Luteranki o hegemonii mężczyzn w Kościele

”Wszel­ka rela­cja opar­ta na asy­me­trycz­nej per­spek­ty­wie wła­dzy jest prze­mo­cą i grze­chem, rów­nież w Koście­le, gdzie ist­nie­ją prze­strze­nie, w któ­rych kobie­ta nie posia­da peł­ni reli­gij­ne­go oby­wa­tel­stwa” — stwier­dzi­ła pastor Elia­ne Neu­en­feldt, nale­żą­ca do komi­sji, któ­ra przy­go­to­wa­ła spo­tka­nie kobiet Kościo­łów stre­fy połu­dnio­wej, zjed­no­czo­nych w Świa­to­wej Fede­ra­cji Lute­rań­skiej.

”Kościo­ły powin­ny prze­pro­wa­dzić na temat tej rze­czy­wi­sto­ści poważ­ną dys­ku­sję, aby osią­gnąć spra­wie­dliw­sze, rów­niej­sze i bar­dziej ludz­kie rela­cje w zakre­sie wła­dzy pomię­dzy męż­czy­zna­mi i kobie­ta­mi, i w ogó­le, pomię­dzy róż­ny­mi oso­ba­mi” — powie­dzia­ła pani pastor Eliane.W spo­tka­niu, któ­re odby­ło się w dniach 18 — 21 maja w Macie­rzy­stym Domu Dia­ko­nek w Sao Leopol­do na połu­dniu Bra­zy­lii, lute­ran­ki z Argen­ty­ny, Bra­zy­lii, Para­gwa­ju, Uru­gwa­ju i Chi­le dys­ku­to­wa­ły nad tema­tem: “Kobie­ty w poszu­ki­wa­niu peł­ni życia”.Dyskusja toczy­ła się wokół takich pro­ble­mów, jak np. pra­ca z mło­dy­mi kobie­ta­mi, któ­re poszu­ku­ją swo­je­go miej­sca w życiu publicz­nym, na ryn­ku zawo­do­wym, czy w oświa­cie. Pani Neu­en­feldt wska­za­ła, że w Koście­le “pra­cu­je sięz mło­dzie­żą, ale pra­wie zawsze uwiecz­nia­ją się tego rodza­ju rela­cje asy­me­trycz­ne”. Trud­no jest pod­jąć wspól­ną reflek­sję na ten temat z mło­dzie­żą pomię­dzy 13 a 25 rokiem życia. Dys­ku­sja na temat tego typu rela­cji nie ma już takie­go oddźwię­ku wśród dzi­siej­szej mło­dzie­ży. W spo­łe­czeń­stwie docho­dzi do bar­dzo szyb­kich zmian w zacho­wa­niu. 30 let­nie kobie­ty rozu­mie­ją pro­blem pod­po­rząd­ko­wa­nia się w spo­sób zupeł­nie odmien­ny od tego, w jaki rozu­mie­ją go już nastolatki.W tej sze­ro­kiej i zło­żo­nej usys­te­ma­ty­zo­wa­nej rze­czy­wi­sto­ści to wła­śnie Kościół powi­nien zapro­po­no­wać miej­sce na spo­tka­nie, wyło­żyć war­to­ści teo­lo­gicz­ne i biblij­ne na sto­le debat, nie tra­cąc przy tym swych korze­ni, i uka­zać, że ist­nie­ją histo­rycz­ne dro­gi, któ­rych dzi­siej­sza mło­dzież może użyć w pro­ce­sie zno­sze­nia ist­nie­ją­cej asy­me­trii. Gru­pa kobiet lute­rań­skich dys­ku­to­wa­ła nad tym aspek­tem, ponie­waż uwa­ża­ły one, że trze­ba uczu­lić „doro­sło­cen­trycz­ny” świat. “Ist­nie­je kon­flikt poko­le­nio­wy i nie powin­no się uni­kać tego tema­tu, gdyż tyl­ko moż­na się z nim zmie­rzyć, jeśli się o nim roz­ma­wia” — stwier­dzi­ła pastor Elia­ne.

Pod­czas wymia­ny doświad­czeń i i infor­ma­cji na temat roz­wi­ja­nych dzia­łań, w pię­ciu kra­jach, z któ­rych przed­sta­wi­ciel­ki uczest­ni­czy­ły w spo­tka­niu, oka­za­ło się, że w Koście­le już doko­na­no dosta­tecz­nie dużo pra­cy z kobie­ta­mi i z mło­dzie­żą, a uczy­nio­no to poprzez dusz­pa­ster­stwo i za pośred­nic­twem poza­rzą­do­wych orga­ni­za­cji i ich pro­gra­mów. “Bra­ku­je jesz­cze powią­za­nia tych prac razem w taki spo­sób, by moż­na było uzy­skać na ich temat wię­cej infor­ma­cji i wza­jem­ne­go pozna­nia” — doda­ła pani pastor.Podczas otwar­cia spo­tka­nia kobie­ty lute­rań­skie poda­ły sobie nawza­jem ręce, a nastep­nie wspól­nie wyko­na­ły tra­dy­cyj­ną kapę z róznych kawał­ków mate­ria­łu. “Kapa jest sym­bo­lem­róż­no­rod­no­ści. Nie chce­my hege­mo­ni­za­cji. Podo­ba nam sie róż­no­rod­ność. Nasze wza­jem­ne poda­nie sobie rąk ozna­cza, że jeste­śmy zado­wol­ne ze spo­tka­nia, pod­czas kto­re­go mogły­śmy zadbać o nasze wza­jem­ne rela­cje i prze­żyć chwi­le, któ­re jesz­cze bar­dziej nas ze sobą zwią­zu­ją”- wytłu­ma­czy­ła pastor Elia­ne Neu­en­feldt, dok­to­rant­ka Eku­me­nicz­ne­go Insty­tu­tu Stu­diów Pody­plo­mo­wych.