Powrót spowiedzi — amerykańscy biskupi chcą zakończyć kryzys

W cią­gu życia ostat­nie­go poko­le­nia­sa­kra­ment spo­wie­dzi w kościo­łach pół­noc­no­ame­ry­kań­skich pra­wie zanikł. Bada­nia z lat 70-tych wska­za­ły, że pro­cent przy­stę­pu­ją­cych mie­sięcz­nie do spo­wie­dzi kato­li­ków spadł z 38 do 17, pod­czas gdy tych, któ­rzy przy­stę­po­wa­li bar­dzo rzad­ko lub wca­le wzrósł z 18 do 38. Według rapor­tu Uni­wer­sy­te­tu Notre Dame z 1980 roku 26% prak­ty­ku­ją­cych kato­li­ków nigdy nie przy­stę­po­wa­ło do spo­wie­dzi.

Chęć prak­ty­ko­wa­nia tego sakra­men­tu stra­ci­li zarów­no wier­ni, jak i księ­ża. Kry­zys spo­wie­dzi nie­po­ko­ił papie­ża Jana Paw­ła II, któ­ry wzy­wał bisku­pów do odwa­gi w przy­wró­ce­niu należ­ne­go jej miej­sca. Rów­nież obec­ny Bene­dykt XVI przy­kła­da do sakra­men­tu pojed­na­nia wiel­ka wagę. W ubie­głym roku papież zale­cał prak­ty­ko­wa­nie coty­go­dnio­wej spo­wie­dzi, szcze­gól­nie dla księ­ży. I poja­wi­ły się zna­ki świad­czą­ce o zmia­nach. Ponie­waż szcze­gól­ną zachę­tą do spo­wie­dzi dla kato­li­ków jest okres Wiel­kie­go Postu w tym wła­śnie okre­sie mają miej­sce ini­cja­ty­wy takie jak „24 godzi­ny Łaski” w koście­le Naj­święt­szej Marii Pan­ny w Lake Forest, w któ­rym ist­nie­je moż­li­wość spo­wie­dzi przez całą dobę.

Nie­któ­rzy bisku­pi poświę­ci­li spo­wie­dzi listy paster­skie. Szcze­gól­ne miej­sce wśród trosk hie­rar­chów zaj­mu­je nagmin­na prak­ty­ka gene­ral­ne­go roz­grze­sze­nia. Biskup John Nien­stedt z Min­ne­so­ty zarzą­dził ponow­ną edu­ka­cję księ­ży i wier­nych przy­po­mi­na­jąc, że gene­ral­ne roz­grze­sze­nie jest dopusz­czal­ne wyłącz­nie w dwóch oko­licz­no­ściach: zagro­że­nie bli­skiej śmier­ci, kie­dy księ­ża nie maja cza­su wysłu­chać indy­wi­du­al­nej spo­wie­dzi oraz z powo­du poważ­nej potrze­by np. takiej, kie­dy licz­ba peni­ten­tów do wysłu­cha­nia jest taka, że księ­ża nie mogą tego uczy­nić w roz­sąd­nym cza­sie.

Bp Niend­stedt pod­kre­ślił, że prak­ty­ko­wa­nie gene­ral­nej spo­wie­dzi w wie­lu para­fiach nigdy nie zosta­ło zaapro­bo­wa­ne przez Kościół. Nad­uży­wa­nie tego rytu pro­wa­dzi do błęd­nych poglą­dów, depre­cjo­nu­ją­cych sakra­men­tal­ną natu­rę łaski, prze­cze­niu powa­dze grze­chu, pomniej­sza­nia waż­no­ści kapłań­stwa i utra­ty nie­zli­czo­nych spo­sob­no­ści do ducho­we­go roz­wo­ju. Rów­nież arcy­bi­skup San Anto­nio wysto­so­wał list zachę­ca­ją­cy wier­nych i księ­ży do prak­ty­ko­wa­nia spo­wie­dzi. Inni bisku­pi pod­ję­li dzia­ła­nia na rzecz więk­szej dostęp­no­ści spo­wie­dzi takie jak wyzna­cze­nie sta­łych przy­jęć peni­ten­tów. Na rezul­ta­ty trze­ba będzie jesz­cze pocze­kać, ale zda­niem coraz więk­szej ilo­ści księ­ży rzecz jest war­ta zacho­du.