Orędzie “Urbi et Orbi”

Zgod­nie z tra­dy­cją Kościo­ła kato­lic­kie­go, w nie­dzie­lę Zmar­twych­wsta­nia Pań­skie­go, na zakoń­cze­nie uro­czy­stej mszy odpra­wio­nej na pl. św. Pio­tra w Rzy­mie, papież Jan Paweł II wygło­sił orę­dzie “Urbi et Orbi” (“Mia­stu i Świa­tu”). Publi­ku­je­my cały tekst papie­skie­go prze­mó­wie­nia.

1. Resur­re­xit, alle­lu­ja! Zmar­twych­wstał, alle­lu­ja!
To rado­sne orę­dzie pas­chal­ne, któ­re roz­le­gło się z mocą
tej nocy pod­czas Wigi­lii,
rów­nież w tym roku umac­nia naszą nadzie­ję.
Dla­cze­go szu­ka­cie żyją­ce­go wśród umar­łych?
Nie ma Go tutaj; zmar­twych­wstał (Łk 24, 5–6).
Tymi sło­wa­mi Anioł doda­je otu­chy nie­wia­stom przy­by­łym do gro­bu.
Te sło­wa litur­gia pas­chal­na powta­rza tak­że nam,
ludziom trze­cie­go tysiąc­le­cia:
Chry­stus zmar­twych­wstał! Chry­stus żyje pośród nas!
Odtąd Jego imię brzmi: “Żyją­cy”,
śmierć nad Nim nie ma już żad­nej wła­dzy (por. Rz 6, 9). 

2.Resur­re­xit! Ty, Odku­pi­cie­lu czło­wie­ka,
powsta­jesz dziś z gro­bu zwy­cię­ski, aby rów­nież nam,
nie­po­ko­jo­nym przez mro­ki licz­nych zagro­żeń,
ofia­ro­wać Two­je życze­nie rado­ści i poko­ju.
Do Cie­bie, o Chry­ste, nasze życie i nasz prze­wod­ni­ku,
niech się zwró­ci każ­dy,
kogo drę­czy poku­sa znie­chę­ce­nia i roz­pa­czy,
aby usły­szeć prze­sła­nie nadziei, któ­ra nie zawo­dzi.
W tym dniu Twe­go zwy­cię­stwa nad śmier­cią,
niech ludz­kość odnaj­dzie w Tobie, o Panie, odwa­gę,
aby soli­dar­nie sta­wić czo­ło tylu prze­ja­wom zła, któ­re ją drę­czy.
Niech znaj­dzie zwłasz­cza siłę, by prze­ciw­sta­wić się
nie­ludz­kie­mu, nie­ste­ty coraz bar­dziej sze­rzą­ce­mu się zja­wi­sku ter­ro­ry­zmu,
któ­ry gar­dzi życiem i spra­wia,
że w codzien­ność rzesz ludzi uczci­wie pra­cu­ją­cych i pra­gną­cych poko­ju
zakra­da się nie­po­kój i nie­pew­ność.
Niech Two­ja mądrość oświe­ci ludzi dobrej woli,
któ­rzy słusz­nie prze­ciw­sta­wia­ją się tej pla­dze.

3. Niech dzia­ła­nia insty­tu­cji kra­jo­wych i mię­dzy­na­ro­do­wych
przy­spie­szą poko­ny­wa­nie obec­nych trud­no­ści
i uła­twią zdą­ża­nie 
ku bar­dziej upo­rząd­ko­wa­nej i poko­jo­wej orga­ni­za­cji świa­ta.
Niech utwier­dzą się i umoc­nią dzia­ła­nia odpo­wie­dzial­nych
za odpo­wied­nie zara­dze­nie trwa­łym kon­flik­tom,
zna­czą­cym krwią nie­któ­re regio­ny Afry­ki,
Irak i Zie­mię Świę­tą.
O Ty, pier­wo­rod­ny pośród wie­lu bra­ci, spraw,
aby wszy­scy, któ­rzy uwa­ża­ją się za dzie­ci Abra­ha­ma,
odkry­li na nowo bra­ter­stwo, któ­re ich jed­no­czy
i nakła­nia ich, by szu­ka­li moż­li­wo­ści współ­dzia­ła­nia i poko­ju.

4. Posłu­chaj­cie wszy­scy, któ­rym leży na ser­cu przy­szłość czło­wie­ka!
Posłu­chaj­cie ludzie dobrej woli!
Poku­sa zemsty
niech ustą­pi odwa­dze prze­ba­cze­nia;
niech kul­tu­ra życia i miło­ści
obró­ci wni­wecz logi­kę śmier­ci;
niech powró­ci ufność, aby dać wytchnie­nie naro­dom.
Jeże­li nasza przy­szłość jest jed­na,
zada­niem i obo­wiąz­kiem wszyst­kich jest budo­wać ją
z cier­pli­wą i przy­kład­ną dale­ko­wzrocz­no­ścią.

5. Panie, do kogóż pój­dzie­my?
Ty, któ­ry poko­na­łeś śmierć, jedy­nie Ty
masz sło­wa życia wiecz­ne­go (J 6, 68).
Do Cie­bie zano­si­my z ufno­ścią naszą modli­twę,
pro­sząc o pocie­sze­nie
dla rodzin tak licz­nych ofiar prze­mo­cy.
Pomóż nam nie­stru­dze­nie pra­co­wać,
aby nastał świat bar­dziej spra­wie­dli­wy i soli­dar­ny,
któ­re­mu Ty dałeś począ­tek zmar­twych­wsta­jąc.
W wypeł­nia­niu tego zada­nia towa­rzy­szy nam
Ta, któ­ra uwie­rzy­ła, że speł­nią się sło­wa powie­dzia­ne od Pana (por. Łk 1, 45).
Bło­go­sła­wio­na jesteś, Mary­jo, mil­czą­cy świad­ku Pas­chy!
Ty, o Mat­ko Ukrzy­żo­wa­ne­go i Zmar­twych­wsta­łe­go,
któ­ra w godzi­nie cier­pie­nia i śmier­ci
zacho­wa­łaś pło­mień nadziei,
naucz i nas,
jak pośród sprzecz­no­ści upły­wa­ją­ce­go cza­su
sta­wać się prze­ko­nu­ją­cy­mi i rado­sny­mi świad­ka­mi
wiecz­no­tr­wa­łe­go orę­dzia życia i miło­ści,
jakie nie­sie świa­tu zmar­twych­wsta­ły Odku­pi­ciel.

+ Jan Paweł II