Kościół katolicki w USA importuje więcej księży

Jeden na sze­ściu księ­ży posłu­gu­ją­cych w Koście­le Rzym­sko­ka­to­lic­kim w Sta­nach Zjed­no­czo­nych pocho­dzi z inne­go kra­ju. Corocz­nie do pra­cy w Koście­le jest “spro­wa­dza­nych” 300 księ­ży spo­za USA. Jed­na trze­cia stu­diu­ją­cych w kato­lic­kich semi­na­riach USA uro­dzi­ła się poza gra­ni­ca­mi tego kra­ju.

O “impor­to­wa­nych” księ­żach moż­na prze­czy­tać w nie­dziel­nym repor­ta­żu w New York Times. Repor­taż doty­czył sytu­acji w die­ce­zji Owens­bo­ro (Ken­tuc­ky), gdzie rekru­ta­cją księ­ży do pra­cy w die­ce­zji zaj­mu­je się ksiądz Dar­rell Ven­ters. W cią­gu 6 lat die­ce­zja “spro­wa­dzi­ła” 12 księ­ży z Afry­ki, Azji i Ame­ry­ki Łaciń­skiej. Gdy­by nie to wspar­cie — oce­nia ksiądz Ven­ters — nie­któ­rzy rodzi­mi księ­ża musie­li­by obsłu­gi­wać po 5 para­fii. Die­ce­zja Owens­bo­ro w Ken­tuc­ky liczy 60000 kato­li­ków, wśród nich 10000 hisz­pań­sko­ję­zycz­nej emi­gra­cji (przy­by­łej do USA w cią­gu ostat­nich 10 lat). Nato­miast skur­czy­ła się licz­ba księ­ży z powo­du odejść na eme­ry­tu­rę, śmier­ci czy wyda­leń w związ­ku z oskar­że­nia­mi o sek­su­al­ne mole­sto­wa­nie.

Do Sta­nów zawsze przy­jeż­dża­li księ­ża z zagra­ni­cy. Tyle, że wcze­śniej “impor­to­wa­ni” księ­ża pocho­dzi­li z kra­jów euro­pej­skich: Irlan­dii, Włoch, Nie­miec, Pol­ski i Bel­gii i pra­co­wa­li głów­nie w śro­do­wi­sku emi­gran­tów posłu­gu­jąc w rodzi­mym języ­ku.

Obec­nie księ­ża z Nige­rii, Ugan­dy, Fili­pin czy Peru posłu­gu­ją wśród Ame­ry­ka­nów — któ­rzy nie mają czę­sto poję­cia, gdzie leży kraj pocho­dze­nia ich księ­dza. Nie wszyst­kie “prze­sa­dze­nia” odby­wa­ją się bez­bo­le­śnie. Nie­któ­rzy wra­ca­ją do domu, bo nie mogą się zaakli­ma­ty­zo­wać, nie­któ­rzy są odsy­ła­ni bo nie speł­ni­li pokła­da­nych w nich nadziei. Ksiądz z Fili­pin wró­cił po dwóch tygo­dniach gdyż nie mógł znieść zim­ne­go kli­ma­tu Ken­tuc­ky. Inny nie nauczył się pro­wa­dzić samo­cho­du co jest koniecz­ne na wiej­skich i roz­le­głych tere­nach sta­nu, jesz­cze inny został wyda­lo­ny ponie­waż zako­chał się w para­fian­ce, z kolei ksiądz z Peru prze­zna­czo­ny do pra­cy z hisz­pań­sko­ję­zycz­ny­mi para­fia­na­mi odno­sił się wro­go do tych, któ­rzy nie pocho­dzi­li z Peru. Pomi­mo to, ks. Ven­ters uwa­ża, że z księż­mi zagra­nicz­ny­mi łatwiej się pra­cu­je niż z rodzi­my­mi, gdyż w razie kło­po­tów nie prze­dłu­ża się dla nich zezwo­le­nia na pobyt. Księ­ża obco­kra­jow­cy zara­bia­ją tyle samo, co księ­ża rodzi­mi.