Legioniści Chrystusa uznali winy założyciela

Zwierzch­ni­cy Legio­nu Chry­stu­sa przy­zna­li po raz pierw­szy, że ich zało­ży­ciel ojciec Mar­cial Maciel Degol­la­do sek­su­al­nie wyko­rzy­sty­wał mło­dych semi­na­rzy­stów. Popro­si­li też ofia­ry o prze­ba­cze­nie za to, że zawie­dli nie słu­cha­jąc oskar­żeń ofiar.

Zwierzch­ni­cy Legio­nu Chry­stu­sa oraz ruchu świec­kich Regnum Chri­sti w oświad­cze­niu z dnia 26 mar­ca zapew­nia­ją też, że każ­dy czło­nek zako­nu, któ­ry był win­ny współ­pra­cy w prze­stęp­stwach ojca Macie­la zosta­nie pocią­gnię­ty do odpo­wie­dzial­no­ści. Legio­ni­ści zade­kla­ro­wa­li, że chcą w przy­szło­ści nadal słu­żyć Kościo­ło­wi ale będą sta­ra­li się więk­szą wagę przy­wią­zy­wać do pojed­na­nia z tymi, któ­rzy ucier­pie­li od zało­ży­cie­la zako­nu oraz będą bar­dziej współ­pra­co­wać z lokal­ny­mi para­fia­mi i bisku­pa­mi.

Przy­szłość zako­nu spo­czy­wa w ręku papie­ża Bene­dyk­ta XVI, któ­ry w ubie­głym roku zarzą­dził apo­stol­ską wizy­ta­cję zgro­ma­dze­nia. Spra­woz­da­nie z tej wizy­ta­cji ma być prze­sła­ne do Waty­ka­nu pod koniec kwiet­nia.

Ojciec Maciel, któ­ry zmarł w stycz­niu 2008 roku w wie­ku 87 lat, zało­żył Legio­ni­stów Chry­stu­sa w 1951 roku i był jego prze­ło­żo­nym aż do roku 2005. W maju 2006 roku — po śledz­twie doty­czą­cym zmu­sza­nia do odby­wa­nia sto­sun­ków sek­su­al­nych mło­dych semi­na­rzy­stów — Waty­kan naka­zał ojcu Macie­lo­wi pro­wa­dzić życie na modli­twie i poku­cie. W tym cza­sie zwierzch­ni­cy Legio­nu dekla­ro­wa­li nie­win­ność swo­je­go zało­ży­cie­la i zapew­nia­li o swo­jej soli­dar­no­ści w zesła­nych na nie­go pró­bach. W 2009 roku wyszło na jaw, że ojciec Maciel miał cór­kę, któ­rą utrzy­my­wał z fun­du­szy zgro­ma­dze­nia. Dwóch innych męż­czyzn rów­nież oświad­czy­ło, że są syna­mi zało­ży­cie­la Legio­ni­stów.

W oświad­cze­niu zwierzch­ni­cy Legio­nu napi­sa­li, że Bóg “z wła­snych, sekret­nych powo­dów” wybrał ojca Macie­la do tego by zało­żył zakon i świec­kie sto­wa­rzy­sze­nie” i że dzię­ku­ją Bogu za to co dobre­go ich zało­ży­ciel uczy­nił, jed­no­cze­śnie oce­nia­jąc cię­żar jego win i uzna­jąc, że jego oso­ba nie była mode­lo­wym przy­kła­dem księ­dza i chrze­ści­ja­ni­na.