kościół i On spra­wia, że się roz­wi­ja­my.

Ostat­nie pyta­nie. Sły­sza­łem, że już w nie­dłu­gim cza­sie ukra­iń­scy lute­ra­nie docze­ka­ją się wła­snej kate­dry…

- Chce­my ją wybu­do­wać w Kijo­wie. Pod­pi­sa­li­śmy już odpo­wied­nie umo­wy z mia­stem. Pro­szę, pamię­taj­cie o tym pro­jek­cie pod­czas swo­ich modlitw.

Dzię­ku­je za roz­mo­wę.

:: EAI Ekumenizm.pl: Sobór Ukra­iń­skie­go Kościo­ła Lute­rań­skie­go

:: Maga­zyn SR: Lute­ra­nizm w pra­wo­sław­nej skó­rze