Polskokatolickie wojny domowe

Repor­taż poświę­co­ny bp. Wik­to­ro­wi Wyso­czań­skie­mu, wyemi­to­wa­ny przez TVN w listo­pa­dzie 2005 r., wywo­łał wie­le kon­tro­wer­sji: jed­ni twier­dzi­li, że mate­riał TVN obej­mu­je jedy­nie skrom­ny wyci­nek pro­ble­mów zwią­za­nych z bp. Wik­to­rem Wyso­czań­skim, a inni jesz­cze prze­ko­ny­wa­li, że to kolej­ny atak na mniej­szo­ścio­wy Kościół w Pol­sce. Przez kil­ka mie­się­cy Redak­cja EAI Ekumenizm.pl zasy­py­wa­na była proś­ba­mi o publi­ka­cję listów człon­ków zbun­to­wa­nej para­fii pol­sko­ka­to­lic­kiej Dobre­go Paste­rza w War­sza­wie, któ­ra nie uzna­je jurys­dyk­cji bpa Wyso­czań­skie­go. Ostat­nio nade­szła kolej­na już proś­ba z Kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go o publi­ka­cję lin­ku do tek­stu ks. inf. Kazi­mie­rza Fon­fa­ry, któ­ry choć sam znaj­du­je się w kon­flik­cie z wła­dza­mi kościel­ny­mi, sta­now­czo bro­ni swo­je­go zwierzch­ni­ka.

Para­fią Dobre­go Paste­rza kie­ru­je ks. Tomasz Ryb­ka lub, jak chce Kościół pol­sko­ka­to­lic­ki, pan Tomasz Ryb­ka. Wła­dze Kościo­ła pod­kre­śla­ją, że w lip­cu 2003 roku ks. Ryb­ka został dys­cy­pli­nar­nie zse­ku­la­ry­zo­wa­ny, a sam zain­te­re­so­wa­ny uwa­ża, że decy­zja ta była/jest nie­waż­na.

W kore­spon­den­cji, któ­rą otrzy­ma­li­śmy od zwo­len­ni­ków ks. Ryb­ki (lub może od same­go księ­dza) poja­wia­ją się te same oskar­że­nia, któ­re zamiesz­czo­ne były w mate­ria­le TVN: bisku­po­wi Wyso­czań­skie­mu zarzu­ca się dzia­ła­nie nie­zgod­ne z pra­wem kościel­nym, nad­uży­cia finan­so­we, a przede wszyst­kim to, że bisku­pem został bez­praw­nie bez zgo­dy syno­du, któ­re­go uchwa­ła, jak prze­ko­nu­je ks. Ryb­ka, zde­cy­do­wa­ła jedy­nie, że ks. Wyso­czań­ski został powo­ła­ny do rady syno­dal­nej.

W lutym 2006 roku redak­cja EAI Ekumenizm.pl dosta­ła kolej­ny e‑mail ze zbun­to­wa­nej para­fii, rela­cjo­nu­ją­cy bru­tal­ne wtar­gnię­cie dele­ga­cji Kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go na teren domu opie­ki Sama­ry­ta­nin. Kil­ka dni po tym wyda­rze­niu na stro­nach Kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go poja­wia się spra­woz­da­nie ks. Rafa­ła Micha­la­ka, dzia­ła­ją­ce­go z peł­no­moc­nic­twa bpa Wyso­czań­skie­go. Ks. Micha­lak infor­mu­je bisku­pa o wyni­kach kon­tro­li i rysu­je apo­ka­lip­tycz­ny obraz domu opie­ki. Duchow­ny cytu­je rów­nież soczy­ste tek­sty SMS-ów, jakie miał dostać od Toma­sza Ryb­ki – np.: “Jesteś skoń­czo­nym ubow­cem, z któ­rym roz­li­czę się teraz. Za te machlo­je z zie­mia­mi. Nie daru­ję Ci tego ubec­ka świ­nio!”

