Cud w prezbiteriańskim kościele?

Po pierw­szej fali reli­gij­ne­go oży­wie­nia we wspól­no­cie pre­zbi­te­riań­skiej, któ­ra 100 lat temu dotar­ła do pół­noc­no-wschod­nich Indii, region ten znów prze­ży­wa rene­sans wia­ry. Wszyst­ko za spra­wą cudów, któ­re mają miej­sce w pre­zbi­te­riań­skim koście­le w Mal­ki, w sta­nie Megha­laya. Znaj­du­ją­cy się tam krzyż jarzy się i pro­mie­niu­je wize­run­kiem Jezu­sa.

Z kolei ucznio­wie szkół śred­nich dozna­ją kon­wul­sji i omdleń – uzna­wa­nych przez chrze­ści­jań­skich lide­rów za obja­wy dzia­ła­nia Ducha Świę­te­go. W kwiet­niu Kościół pre­zbi­te­riań­ski w pół­noc­no-wschod­nich Indiach świę­to­wał jubi­le­usz. W sied­miu pół­noc­no-wschod­nich sta­nach żyje zna­czą­ca popu­la­cja chrze­ści­jan, w trzech z nich: Megha­laya, Mizo­ram i Naga­land chrze­ści­ja­nie sta­no­wią więk­szość.

Kościół pre­zbi­te­riań­ski w Indiach został zało­żo­ny w 1841 roku przez walij­skie­go misjo­na­rza ks. Thomas’a Jones’a. W 1906 roku nastą­pi­ło oży­wie­nie, któ­re zaowo­co­wa­ło wzro­stem wier­nych, przy czym chrze­ści­jań­stwo nosi­ło nadal garb zacho­du. Lide­rzy pre­zbi­te­riań­scy, któ­rzy są Hin­du­sa­mi, mają nadzie­ję, że chrze­ści­jań­stwo nie będzie już tyl­ko koja­rzo­ne z Zacho­dem. Uwa­ża­ją, że tutej­si chrze­ści­ja­nie mogą pomóc Kościo­ło­wi pre­zbi­te­riań­skie­mu w Walii, któ­ry — jak więk­szość zachod­nich Kościo­łów — prze­cho­dzi poważ­ny kry­zys. W tej chwi­li pre­zbi­te­ria­nie indyj­scy wysła­li swo­ich dwóch księ­ży do Walii, by pró­bo­wa­li tam wyple­nić ducho­wą pust­kę.