Gdzie się kończy chrześcijaństwo

Ste­en Ribers, kościel­ny duń­skie­go Kościo­ła Ludo­we­go, żąda od Mini­ster­stwa Spraw Kościel­nych inter­wen­cji i ponow­ne­go włą­cze­nia go do gro­na wier­nych. W 1994 roku Ribers, czło­nek rady para­fial­nej, został wyklu­czo­ny z Kościo­ła gdyż publicz­nie mówił o tym, że wie­rzy w rein­kar­na­cję, któ­ra – jego zda­niem – jest zgod­na z nauką chrze­ści­jań­ską. Wszyst­ko wska­zu­je na to, że spra­wą zaj­mie się Sąd Naj­wyż­szy Kró­le­stwa Danii.

Bez wzglę­du na brzmie­nie wyro­ku, będzie on pro­ble­mem dla Kościo­ła. Ks. Niels Thom­son, były szef Teo­lo­gicz­ne­go Insty­tu­tu Peda­go­gicz­ne­go zadał na łamach „Chri­stian Daily” dwa pyta­nia: „Pyta­cie, czy poglą­dy kościel­ne­go miesz­czą się w ramach pism wyzna­nio­wych lute­ra­ni­zmu, któ­re sta­no­wią pod­sta­wę naucza­nia Kościo­ła Ludo­we­go, czy pyta­cie, czy jego poglą­dy są zgod­ne z poglą­da­mi wie­lu człon­ków Kościo­ła”? Zda­niem wie­leb­ne­go Nie­lse­na odpo­wiedź na pierw­sze pyta­nie brzmi „nie”, na dru­gie zaś: „tak”.

Redak­tor naczel­ny „Chri­stian Daily” tak komen­tu­je całą spra­wę: „Nie cho­dzi tu o prze­śla­do­wa­nie pogań­stwa, czym pogląd kościel­ne­go jest. Duń­ski Kościół musi jakoś odpo­wie­dzieć na reli­gij­ne poszu­ki­wa­nia, z jaki­mi mamy do czy­nie­nia w dzi­siej­szych cza­sach, jasną dekla­ra­cją czym jest chrze­ści­jań­stwo w 2004 roku. Ist­nie­je potrze­ba sze­ro­kiej edu­ka­cji ludzi w każ­dym wie­ku. Kościół nie może jedy­nie wska­zy­wać na sta­re księ­gi wyzna­nio­we. Każ­da tra­dy­cja umie­ra, jeśli nie poja­wia się w niej nic nowe­go. To samo gro­zi Kościo­ło­wi Ludo­we­mu, jeśli nie wspo­mo­że on wśród swo­ich wier­nych rozu­mie­nia chrze­ści­jań­stwa, zary­so­wu­jąc tym samym pew­ne gra­ni­ce”.