Obrona wartości życia

Wiel­kim ape­lem o ochro­nę war­to­ści i god­no­ści każ­de­go czło­wie­ka jest naj­now­sza instruk­cja Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry “Digni­tas per­so­nae”. Jej auto­rzy jed­no­znacz­nie przy­po­mi­na­ją, że każ­dej isto­cie ludz­kiej “od poczę­cia do natu­ral­nej śmier­ci nale­ży się god­ność oso­by”. I z tej pro­stej zasa­dy wypro­wa­dza spój­ny obraz nauki moral­nej, któ­ra powin­na mieć swój wyraz w pra­wie.

“Rze­czy­wi­stość isto­ty ludz­kiej przez całe jej życie, przed naro­dze­niem i po naro­dze­niu, nie pozwa­la mówić ani o zmia­nie natu­ry, ani o stop­nio­wym wzro­ście war­to­ści moral­nej, posia­da ona bowiem peł­ną kwa­li­fi­ka­cję antro­po­lo­gicz­ną i etycz­ną. A zatem embrion ludz­ki od same­go począt­ku ma god­ność wła­ści­wą oso­by” — stwier­dza­ją auto­rzy instruk­cji. A w kolej­nym punk­cie doda­ją, że “pro­kre­acja praw­dzi­wie odpo­wie­dzial­na wobec mają­ce­go się naro­dzić dziec­ka win­na „być owo­cem mał­żeń­stwa”.

Z tych dwóch abso­lut­nie fun­da­men­tal­nych zasad moral­nych wypły­wa jed­no­znacz­na moral­na oce­na pro­ce­dur zapłod­nie­nia in vitro. Są one cał­ko­wi­cie nie­do­pusz­czal­ne, bowiem naru­sza­ją pra­wo do życia i inte­gral­no­ści fizycz­nej każ­dej isto­ty ludz­kiej (poprzez selek­cje embrio­nów, ich zamra­ża­nie czy nisz­cze­nie); roz­bi­ja­ją jed­ność mał­żeń­stwa; oraz nisz­cząc spe­cy­ficz­nie ludz­kie war­to­ści płcio­wo­ści, któ­re — jak wska­zu­je instruk­cja — „wyma­ga­ją, by prze­ka­za­nie życia oso­bie ludz­kiej nastą­pi­ło jako owoc wła­ści­we­go aktu mał­żeń­skie­go, aktu miło­ści mię­dzy mał­żon­ka­mi”.

Kościół w doku­men­cie tym odrzu­ca — o czym trze­ba pamię­tać — nie tyl­ko wszyst­kie roz­dza­je zapłod­nie­nia in vitro (tak hete­ro­ge­nicz­ne jak i homo­ge­nicz­ne), euge­nicz­na selek­cja zarod­ków, ich zamra­ża­nie i nisz­cze­nie, ale rów­nież zamra­ża­nie owo­cy­tów, któ­re mia­ły­by słu­żyć do zapłod­nie­nia in vitro. Za nie­do­pusz­czal­ne zosta­je uzna­na rów­nież (mimo szla­chet­nych inten­cji) pro­po­zy­cja adop­cji embrio­nów, czy tym bar­dziej jej wpi­sa­nie do pra­wa.

Auto­rzy “Digni­tas per­so­nae” odno­szą się tak­że do nowych metod anty­kon­cep­cji, któ­re unie­moż­li­wia­ją zagnież­dże­nie się ist­nie­ją­ce­go już zarod­ka w orga­ni­zmie mat­ki i przy­po­mi­na­ją, że ich sto­so­wa­nie jest osta­tecz­nie inten­cjo­nal­ną zgo­dą na abor­cję, któ­ra jest grze­chem śmier­tel­nym. Potę­pio­ne zosta­ją tak­że wszyst­kie te bada­nia, w trak­cie któ­rych znisz­ce­niu ule­ga­ją ludz­kie zarod­ki czy eks­pe­ry­men­ty zwią­za­ne z hybry­dy­za­cji zarod­ków. Kościół prze­strze­ga rów­nież przed mani­pu­la­cja­mi gene­tycz­ny­mi, tak­że tymi, któ­re mają ulep­szać czło­wie­czeń­stwo. Nikt nie jest bowiem w sta­nie prze­wi­dzieć ich skut­ków, i nie ist­nie­je instan­cja, któ­ra mogła­by jed­no­znacz­nie oce­nić, co jest rze­czy­wi­ście zmia­ną pozy­tyw­ną, a co nie.

Na zakoń­cze­nie doku­men­tu Kon­gre­ga­cja Nauki Wia­ry przy­po­mi­na jed­no­znacz­nie, że obo­wiąz­kiem kato­li­ków (i wszyst­kich ludzi dobrej woli) jest “prze­ciw­sta­wia­nia się wszyst­kim prak­ty­kom, pro­wa­dzą­cym do poważ­nej i nie­spra­wie­dli­wej dys­kry­mi­na­cji nie naro­dzo­nych jesz­cze istot ludz­kich, któ­re są obda­rzo­ne god­no­ścią osób, bo one rów­nież są stwo­rzo­ne na obraz Boga”.