Luteranizm łączy Lapończyków

Ponad 1000 przed­sta­wi­cie­li tej nacji z Nor­we­gii, Szwe­cji, Fin­lan­dii i Rosji wzię­ło udział w Dniach Kościo­ła Lapoń­czy­ków, jakie odby­ły się w szwedz­kiej miej­sco­wo­ści Jok­k­mokk. Orga­ni­za­to­ra­mi przed­się­wzię­cia były Rady Lapoń­czy­ków Kościo­ła Szwe­cji (Sven­ska kyr­kan), Kościo­ła Nor­we­gii (Nor­ske kir­ke), Fiń­ski Par­la­ment Lapoń­czy­ków oraz Rada Kościo­łów Chrze­ści­jań­skich dla Regio­nu Barent­sa.

- Spo­dzie­wa­li­śmy się w Jok­k­mokk ok. 500 osób, przy­je­cha­ło ponad dwa razy tyle — opo­wia­da dr Ole Mathis Het­ta z Komi­te­tu Orga­ni­za­cyj­ne­go. — Licz­ba uczest­ni­ków świad­czy o zapo­trze­bo­wa­niu na kościel­ne spo­tka­nia tego typu. To tak­że dowód na to, że Lapoń­czy­kom bar­dzo leży na ser­cu przy­szłość ich Kościo­łów. (…) Lapoń­czy­cy, dla któ­rych nie było miej­sca, do któ­re­go mogli­by się udać ze swo­imi kło­po­ta­mi doty­czą­cy­mi wła­snej toż­sa­mo­ści i Kościo­ła odkry­li, że Dni dają oka­zję do otwar­tych roz­mów na ten temat. To chy­ba naj­waż­niej­szy aspekt tej impre­zy — doda­je.

Pod­czas obcho­dów odpra­wio­no trzy nabo­żeń­stwa w ogrom­nym namio­cie. Ich uczest­ni­cy — ubra­ni w tra­dy­cyj­ne stro­je lapoń­skie — zebra­li się wokół ogni­ska, jakie zapło­nę­ło przed ołta­rzem. Czy­ta­nia, kaza­nia i psal­my wygła­sza­ne były każ­de w jed­nym z ofi­cjal­nych języ­ków lapoń­skich: nor­th­sa­mi, lule­sa­mi or south­sa­mi.

W ubie­głym roku Gene­ral­ny Synod Kościo­ła Nor­we­gii przy­znał, że Kościół jest czę­ścio­wo odpo­wie­dzial­ny za pro­ces nor­we­gi­za­cji Lapoń­czy­ków. Wyda­rze­nia lat 1850–1960 mia­ły bar­dzo duży wpływ na sto­su­nek nor­we­gów do auto­chto­nów Pół­no­cy.