Lefebryści wezwani do zaakceptowania warunków pojednania

Wg słów Andrea Tor­niel­lie­go na łamach Vati­can Insi­der pre­fekt Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry arcy­bi­skup Ger­hard Ludwig Mül­ler prze­słał na ręce prze­ło­żo­ne­go Brac­twa Kapłań­skie­go św. Piu­sa X bpa Ber­nar­da Fel­laya dato­wa­ny na 8 stycz­nia list z wezwa­niem do akcep­ta­cji pro­po­zy­cji warun­ków pojed­na­nia do dnia 22 lute­go, czy­li świę­ta kate­dry św. Pio­tra.

Tor­niel­li przy­po­mi­na, że takie ulti­ma­tum ter­mi­no­we padło po raz pierw­szy i nabra­ło szcze­gól­nie dra­ma­tycz­ne­go cha­rak­te­ru w świe­tle ogło­szo­nej 11 lute­go decy­zji papie­ża Bene­dyk­ta XVI doty­czą­cej jego rezy­gna­cji z koń­cem lute­go. Wysto­so­wa­na wcze­śniej pre­am­bu­ła dok­try­nal­na, któ­rą Brac­two otrzy­ma­ło w poło­wie ubie­głe­go roku zakła­da uzna­nie prze­zeń zgod­no­ści Sobo­ru Waty­kań­skie­go II z Tra­dy­cją oraz uzna­nie poso­bo­ro­wej litur­gii mszy nie tyl­ko za waż­ną ale za uza­sad­nio­ną. W zamian Brac­two mia­ło uzy­skać sta­tus pra­ła­tu­ry per­so­nal­nej. Pre­am­bu­ła była dys­ku­to­wa­na pod­czas obrad Brac­twa lecz ofi­cjal­nej odpo­wie­dzi co do jej przy­ję­cia lub odrzu­ce­nia nie prze­sła­no Rzy­mo­wi. Brac­two poczy­ni­ło jed­nak pew­ne kro­ki pojed­naw­cze usu­wa­jąc np. ze swo­ich sze­re­gów bpa Wil­liam­so­na, któ­re­go wypo­wie­dzi na temat holo­kau­stu przy­czy­ni­ły się do ostrej kry­ty­ki Waty­ka­nu po zdję­ciu prze­zeń eks­ko­mu­ni­ki z bisku­pów Brac­twa w lutym 2009 roku.

Czy Brac­two wyko­rzy­sta oka­zję do pojed­na­nia z Rzy­mem jesz­cze za pon­ty­fi­ka­tu Bene­dyk­ta XVI czy będzie cze­kać na nowe­go papie­ża, licząc, że będzie nim ktoś, kto nie będzie wyma­gał od nich żad­nych oświad­czeń, a nawet odrzu­ci “postę­po­we” magi­ste­rium ostat­nich pię­ciu papie­ży? Nie­wąt­pli­wie pojed­na­nie z Brac­twem jest waż­ne dla obec­ne­go papie­ża. Już po ogło­sze­niu decy­zji o abdy­ka­cji wspo­mi­nał z gory­czą o bra­ku jed­no­ści wśród kato­li­ków. Zgo­da Brac­twa była­by na pew­no miłym akcen­tem koń­czą­cym pon­ty­fi­kat papie­ża, któ­ry z wszyst­kich “poso­bo­ro­wych” papie­ży cie­szył się naj­więk­szym uzna­niem Brac­twa i wyko­nał naj­wię­cej dla pojed­na­nia — czy to przez otwo­rze­nie dro­gi do szer­sze­go korzy­sta­nia ze “sta­rej” litur­gii czy zdję­cie eks­ko­mu­ni­ki. Oso­bi­ście jed­nak sądzę, że Brac­two zechce pocze­kać na nowe­go papie­ża licząc na to, że to on pojed­na się z nimi a nie oni z Nim.