Kristu-bhaktas na Katholieke Universiteit Leuven

Wczo­raj na Kato­lic­kim Uni­wer­sy­te­cie w Lova­nium (K. U. Leu­ven) miał miej­sce odczyt o. prof. Ann­to­nie­go Kal­lia­tha na temat pro­ble­mów dusz­pa­ster­skich w Indiach. Głów­nym obiek­tem roz­wa­żan było pyta­nie, czy ist­nie­je moż­li­wość spe­cjal­ne­go dusz­pa­ster­stwa osób, któ­re gor­cąo wie­rzą w Chry­stu­sa i pra­gną żyć w zgo­dzie z Ewan­ge­lią oraz uczest­ni­czyć we mszach, a jed­nak z przy­czyn kul­tu­ro­wych nie wol­no im przy­jąć chrztu w Koście­le rzym­sko­ka­to­lic­kim.

“Wzglę­dy kul­tu­ro­we i poli­tycz­ne, jako prze­szsz­ko­dy przed przy­ję­ciem chrztu to nie wszyst­ko” – tłu­ma­czył zebra­nym w Maria The­ire­isia Col­le­ge o. Kal­liath. Do tych czyn­ni­kow docho­dzi też kwe­stia recep­cji chrze­ści­jań­stwa. Wie­rzą­cym nie­ochrz­czo­nym (Kri­stu-bhak­tas) Jezus jawi się w dość oso­bli­wy spo­sób – “jest ich guru, ich nauczy­cie­lem, ma nad­przy­ro­dzo­ne moce, a Jego śmierć na krzy­żu to wyraz soli­dar­no­sci z ubo­gi­mi”, któ­rzy w Indiach sta­no­wią znacz­ny pro­cent oby­wa­te­li tego kra­ju. Taki obraz Chry­stu­sa jest bli­ski kato­lic­kiej nauki o dzia­łal­no­ści i śmier­ci Jezu­sa, ale pozo­sta­je tak­że moc­no wybra­ko­wa­ny. Sytu­acja spo­łecz­na, trud­no­ści, któ­re napo­ty­ka misja, unie­moż­li­wia­ją kate­chi­za­cję, a wzglę­dy poli­tycz­ne, kul­tu­ro­we (cza­sem rodzin­ne) – nie pozwa­la­ją Kri­stu-bhak­tas przy­jąć chrztu, choć człon­ko­wie oma­wia­nej gru­py gorą­co pra­gną przy­stę­po­wać do Komu­nii. “Cie­ka­wą rze­czą jest, iż prze­ko­na­nie o obec­no­ści Jezu­sa w tym sakra­men­cie bywa sil­niej­sze u Kri­stu-bhak­tas niż w przy­pad­ku regu­lar­nych kato­li­ków.”

Mimo, iż reli­gij­ność Kri­stu-bhak­tas może mieć sil­ne pod­ło­że w lokal­nej reli­gi­no­ści (auten­tycz­ność tego, co nad­przy­ro­dzo­ne jest bowiem pod­kre­śla­na w wie­rze­niach indyj­skich) prze­ko­na­nie Kri­stu-bhak­tas na temat Eucha­ry­stii jest roz­pa­try­wa­ne bar­dzo poważ­nie przez wła­dze Kościel­ne, a nie­któ­rzy bisku­pi nie widzą pro­ble­mu w udzie­la­niu wie­rzą­cym-nie­ochrz­czo­nym Komu­nii świę­tej.

Pro­ble­mem pozo­sta­ją jed­nak skut­ki tego aktu dla nauki o środ­kach zba­wie­nia w Koście­le. By odpo­wie­dzieć na pra­gnie­nie Kri­stu-bhak­tas w peł­nym uczest­nic­twie w Eucha­ry­stii i nie sprze­ci­wiać się nauce o Komu­nii, jako jej ekwi­wa­lent poda­je się nie­ochrz­czo­nym tak zwa­ną pro­sa­dę – pobło­go­sła­wio­ny chleb. Speł­nia on rolę podob­ną do wigi­lij­ne­go opłat­ka – włą­cza nie­ochrzo­nych w modli­twę i pozwa­la im przy­naj­mniej czę­ścio­wo uczest­ni­czyć w życiu Kościo­ła.

O. Prof. Anto­ny Kal­liath bie­rze udział w odby­wa­ja­cym się na Kato­lic­kim Uni­we­ry­ste­cie w Leu­ven forum poświę­co­nym teo­lo­gii wyzwo­le­nia. Prof. Kal­liath jest zda­nia, że Kri­stu-bhak­tas pro­wo­ku­je do reflek­sji nad rede­fi­ni­cją “kato­lic­ko­ści” – powszech­no­ści Kościo­la.