Innym z zarzu­tów, jakie ks. Ryb­ka kie­ru­je pod adre­sem Kościo­ła i jego zwierzch­ni­ka, jest utra­ta zapa­łu misyj­ne­go. Prze­ciw­ni­cy bisku­pa Wyso­czań­skie­go zarzu­ca­ją mu, że pod jego kie­row­nic­twem Kościół utra­cił siły wital­ne i zaję­ty jest tyl­ko spra­wa­mi mate­rial­ny­mi. Nie miej­sce i czas, aby ana­li­zo­wać, czy zarzu­ty o mal­wer­sa­cje finan­so­we są uza­sad­nio­ne, jed­nak­że krót­ka wizy­ta na stro­nach inter­ne­to­wych Kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go może wpro­wa­dzić w pew­ne zdu­mie­nie. Inter­nau­ta zain­te­re­so­wa­ny życiem Kościo­ła, funk­cjo­no­wa­niem para­fii, ewan­ge­li­za­cją w dzia­le “Ogło­sze­nia, Listy, Komu­ni­ka­ty” znaj­dzie boga­tą histo­rię kon­flik­tu hie­rar­chy z jed­nym księ­dzem.

Nie naj­lep­sze świa­dec­two wysta­wia rów­nież apo­lo­gia Kościo­ła autor­stwa ks. infu­ła­ta Kazi­mie­rza Fon­fa­ry, któ­ry na łamach “Rodzi­ny” usto­sun­ko­wał się do repor­ta­żu TVN. Kry­ty­ka nie pomi­ja pra­wie nicze­go: kwe­stii mająt­ko­wych, waż­no­ści świę­ceń bisku­pich ks. Wyso­czań­skie­go i jego kom­pe­ten­cji teo­lo­gicz­nych. Snu­te są nawet docie­ka­nia na temat bar­wy żakie­tu pre­zen­ter­ki TVN, jaskra­wej czer­wie­ni, któ­ra mia­ła stwa­rzać atmos­fe­rę sen­sa­cji.

Tekst ks. Fon­fa­ry jest nie­zwy­kle poucza­ją­cy. Doku­men­tu­je skom­pli­ko­wa­ną histo­rię i pró­by jej inter­pre­ta­cji w świe­tle obec­nej sytu­acji Kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go. Dość sze­ro­ko omó­wio­na jest kon­tro­wer­syj­na spra­wa „Polka­tu”, przed­się­bior­stwa, z któ­re­go utrzy­my­wał się Kościół. Według rela­cji ks. Fon­fa­ry fir­ma nie przy­no­si już zysków, ponie­waż: “Polkat nie zna­lazł moż­li­wo­ści egzy­sten­cji na obec­nym kapi­ta­li­stycz­nym ryn­ku kapi­ta­ło­wym.” Z rela­cji ks. Fon­fa­ry wyni­ka, że bp Wyso­czań­ski nie może pochwa­lić się żad­nym zna­czą­cym suk­ce­sem dusz­pa­ster­skim, ale za to pasmem złych decy­zji natu­ry admi­ni­stra­cyj­no-gospo­dar­czej. Reasu­mu­jąc moż­na stwier­dzić, że garść doku­men­tów opu­bli­ko­wa­nych na stro­nie inter­ne­to­wej Kościo­ła pol­sko­ka­to­lic­kie­go oraz listy nad­sy­ła­ne przez zwo­len­ni­ków ks. Ryb­ki nie rzu­ca­ją dobre­go świa­tła na żad­ną ze stron kon­flik­tu.

Publicz­ny kaba­ret trwa w świe­tle reflek­to­rów, a jego koń­ca nie widać. W świe­tle tych i wie­lu innych wyda­rzeń trud­no dzi­wić się zasto­jo­wi roz­mów mię­dzy Kościo­łem pol­sko­ka­to­lic­kim a Kościo­łem rzym­sko­ka­to­lic­kim. Nie­zwy­kle poucza­ją­cy w tej mate­rii jest wywiad z bp. Jac­kiem Jezier­skim (Prze­gląd Powszech­ny 3/2006), któ­ry w Kon­fe­ren­cji Epi­sko­pa­tu Pol­ski odpo­wia­da za dia­log z Kościo­łem pol­sko­ka­to­lic­kim.