Patriarcha przeciwko celibatowi

Odno­sząc się do wypo­wie­dzi głów­ne­go­spra­woz­daw­cy świa­to­we­go syno­du bisku­pów, kar­dy­na­ła Ange­lo Sco­li,grec­ko-mel­chic­ki patriar­cha Antio­chii, Gre­go­rio III Laham, poru­szył pro­blem celi­ba­tu, pyta­jąc: „Gdzie znaj­du­je­cie fun­da­ment dla zacho­wa­nia kapłań­skie­go celibatu?”Dla mel­chic­kie­go hie­rar­chy­ce­li­bat księ­ży nie posia­da teo­lo­gicz­ne­go uza­sad­nie­nia, a na dowód tego przy­to­czył kon­kret­ne przy­kła­dy zprak­ty­ki Kościo­ła pierw­szych wie­ków.

W odpo­wie­dzi kar­dy­nał Sco­la odrzekł, że w Koście­le łaciń­skim ist­nie­ją teo­lo­gicz­ne racje dla zacho­wa­nia celi­ba­tu, ale nie roz­wi­nął tej kwe­stii.

W unic­kich Kościo­łach kato­lic­kich Wscho­du, któ­re przy­łą­czy­ły się do Rzy­mu, uzna­jąc auto­ry­tet papie­ża, prak­ty­ko­wa­ny w Koście­le łaciń­skim celi­bat nigdy nie został zaak­cep­to­wa­ny. Obo­wią­zu­je on jedy­nie w przy­pad­ku par­triar­chów i bisku­pów, któ­rzy zazwy­czaj wywo­dzą się spo­śród mni­chów.