Granice wojny z terroryzmem

Mię­dzy­na­ro­do­we pra­wa huma­ni­tar­ne muszą być respek­to­wa­ne zarów­no pod­czas woj­ny jak i w cza­sie wal­ki z ter­ro­ry­zmem — pod­kre­śla Bene­dykt XVI. W obli­czu nowych form ter­ro­ry­zmu papież zapro­po­no­wał reflek­sję praw­ną, etycz­ną i kul­tu­ral­ną nad tym jak wcie­lać w życie i gwa­ran­to­wać mię­dzy­na­ro­do­we bez­pie­czeń­stwo.

W prze­sła­niu na Świa­to­wy Dzień Poko­ju Bene­dykt XVI wezwał pań­stwa do respek­to­wa­nia mię­dzy­na­ro­do­we­go pra­wa huma­ni­tar­ne­go, ale też pod­kre­ślić, że nie­ste­ty w cza­sie obec­nych wojen czę­sto nie jest ono reali­zo­wa­ne. — Tak na przy­kład pod­czas kon­flik­tu, któ­re­go sce­ne­rią był kil­ka mie­się­cy temu połu­dnio­wy Liban, obo­wią­zek zapew­nie­nia ochro­ny i pomo­cy nie­win­nym ofia­rom i oszczę­dza­nia lud­no­ści cywil­nej w dużej mie­rze nie został dopeł­nio­ny — napi­sał Bene­dykt XVI.

- Bole­sna histo­ria Liba­nu i nowa kon­fi­gu­ra­cja kon­flik­tów, zwłasz­cza od cza­su, gdy nie­bez­pie­czeń­stwo ter­ro­ry­zmu przy­bra­ło nie­zna­ne dotąd for­my prze­mo­cy, przy­na­gla­ją wspól­no­tę mię­dzy­na­ro­do­wą, by potwier­dzi­ła na nowo mię­dzy­na­ro­do­we pra­wo huma­ni­tar­ne i odnio­sła je do wszyst­kich sytu­acji, w któ­rych dziś docho­dzi do kon­flik­tów zbroj­nych, rów­nież nie­prze­wi­dzia­nych przez aktu­al­ne pra­wo mię­dzy­na­ro­do­we, aby jak naj­bar­dziej ogra­ni­czyć stra­ty spo­wo­do­wa­ne przez woj­ny, któ­rym nie uda­je się zapo­biec. Ponad­to, pla­ga ter­ro­ry­zmu wyma­ga pogłę­bio­nej reflek­sji na temat etycz­nych gra­nic w tym, co doty­czy uży­cia dzi­siej­szych środ­ków ochro­ny bez­pie­czeń­stwa pań­stwo­we­go — pod­kre­ślił papież.

Bene­dykt XVI potę­pił tak­że wyra­ża­ną przez kolej­ne pań­stwa chęć posia­da­nia bro­ni nukle­ar­nej. — Pogłę­bi­ło to jesz­cze bar­dziej roz­po­wszech­nio­ny kli­mat nie­pew­no­ści i lęku przed poten­cjal­ną kata­stro­fą ato­mo­wą — dodał papież

Na zakoń­cze­nie orę­dzia Bene­dykt XVI zwró­cił się z ape­lem, “aby każ­dy chrze­ści­ja­nin poczuł, że jego zada­niem jest być nie­zmor­do­wa­nym budow­ni­czym poko­ju i wytrwa­łym obroń­cą god­no­ści oso­by ludz­kiej i jej nie­zby­wal­nych praw”.