50 lat Kościoła Agrarne Bractwo Kuby

“Nie jeste­śmy sek­tą, ani też dzi­wacz­nym kul­tem, jeste­śmy Kościo­łem pamię­ta­ją­cym o zacho­wa­niu stwo­rze­nia”, stwier­dził pastor Nehe­mías Cár­de­nas z Kościo­ła Agrar­ne­go Brac­twa Kuby (Igle­sia de la Her­man­dad Agra­ria de Cuba – HAC), w związ­ku z 50. rocz­ni­cą utwo­rze­nia Kościo­ła. Obcho­dy rocz­ni­co­we roz­po­czę­ły się 9 grud­nia 2004 roku spo­tka­niem w głów­nej sie­dzi­bie Kościo­ła w La Quin­ta, oko­ło 300 km. od Hawa­ny. W jubi­le­uszo­wym spo­tka­niu­uczest­ni­czy­ło oko­ło 200 osób, któ­re ponow­nie potwier­dzi­ły swo­je powo­ła­nie połą­cze­nia wia­ry z pra­cą na roli.

Brac­two zosta­ło zało­żo­ne w 1953 r. przez dwóch chło­pów: Jor­ge Insua i Brígi­do Era. Na począt­ku lat 60, jak wie­lu innych Kubań­czy­ków, głów­ni przed­sta­wi­cie­le Kościo­ła uda­li się na emi­gra­cję do USA. W tym cza­sie pozo­stał na wyspie tyl­ko jeden kościół nale­żą­cy do Brac­twa, w Tara­fa, do któ­re­go uczęsz­cza­ła tyl­ko jed­na oso­ba — kobie­ta, któ­ra codzien­nie otwie­ra­ła świą­ty­nię od 20:00 do 22:00, modli­ła się i następ­nie go zamy­ka­ła i szła do domu. Dzi­siaj brac­two posia­da dzie­więć zbo­rów z wła­sny­mi świą­ty­nia­mi w pro­win­cjach Hol­gu­ín, Cama­güey i Matan­zas oraz licz­ne domy i miej­sca prze­zna­czo­ne do modli­twy.

Pastor Nehe­mías, cha­rak­te­ry­zu­jąc Kościół Agrar­ne Brac­two Kuby, powie­dział: „Jeste­śmy Kościo­łem try­ni­tar­nym o ten­den­cjach pen­te­ko­stal­nych, ale nie w peł­ni zie­lo­no­świąt­ko­wym. Wie­rzy­my w obja­wie­nie darów Ducha i w wyra­ża­nie naszej wia­ry poprzez kubań­ską kul­tu­rę, np. poprzez tzw. impro­wi­za­cji w muzy­ce ‘guaji­ra’ pod­czas nabo­żeństw”. Wła­dzą naczel­ną Kościo­ła Brac­twa Kuby jest jego Gene­ral­ne Zgro­ma­dze­nie, któ­re zbie­ra się raz do roku, wybie­ra­jąc Komi­tet Wyko­naw­czy.

W chwi­li obec­nej Kościół ten roz­wi­ja czte­ry małe pro­jek­ty rol­ni­cze, zwią­za­ne z hodow­la zwie­rząt i upra­wą roli. Kościół nie posia­da wła­sne­go semi­na­rium, korzy­sta z pomo­cy i gościn­no­ści ist­nie­ją­cych insty­tu­tów teo­lo­gicz­nych innych Kościo­łów. Jed­ną z trosk Kościo­ła jest, aby mło­dzież, któ­ra koń­czy stu­dia rol­ni­cze, powró­ci­ła na wieś, do pra­cy na roli.

„On umie­ścił nas w tym świe­cie, aby­śmy mogli korzy­stać z jego bogactw, uczy­nił nas ich sza­fa­rza­mi. Dla­te­go w naszej dekla­ra­cji zasad ist­nie­je obro­na Stwo­rze­nia i ochro­na śro­do­wi­ska, któ­re cią­gle jest zagro­żo­ne przez nie­od­po­wie­dzial­ną posta­wę tych, któ­rzy rzą­dzą w świe­cie.”, wyja­śnił pastor Nehe­mías Cár­de­nas.