Afryka nadzieją Kościoła

Arcy­bi­skup Can­ter­bu­ry Rowan Wil­liams, któ­ry wła­śnie odwie­dza Afry­kę — zna­lazł w jej zachod­niej czę­ści miej­sce, gdzie kościół roz­wi­ja się nie­zwy­kle dyna­micz­nie. Ma on jed­nak zupeł­nie inne pro­ble­my niż chrze­ści­jań­stwo w Euro­pie czy Ame­ry­ce.

Pod­czas, gdy chrze­ści­jan Zacho­du, nie tyl­ko zresz­tą angli­ka­nów, roz­pa­la obec­nie pro­blem związ­ków homo­sek­su­al­nych — to Afry­kań­czy­cy mają zupeł­nie inne pro­ble­my. Dla nich pyta­niem jest nie tyle, czy wol­no dopu­ścić do związ­ków osób tej samej płci, ile czy dopusz­czal­ne jest wie­lo­żeń­stwo. Wbrew pozo­rom dla wie­lu wspól­not afry­kań­skich jest to poważ­ny pro­blem, bowiem poli­ga­mi­ści czę­sto odcho­dzą z nich do małych, dyna­micz­nych, moc­no zako­rze­nio­nych w miej­sco­wych warun­kach kościo­łów nale­żą­cych do tzw. czar­ne­go chrze­ści­jań­stwa.

Dla wie­lu duchow­nych tra­dy­cyj­nych wyznań chrze­ści­jań­skich rów­nie poważ­nym pro­ble­mem są roz­wi­ja­ją­ce się w Afry­ce wspól­no­ty pro­pa­gu­ją­ce tam tzw. “ewan­ge­lię suk­ce­su”.

Jed­nak naj­więk­szym wyzwa­niem przed jakim sta­ją afry­kań­skie kościo­ły jest pro­blem spo­łecz­ne­go i moral­ne­go zdro­wia. Afry­kań­skie rodzi­ny nie mając pie­nię­dzy na życie czę­sto sprze­da­ją bowiem wła­sne dzie­ci gan­gom, któ­re czy­nią z nich pro­sty­tut­ki.

Trud­no nie zauwa­żyć też sza­le­ją­cej w całej czar­nej Afry­ce epi­de­mii AIDS. Skła­nia ona wie­lu duchow­nych chrze­ści­jań­skich do zgo­dy na uży­wa­nie pre­zer­wa­tyw. — Wie­rzę w war­tość abs­ty­nen­cji, ale jeśli ktoś nie potra­fi nad sobą zapa­no­wać — to niech lepiej uży­wa pre­zer­wa­tyw - uwa­ża zambij­ski wice-pre­zy­dent Nevers Mum­ba, któ­ry do nie­daw­na był tele-ewan­ge­li­stą.