Polski Kosciół zaniemówił

Po wygra­niu wal­ki o wol­ność do gło­sze­nia sło­wa Boże­go i prak­ty­ko­wa­nia wia­ry pol­ski Kościół kato­lic­ki nie­ocze­ki­wa­nie zanie­mó­wił. Nie ma np. pra­wie nicze­go do powie­dze­nia w spra­wie udzia­łu Pol­ski u boku Ame­ry­ka­nów w Ira­ku ani w innych trud­nych moral­nie kwe­stiach — napi­sał war­szaw­ski kore­spon­dent bry­tyj­skie­go tygo­dni­ka kato­lic­kie­go The Tablet Jona­than Luxmo­ore.

Pol­ski Kościół dystan­su­je się od zaan­ga­żo­wa­nia Pol­ski w Ira­ku, nazy­wa­jąc to ‘spra­wą poli­tycz­ną’, ale musi wie­dzieć, że udział pol­skich żoł­nie­rzy jest sprzecz­ny ze sta­no­wi­skiem papie­ża Jana Paw­ła II i że ryzy­ku­je roz­bu­dze­nie (w Pola­kach) ilu­zji wiel­ko­ści, któ­ra w prze­szło­ści oka­za­ła się dla nich zgub­na — uwa­ża Luxmo­ore.

Nie­wy­klu­czo­ne, że pol­ski Kościół pogo­dził się z tym, że Pol­ska stoi obec­nie po stro­nie ‘real­po­li­tik’ zamiast ‘moral­po­li­tics’ (poli­tycz­nych realiów, a nie war­to­ści moral­nych w życiu poli­tycz­nym), któ­re ucie­le­śnia­li pol­scy przy­wód­cy po upad­ku komu­ni­zmu — doda­je.

Luxmo­ore zauwa­ża, że mil­cze­nie Kościo­ła nie ogra­ni­cza się do udzia­łu Pola­ków w woj­nie z Ira­kiem. Kościół nie udzie­lił żad­nych moral­nych wska­zó­wek na temat kwe­stii moral­nych, któ­re wyszły na jaw w związ­ku z deba­tą na temat ‘sta­rej’ i ‘nowej’ Euro­py, nie okre­ślił swe­go sta­no­wi­ska wobec pro- i anty­ame­ry­ka­ni­zmu. Musi budzić roz­cza­ro­wa­nie to, że Kościół ma do zaofe­ro­wa­nia wier­nym jedy­nie sen­ty­men­tal­ne, mono­ton­ne powo­ły­wa­nie się na daw­ną świet­ność, któ­ra nie ma żad­ne­go zasto­so­wa­nia do współ­cze­snych realiów.

Do para­dok­sów współ­cze­snej Pol­ski Luxmo­ore zali­cza to, że w kato­lic­kim kra­ju, gdzie dzia­ła 86 semi­na­riów duchow­nych, któ­re w ubie­głym roku odno­to­wa­ły 10-pro­cen­to­wy wzrost chęt­nych do wstą­pie­nia do sta­nu duchow­ne­go, panu­je tak duży mate­ria­lizm.

Pola­cy — zauwa­ża — nie tyl­ko są bar­dziej mate­ria­li­stycz­nie nasta­wie­ni do życia niż ich post­ma­te­ria­li­stycz­ni sąsie­dzi z Zacho­du, ale są mniej od nich świa­do­mi świa­ta, w któ­rym żyją, i mniej skłon­ni do anga­żo­wa­nia się w życie spo­łecz­ne.

Wpraw­dzie poczu­cie przy­na­leż­no­ści reli­gij­nej ludzi oca­la­ło w okre­sie trans­for­ma­cji ustro­jo­wej ostat­nich 14 lat, ale nie widać spój­ne­go związ­ku mię­dzy nim a taki­mi war­to­ścia­mi, jak oso­bi­sta bez­in­te­re­sow­ność, wza­jem­ny sza­cu­nek, cno­ty oby­wa­tel­skie czy inte­gra­cja spo­łecz­na — oce­nia kore­spon­dent tygo­dni­ka, uka­zu­ją­ce­go się od ponad 160 lat.

źró­dło: Jezus.pl