Kanonizacja zbyt skomercjalizowana?

W naj­bliż­szą nie­dzie­lę w Rzy­mie odbę­dzie się wynie­sie­nie na ołta­rze pierw­szej austra­lij­skiej świę­tej sio­stry Mary Mac­Kil­lop. W samej Austra­lii spo­ra część wier­nych jest zde­gu­sto­wa­na komer­cja­li­za­cją tego wyda­rze­nia.

Podo­bi­zna Mary Mac­Kil­lop jest na cia­stecz­kach, oko­licz­no­ścio­wych mone­tach dostęp­nych w każ­dym skle­pie a nawet na Har­bo­ur Brid­ge. Sprze­da­wa­ne są musi­ca­le, książ­ki o zakon­ni­cy w ilo­ściach prze­kra­cza­ją­cych zdro­wy roz­są­dek. Jed­no­cze­śnie scep­ty­cy kwe­stio­nu­ją praw­dzi­wość cudów przy­pi­sy­wa­nych świę­tej, a koniecz­nych do kano­ni­za­cji.

Spo­ra część wier­nych zgo­dzi­ła­by się zapew­ne z księ­dzem Pau­lem Gar­di­ne­rem — postu­la­to­rem pro­ce­su kano­ni­za­cyj­ne­go sio­stry Mary — że uwa­ga powin­na się kon­cen­tro­wać nie na cudach, lecz na ducho­wo­ści świę­tej oraz jej sto­sun­ku do ludzi.