Potrzebna reforma reformy liturgicznej

Do śmia­łych i odważ­nych decy­zji w spra­wie nad­użyć litur­gicz­nych, któ­re powo­łu­ją się na Sobór Waty­kań­ski II — wezwał arcy­bi­skup Mal­colm Ran­jith, sekre­tarz waty­kań­skiej Kon­gre­ga­cji Kul­tu Boże­go. Jego zda­niem czas reali­za­cji Sobo­ru wciąż jest przed nami, a refor­ma litur­gicz­na powin­na być kon­ty­nu­owa­na, ale w duchu Sobo­ru, a nie jego póź­niej­szych inter­pre­ta­cji.

Arcy­bi­skup, we wstę­pie do książ­ki kard. Fer­nan­do Anto­nel­lie­go, pod­kre­śla, że wie­le z poso­bo­ro­wych reform litur­gicz­nych mija­ło się z inten­cja­mi ojców sobo­ro­wych i nie było praw­dzi­wą reali­za­cją wizji zawar­tych w “Sacro­san­tum Con­ci­lium”.

“Wie­le z prak­tyk, któ­rych Sobór nawet nie roz­wa­żał zosta­ło wpro­wa­dzo­nych do Litur­gii. Cho­dzi przede wszyst­kim o mszę ver­sus popu­lum, Komu­nię świę­tą na rękę, rezy­gna­cja z łacio­ny i cho­ra­łu gre­go­riań­skie­go i ich zastą­pie­nie przez śpie­wy, któ­re nie pozo­sta­wia­ją wie­le miej­sca dla Boga, a tak­że roz­sze­rze­nie poza roz­sąd­ne gra­ni­ce ilo­ści osób, jakie mogą kon­ce­le­bro­wać mszę. Poważ­ne nad­in­ter­pre­ta­cje doty­czą tak­że rozu­mie­nia aktyw­ne­go uczest­nic­twa” — uzu­peł­nia hie­rar­cha.

Abp Ran­jith zazna­czał, że dla prze­pro­wa­dze­nia “refor­my refor­my” koniecz­ne jest roz­po­zna­nie, w któ­rych miej­sca­chli­tur­gii nastą­pi­ło odrzu­ce­nie wizji Sobo­ru Waty­kań­skie­go II. A pomo­cą w tym pro­ce­sie ma być książ­ka kard. Anto­nel­lie­go, któ­ra poka­zu­je, dla­cze­go znaj­du­je­my się obec­nie w takim a nie innym miej­scu. I uświa­da­mia, jak odle­gła jest obec­na litur­gicz­na rze­czy­wi­stość Kościo­ła, od tego, cze­go chciał Sobór Waty­kań­ski II.