Czy nowe wskazówki Watykanu pomogą w walce z pedofilią?

Dzi­siaj — zgod­nie z wcze­śniej­szy­mi zapo­wie­dzia­mi — został opu­bli­ko­wa­ny doku­ment Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry, w któ­rym wska­za­no wytycz­ne dla bisku­pów w kwe­stii postę­po­wa­nia z przy­pad­ka­mi sek­su­al­ne­go mole­sto­wa­nia dzie­ci i mło­dzie­ży przez duchow­nych oraz w insty­tu­cjach kościel­nych.

Waty­kan przy­po­mniał, że nad­uży­cie sek­su­al­ne osób nie­peł­no­let­nich jest nie tyl­ko prze­stęp­stwem pra­wa kano­nicz­ne­go ale też pra­wa powszech­ne­go, dla­te­go waż­na jest współ­pra­ca z wła­dza­mi cywil­ny­mi w tej kwe­stii. Do obo­wiąz­ków bisku­pów nale­ży zgła­sza­nie prze­stępstw orga­nom wła­dzy — cho­ciaż bez naru­sze­nia sakra­men­tal­nej pouf­no­ści i sumie­nia.

Przed­sta­wi­cie­le Kościo­ła win­ni wysłu­chi­wać ofia­ry i ich rodzi­ny i anga­żo­wać się w udzie­le­nie pomo­cy ducho­wej i psy­cho­lo­gicz­nej.

Doku­ment Kon­gre­ga­cji kła­dzie duży nacisk na kształ­to­wa­nie przy­szłych kapła­nów tak by ceni­li czy­stość i celi­bat, odpo­wie­dzial­ność ojco­stwa ducho­we­go oraz byli poucze­ni “odno­śnie do krzyw­dy, jaką duchow­ny może wyrzą­dzić ofie­rze poprzez nad­uży­cie sek­su­al­ne i odno­śnie do oso­bi­stej odpo­wie­dzial­no­ści przed pra­wem cywil­nym i kano­nicz­nym, jak rów­nież roz­po­znać to, co mogło­by być zna­ka­mi ewen­tu­al­nych nad­użyć ze stro­ny kogo­kol­wiek wobec osób nie­peł­no­let­nich”.

Oskar­żo­ny o mole­sto­wa­nie sek­su­al­ne ksiądz ma korzy­stać z zasa­dy domnie­ma­nia nie­win­no­ści ale biskup może zapo­bie­gaw­czo ogra­ni­czyć wyko­ny­wa­nie posłu­gi kapłań­skiej­do cza­su wyja­śnie­nia oskar­żeń.

Już w oddziel­nym liście pre­fekt Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry zobo­wią­zał epi­sko­pa­ty poszcze­gól­nych kra­jów do opra­co­wa­nia jasnych i sko­or­dy­no­wa­nych pro­ce­dur w przy­pad­kach nad­użyć sek­su­al­nych. I w zasa­dzie te pro­ce­du­ry będą mogły być dopie­ro oce­nio­ne pod kątem ich ewen­tu­al­nej przy­dat­no­ści do zaist­nie­nia mecha­ni­zmów ochro­ny nie­let­nich przed mole­sto­wa­niem sek­su­al­nym.

Doku­ment Kon­gre­ga­cji jest o tyle waż­ny, że przy­po­mi­na pew­ne­za­sa­dy, ale zbyt mało wyra­zi­sty i kon­kret­ny, by sta­no­wić istot­ną zmia­nę jako­ścio­wą w pre­wen­cji jak też w ujaw­nia­niu dotych­czas popeł­nio­nych prze­stępstw. No chy­ba, że do tej pory w semi­na­riach nie zwra­ca­no uwa­gi na to jak waż­ne jest by duchow­ny zacho­wy­wał czy­stość i celi­bat oraz że pedo­fi­lia jest krzyw­dze­niem innych.Należy się cie­szyć, że zaleconobiskupom,by współ­pra­co­wa­li z wła­dza­mi cywil­ny­mi w kwe­stii prze­stępstw mole­sto­wa­nia sek­su­al­ne­go ale nie­ja­sne jak rozu­mieć to “sakra­men­tal­ne sumie­nie” — czy jako tajem­ni­cę spo­wie­dzi czy też jako szcze­gól­ną więź — powsta­łą w momen­cie wyświę­ce­nia ‑mię­dzy bisku­pem a kapła­nem.