Międzynarodowy Kongres Żonatych Księży

W Wies­ba­den, Niem­cy, zakoń­czył się VI Świa­to­wy Kon­gres Mię­dzy­na­ro­do­wej Fede­ra­cji Żona­tych Kapła­nów Kato­lic­kich. Tema­tem prze­wod­nim Kon­gre­su było pyta­nie: „Jakie­go typu księ­ży potrze­ba dzi­siej­sze­mu Kościo­ło­wi Jezu­sa?”. Uczest­ni­czy­ły w nim dele­ga­cjez 25 kra­jów świa­ta, z czte­rech róż­nych kon­ty­nen­tów.

Jak przy­po­mi­na hisz­pań­ska pra­sa, w chwi­li obec­nej na świe­cie żyje oko­ło 85 tysię­cy żona­tych księ­ży, z tego tyl­ko w samej Hisz­pa­nii jest ich aż 6 tysię­cy.

Kon­gres w Wies­ba­den zbiegł się z dwu­dzie­stą rocz­ni­cą powo­ła­nia do życia mię­dzy­na­ro­do­wej fede­ra­cji żona­tych księ­ży. Pod­kre­ślo­no w nim tezę, że „celi­bat jako pra­wo nie opie­ra się ani na Biblii, ani na tra­dy­cji Kościo­ła, ani na wywo­dzą­cej się z Ewan­ge­lii teo­lo­gii, ani­na jako­by wyż­szo­ści tych, któ­rzy nie prak­ty­ku­ją życia sek­su­al­ne­go nad tymi, któ­rzy je prak­ty­ku­ją, ani na więk­szej zdol­no­ści do roz­wo­ju dzia­łal­no­ści dusz­pa­ster­skiej, przy­naj­mniej we wspól­no­tach doj­rza­łych, w któ­rych zada­nia są roz­dzie­la­ne w spo­sób nie­biu­ro­kra­tycz­ny, awe­dług cha­ry­zma­tów”.

Innym wnio­skiem Kon­gre­su była teza o nie­moż­no­ści cof­nię­cia się w dys­ku­sji nad obo­wiąz­ko­wym celi­ba­tem, gdyż „pra­wo celi­ba­tu – nie jako wol­ny cha­ry­zmat – rodzi coraz wię­cej pro­ble­mów, wię­cej, ani­że­li ich roz­wią­zu­je”. Wska­za­no, mię­dzy inny­mi, na para­fie, któ­re nie posia­da­ją księ­ży ze wzglę­du na małą licz­bę celi­ba­ta­riu­szy, mówio­no rów­nież o nie­wła­ści­wych inter­pre­ta­cjach tek­stów biblij­nych mówią­cych o celi­ba­cie, a tak­że o osła­bie­niu eku­me­nicz­ne­go dia­lo­gu.

Szcze­gól­nie­bo­le­sne było świa­dec­two zło­żo­ne przez przed­sta­wi­cie­li żona­tych księ­ży przy­by­łych do Nie­miec z USA, a doty­czą­ce tysię­cy dowie­dzio­nych przez sądy przy­pad­ków pedo­fi­lii wśród tam­tej­sze­go kato­lic­kie­go kle­ru.

Uczest­ni­cy Kon­gre­su czu­li się wzmoc­nie­ni popar­ciem, jakie otrzy­ma­li od licz­nych bisku­pów, w tym od dwóch bra­zy­lij­skich kar­dy­na­łów. „Wy nie jeste­ście ucie­ki­nie­ra­mi czy dezer­te­ra­mi, ale pio­nie­ra­mi dusz­pa­ster­skie­go ruchu, któ­re­go Kościół potrze­bu­je”, powie­dział kar­dy­nał Alo­isio Lor­sche­ider.

To odczu­cie nadziei czu­ło się zwłasz­cza wów­czas, kie­dy gło­so­wa­no nad tre­ścią listu, jaki zosta­nie wysła­ny przez uczest­ni­ków Kon­gre­su do bisku­pów, któ­rzy mają się w paź­dzier­ni­ku zebrać na Syno­dzie w Rzy­mie. W liście tym wska­za­no, że już jest czas, aby zmie­nić kościel­ne pra­wo doty­czą­ce celi­ba­tu. Wspo­mi­na się rów­nież, żepapież Bene­dykt XVI, jako kar­dy­nał Joseph Rat­zin­ger zapy­tał­we­zwa­nych do Waty­ka­nu bisku­pów Nowe­go Yor­ku, co sądzą o przy­wró­ce­niu do urzę­du kapłań­skie­go osób żona­tych, suge­ru­jac, jak mówią auto­rzy listu, że jeśli pra­wo celi­ba­tu mia­ło­by być jakąś prze­szko­dą, to moż­na­by je zmie­nić.

:: Sto­wa­rzy­sze­nie Żona­tych Księ­ży i Ich Rodzin