Mały bunt wobec fińskich pastorek

Por­tal Chri­stian Post dono­si, że wśród fiń­skich duchow­nych lute­rań­skich coraz wyraź­niej­sza jest nie­chęć wobec kobiet-duchow­nych. Pierw­szą kobie­tę Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­ski Kościół Fin­lan­dii ordy­no­wał w 1987 r. Dziś, jak poda­je na swo­ich ofi­cjal­nych stro­nach Kościół, 32% ducho­wień­stwa to kobie­ty. Co wię­cej, wśród 21 tys. zatrud­nia­nych przez Kościół pra­cow­ni­ków, panie sta­no­wią aż 70%. Cze­go więc boi się 2% księ­ży odma­wia­ją­cych współ­pra­cy z kole­żan­ka­mi po fachu?

Może tego, że sza­cu­je się, iż w 2015 r. kobie­ty-księ­ża prze­wyż­szą licz­bę męskich duchow­nych…

Corocz­ny raport Kościo­ła poka­zu­je, że mimo, iż przez 20 lat histo­rii ordy­na­cji kobiet zawsze ist­nia­ła gru­pa sprze­ci­wia­ją­ca się temu, ruch opo­ru prze­ciw­ko żeń­skim duchow­nym sta­je się coraz bar­dziej rady­kal­ny. W grud­niu ub. roku synod Kościo­ła zagro­ził zwal­nia­niem księ­ży, któ­rzy odma­wia­ją współ­pra­cy z kobie­ta­mi, a tak­że zawie­sił w pra­wach i obo­wiąz­kach kil­ku księ­ży, któ­rzy pro­te­sto­wa­li naj­gło­śniej, stwier­dza­jąc, że dys­kry­mi­na­cja płcio­wa jest „praw­nie nie do zaak­cep­to­wa­nia”. Co cie­ka­we, w tym samym cza­sie synod zgo­dził się, że „sprze­ciw wobec ordy­na­cji kobiet nie może być trak­to­wa­ny jako wystą­pie­nie prze­ciw­ko nauce Kościo­ła”.

Pra­wie każ­da pani pastor napo­tka­ła trud­no­ści w swo­jej pra­cy, mówi Satu Saari­nen, któ­ra sama jest księ­dzem i pisa­ła pra­cę dok­tor­ską na temat ordy­na­cji kobiet. Doda­je, że sprze­ciw i uni­ka­nie kon­tak­tu z kobie­ta­mi-księż­mi rani je, ponie­waż doty­czy nie tyl­ko toż­sa­mo­ści zawo­do­wej, ale tak­że oso­bi­stej. Jed­nak­że przed­sta­wi­cie­le Kościo­ła zgro­ma­dze­ni na syno­dzie pod­ję­li decy­zję, że będą sze­rzej prze­ciw­dzia­łać zja­wi­sku nie­to­le­ran­cji i nie­chę­ci wobec żeń­skich duchow­nych wśród ich kole­gów. Więk­szość wier­nych zaan­ga­żo­wa­nych w życie Kościo­ła oraz hie­rar­chów akcep­tu­je kobie­cą posłu­gę.