Blair wspiera Kościół w Sudanie

Tony Bla­ir, pre­mier Wiel­kiej Bry­ta­nii, prze­słał list do Jose­pha Maro­na, arcy­bi­sku­pa Suda­nu, w któ­rym wyra­ził swo­je wspar­cie dla dzia­łal­no­ści Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go w Suda­nie. Labu­rzy­stow­ski poli­tyk podzię­ko­wał tam­tej­szym angli­ka­nom za “nad­zwy­czaj­ny wysi­łek w bar­dzo cięż­kich warun­kach”.

Pakt poko­jo­wy mię­dzy muzuł­mań­skim rzą­dem pół­no­cy kra­ju a w więk­szo­ści chrze­ści­jań­ską Ludo­wą Armią Wyzwo­le­nia dzia­ła­ją­cą na połu­dniu, nie obej­mu­je regio­nu Dar­fu­ru. Biskup Rams­bu­ry, Peter Hul­la, któ­ry dostar­czył list Tony’ego Bla­ira stwier­dził, że zauwa­żył u Sudań­czy­ków ogrom­ne zanie­po­ko­je­nie wyda­rze­nia­mi, jakie mia­ły miej­sce w Dar­fu­rze. – Panu­je strach przed tym, czy nie zablo­ku­ją one pro­ce­su poko­jo­we­go. Jed­nak dele­ga­ci (na obra­dy pierw­sze­go w histo­rii Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go w Suda­nie „okrą­głe­go sto­łu”, pod­czas któ­rych dys­ku­to­wa­no kwe­stie przy­szło­ści kra­ju – przyp. red.) byli prze­ję­ci tym, że wsparł ich pre­mier – powie­dział bp Hul­la.

Angli­ka­nie przy­by­li do Suda­nu w roku 1899, kie­dy to swo­ją dzia­łal­ność roz­po­czę­ło Kościel­ne Towa­rzy­stwo Misyj­ne. Chrze­ści­jań­stwo bar­dzo szyb­ko przy­ję­ło się wśród Afry­ka­nów z połu­dnia. Do roku 1974 tam­tej­si angli­ka­nie pod­le­ga­li jurys­dyk­cji arcy­bi­sku­pa Jero­zo­li­my. Po tym na dwa lata prze­szli pod zwierzch­nic­two arcy­bi­sku­pa Can­ter­bu­ry, aby stać się nie­za­leż­nym Kościo­łem w 1976 roku.

Sudan jest naj­więk­szym pań­stwem na Czar­nym Kon­ty­nen­cie. Na jego tery­to­rium trwa­ją dwa kon­flik­ty. Pierw­szy, pomię­dzy boga­tym w zaso­by natu­ral­ne połu­dniem a pół­no­cą, roz­po­czął się w 1983 roku. Dru­gi – w Dar­fu­rze – roz­po­czął się w ubie­głym roku i według Orga­ni­za­cji Naro­dów Zjed­no­czo­nych jest przy­czy­ną naj­więk­szej kata­stro­fy huma­ni­tar­nej na świe­cie.