Problemy ze zbuntowanymi księżmi

Kar­dy­nał Chri­stoph Schon­born — arcy­bi­skup Wied­nia — cały czas szu­ka poro­zu­mie­nia z księż­mi wzy­wa­ją­cy­mi do reform w Koście­le. Według rzecz­ni­ka archi­die­ce­zji do tej pory nie było żad­nych roz­mów o sank­cjach, karach czy sta­wia­nia ulti­ma­tum. Roz­mo­wy kar­dy­na­ła Leva­dy — pre­fek­ta Kon­gre­ga­cji Nauki Wia­ry zapo­wie­dzia­ne na 14 wrze­śnia ze zwierzch­ni­ka­mi ultra­kon­ser­wa­tyw­ne­go Brac­twa Kapłań­skie­go św. Piu­sa X raczej nie zakoń­czą się suk­ce­sem, gdyż prze­ło­żo­ny Brac­twa wyklu­czył uzna­nie przez Brac­twa naucza­nia ostat­nie­go sobo­ru.

Z jed­nej stro­ny w Austrii powstał ruch księ­ży, któ­rzy w swo­ich para­fiach sto­su­ją zasa­dy nie­po­słu­szeń­stwa wobec praw i nauki Kościo­ła — modlą się o wpro­wa­dze­nie reform, udzie­la­ją Komu­nii każ­de­mu kto tego chce włą­cza­jąc oso­by żyją­ce w cywil­nych związ­kach bez orze­cze­nia o unie­waż­nie­niu poprzed­nie­go mał­żeń­stwa kościel­ne­go, zezwa­la­ją na gło­sze­nie kazań przez kobie­ty oraz wspie­ra­ją dopusz­cze­nie do świę­ceń kobie­ty i żona­tych męż­czyzn a z dru­giej stro­ny Brac­two opo­nu­je prze­ciw­ko wszel­kim zmia­nom jakie zaszły w Koście­le po sobo­rze waty­kań­skim II m.in. pro­wa­dze­niu przez Kościół dia­lo­gu eku­me­nicz­ne­go i mię­dzy­re­li­gij­ne­go.

W Austrii Ini­cja­ty­wę Nie­po­słu­szeń­stwa popie­ra gru­pa ponad 300 księ­ży, z badań wyni­ka, że rów­nież więk­szość wier­nych odno­si się z więk­szą sym­pa­tią do postę­po­wych haseł niż kon­ser­wa­tyw­nych. Brac­two świę­te­go Piu­sa X two­rzy wła­sne struk­tu­ry i wyświę­ca księ­ży mimo, iż dzie­je się to wbrew woli Waty­ka­nu. W tym roku w Brac­twie wyświę­co­no 29 kapła­nów i 35 dia­ko­nów. Jeże­li przy­jąć, iż zarów­no austriac­cy księ­ża z Ini­cja­ty­wy Księ­ży jak i kar­dy­nał Schon­born będą mie­li trud­no­ści w wypra­co­wa­niu wspól­ne­go sta­no­wi­ska, podob­nie jak kar­dy­nał Leva­da z przed­sta­wi­cie­la­mi Brac­twa Kapłań­skie­go św. Piu­sa X to trze­ba przy­znać, że już samych księ­ży z obu grup dzie­li nie morze czy oce­an lecz wręcz znaj­du­ją się na prze­ciw­le­głych krań­cach wszech­świa­ta. Inną spra­wą jest iż pro­re­for­ma­tor­scy księ­ża austriac­cy nadal są w Koście­le pod­czas gdy Brac­two nie ma sta­tu­su kano­nicz­ne­go i sądząc z ostat­nich dekla­ra­cji nie będzie go mia­ło nadal. Czy kar­dy­nał Schon­born zde­cy­du­je się na sank­cje kano­nicz­ne kie­dy roz­mo­wy, któ­rych dal­szy ciąg ma się odbyć w naj­bliż­szych tygo­dniach zakoń­czą się fia­skiem? Pro­po­stę­pow­cy nie­ko­niecz­nie zbu­du­ją jed­no­li­tą dysy­denc­ką struk­tu­rę — w prze­szło­ści zazwy­czaj łatwiej przy­cho­dzi­ło prze­cho­dzić do już ist­nie­ją­cych, bar­dziej “dopa­so­wa­nych” do poglą­dów nie­za­do­wo­lo­nych, wspól­not czy Kościo­łów niż two­rzyć wła­sne. Schi­zma­tyc­kie­go Brac­twa bło­go­sła­wio­ne­go Jana XXIII raczej nie będzie — naj­wy­żej przej­ścia do innych wspól­not i Kościo­łów bądź w ogó­le odej­ścia od insty­tu­cjo­nal­nej struk­tu­ry.