Eksmisja sióstr

Byłe betan­ki muszą opu­ścić klasz­tor — orzekł Sąd. Biskup ofe­ru­je sio­strom pomoc w zna­le­zie­niu schro­nie­nia. Prze­ło­żo­na wzy­wa pro­ku­ra­to­ra. Zakon­ni­ce mil­czą. Dal­szy ciąg dra­ma­tu — 8 i 9 maja.

Sąd Rejo­no­wy w Puła­wach na kolej­nych roz­pra­wach orze­kał pod koniec kwiet­nia w spra­wach byłych zakon­nic z klasz­to­ru SS Beta­nek w Kazi­mie­rzu Dol­nym. Do Sądu zwró­ci­ły się wła­dze zgro­ma­dze­nia żąda­jąc naka­zu eks­mi­sji zamknię­tych w klasz­to­rze byłych człon­kiń zako­nu, któ­re odmó­wi­ły uzna­nia nowej prze­ło­żo­nej. Sąd na roz­pra­wach 24 i 30 kwiet­nia przy­chy­lił do wnio­sku władz zgro­ma­dze­nia. 43 sio­stry mają opu­ścić bez­praw­nie zaj­mo­wa­ny klasz­tor bez pra­wa do loka­lu zastęp­cze­go.

Wyrok zapadł zaocz­nie, jest nie­pra­wo­moc­ny, ma rygor natych­mia­sto­wej wyko­nal­no­ści. Łącz­nie Zgro­ma­dze­nie Sióstr Beta­nek zło­ży­ło pozew o eks­mi­sję 49 sióstr, sio­stry nie przy­ję­ły wezwań sądo­wych. Dal­sze roz­pra­wy wyzna­czo­ne są na 8 i 9 maja. Nie wia­do­mo czy sio­stry zło­żą ape­la­cję. Pomi­mo wie­lo­krot­nych wezwań nie chcia­ły opu­ścić klasz­to­ru dobro­wol­nie.

W pro­ku­ra­tu­rze poja­wił się tak­że wnio­sek władz zgro­ma­dze­nia o kar­ne ści­ga­nie byłych zakon­nic. Zarzu­ca się im zaj­mo­wa­nie klasz­to­ru wbrew woli wła­ści­cie­la, czy­li popeł­nie­nie prze­stęp­stwa naru­sze­nia miru domo­we­go. Obec­nie trwa­ją czyn­no­ści pro­ku­ra­tu­ry, któ­ra nie pod­ję­ła jesz­cze decy­zji czy podej­mie postę­pow­nie w tej spra­wie.

Pomoc sio­strom ofe­ru­je metro­po­li­ta lubel­ski, na tere­nie któ­re­go die­ce­zji leży kazi­mier­ski klasz­tor. Zakon­ni­ce mogły­by zamiesz­kać w jed­nym z domów reko­lek­cyj­nych archi­die­ce­zji. — Nie­za­leż­nie od tego, co nas dzie­li, ist­nie­ją pod­sta­wo­we wię­zi jed­no­czą­ce nas — stwier­dził w ponie­dzia­łek abp Józef Życiń­ski.

Pra­wo kano­nicz­ne nakła­da na wła­dze kościel­ne obo­wią­zek zapew­nie­nia nie­zbęd­ne­go utrzy­ma­nia “na odpo­wied­ni czas” temu, kto tra­ci — na sku­tek dekre­tu kar­ne­go tej­że wła­dzy — jaką­kol­wiek funk­cję kościel­ną, będą­cą pod­sta­wą jego utrzy­ma­nia. Ci, któ­rzy zosta­li praw­nie wyda­le­ni z zako­nu, nie mogą jed­nak doma­gać się żad­ne­go wyna­gro­dze­nia za wyko­ny­wa­ne w nim pra­ce. Duchow­ni, zawie­sze­ni kar­nie w czyn­no­ściach kapłań­skich, nie mogą być pozba­wie­ni pra­wa do miesz­ka­nia, jeże­li zaj­mo­wa­li je z racji peł­nio­ne­go urzę­du.

Kon­flikt wokół klasz­to­ru w Kazi­mie­rzu Dol­nym trwa od dwóch lat, kie­dy to na sku­tek skarg czę­ści sióstr Waty­kan naka­zał zmia­nę prze­ło­żo­nej zako­nu. Zarzu­co­no jej, iż przyj­mo­wa­ła do zako­nu nie­od­po­wied­nie kobie­ty, podej­mo­wa­ła decy­zje z pomi­nię­ciem zasad obo­wią­zu­ją­cych w zako­nie, kie­ro­wa­ła się “pry­wat­ny­mi obja­wie­nia­mi”, któ­re nie były zgod­ne z naucza­niem Kościo­ła.

Część zakon­nic nie uzna­ła zmian w zgro­ma­dze­niu i zamknę­ła się w kazi­mier­skim klasz­to­rze. W paź­dzier­ni­ku ubie­głe­go roku osta­tecz­ną decy­zją Sto­li­cy Apo­stol­skiej zosta­ły wyda­lo­ne z zakonu.Zgromadzenie Sióstr Rodzi­ny Betań­skiej powsta­ło w 1930 r. Jego głów­nym zada­niem jest pomoc kapła­nom w speł­nia­niu obo­wiąz­ków para­fial­nych. Betan­ki m.in. pro­wa­dzą kate­che­zę, odwie­dza­ją cho­rych, pra­cu­ją jako zakry­stian­ki i orga­nist­ki. Swo­je domy zakon­ne mają w wie­lu miej­scach w Pol­sce, pra­cu­ją tak­że za gra­ni­cą.