Nowy przewodniczący światowego Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego

Ted N. C. Wil­son, wice­prze­wod­ni­czą­cy Gene­ral­nej Kon­fe­ren­cji Kościo­ła Adwen­ty­stów Dnia Siód­me­go i syn byłe­go prze­wod­ni­czą­ce­go Kościo­ła, został 25 czerw­ca br. wybra­ny na nowe­go prze­wod­ni­czą­ce­go świa­to­wej spo­łecz­no­ści Kościo­ła Adwen­ty­stów Dnia Siód­me­go liczą­cej dziś ponad 16 milio­nów wyznaw­ców.

Ted Wil­son został mia­no­wa­ny przez 246-oso­bo­wy Komi­tet Nomi­na­cyj­ny, w któ­re­go skład wcho­dził rów­nież przed­sa­twi­ciel z Pol­ski, a wybór potwier­dzi­li dele­ga­ci na Gene­ral­ną Kon­fe­ren­cję z całe­go świa­ta, w licz­bie prze­kra­cza­ją­cej 2 400 osób, two­rzą­cy naj­wyż­sze kościel­ne cia­ło usta­wo­daw­cze.

Wil­son zastą­pił na tym sta­no­wi­sku Jana Paul­se­na, któ­ry był prze­wod­ni­czą­cym od 1999 roku.

Nomi­na­cja mia­ła miej­sce pod­czas 59 sesji Gene­ral­nej Kon­fe­ren­cji Kościo­ła Adwen­ty­stów Dnia Siód­me­go w Geo­r­gia Dome obok World Con­gress Cen­ter w Atlancie,w sta­nie Geo­r­gia, w Sta­nach Zjed­no­czo­nych.

„To nie jest tyl­ko orga­ni­za­cja, nie jest to jakaś tam deno­mi­na­cja. Jest to reszt­ka Kościo­ła Boże­go”, powie­dział Wil­son w prze­mó­wie­niu do dele­ga­tów po nomi­na­cji.

„Nie znam się na wszyst­kim, ale szu­kam odpo­wie­dzi dzię­ki moim dorad­com oraz mądro­ści pły­ną­cej z Biblii i z Ducha Pro­roc­twa”, powie­dział Wil­son odno­sząc się do pism współ­za­ło­ży­ciel­ki Kościo­ła, Ellen G. Whi­te.

„Duch Pro­roc­twa jest jed­nym z naj­więk­szych darów, jakie Bóg dał Kościo­ło­wi Adwen­ty­stów Dnia Siód­me­go”, prze­ma­wiał Wil­son. „To odno­si się do prze­szło­ści i przy­szło­ści. A my zamie­rza­my wkrót­ce zna­leźć się w domu.”

Wil­son powie­dział, aby człon­ko­wie Kościo­ła popro­si­li o pomoc Boga: „i módl­cie się, aby Duch Świę­ty przy­niósł nam odro­dze­nie i refor­ma­cję.”

60-let­ni Wil­son został wybra­ny wice­prze­wod­ni­czą­cym Kościo­ła Adwen­ty­stów w roku 2000 pod­czas sesji Gene­ral­nej Kon­fe­ren­cji w Toron­to. Na jego 36-let­nią służ­bę kościel­ną skła­da się peł­nie­nie funk­cji na sta­no­wi­skach admi­ni­stra­cyj­nych i wyko­naw­czych w regio­nie Środ­ko­wo-Atlan­tyc­kim Sta­nów Zjed­no­czo­nych, Afry­ki oraz Rosji.

Wil­son roz­po­czy­nał swo­ją służ­bę kościel­ną jako pastor w roku 1974 w Die­ce­zji Nowy Jork. Od roku 1976 do 1981 pra­co­wał on jako asy­stent dyrek­to­ra, a póź­niej dyrek­tor Metro­po­li­tan Mini­stries. Do roku 1990 pra­co­wał w regio­nie Afry­ki i Oce­anu Indyj­skie­go, miesz­ka­jąc w Abi­dża­nie na Wybrze­żu Kości Sło­nio­wej, jako dyrek­tor depar­ta­men­tu, a póź­niej jako sekre­tarz wyko­naw­czy, będąc dru­gim naj­wyż­szym urzęd­ni­kiem w tam­tej­szej struk­tu­rze.

Kolej­nym sta­no­wi­skiem jakie zajął po doświad­cze­niach w Afry­ce Zachod­niej, było sta­no­wi­sko współ­pra­cow­ni­ka sekre­ta­rza w sie­dzi­bie głów­nej świa­to­we­go Zarzą­du Kościo­ła w Silver Spring, Mary­land, USA.

Sta­no­wi­sko to zaj­mo­wał przez dwa lata, po czym zaak­cep­to­wał obję­cie funk­cji prze­wod­ni­czą­ce­go Wydzia­łu Euro-Azja­tyc­kie­go z sie­dzi­bą w Moskwie, w Rosji, w latach 1992–1996. Następ­nie Wil­son wró­cił do Sta­nów Zjed­no­czo­nych, by zająć sta­no­wi­sko dyrek­to­ra wydaw­nic­twa Review and Herald w Hager­stown, w sta­nie Mary­land, któ­re pia­sto­wał do cza­su jego nomi­na­cji na sta­no­wi­sko wice­prze­wod­ni­czą­ce­go Gene­ral­nej Kon­fe­ren­cji w roku 2000.

Wil­son, jako pastor ordy­no­wa­ny, posia­da sto­pień dok­to­ra nauk reli­gij­nych, jaki otrzy­mał na New York Uni­ver­si­ty, tytuł magi­stra (Master of Divi­ni­ty) na Andrews Uni­ver­si­ty oraz tytuł magi­stra nauk w dzie­dzi­nie zdro­wia publicz­ne­go z Loma Lin­da Uni­ver­si­ty­’s Scho­ol of Public Health.

Wil­son jest w związ­ku mał­żeń­skim z Nan­cy Louise Vol­l­mer Wil­son, fizjo­te­ra­peut­ką. Mał­żeń­stwo posia­da trzy cór­ki. Nowo powo­ła­ny zwierzch­nik Kościo­ła jest synem byłe­go prze­wod­ni­czą­ce­go Gene­ral­nej Kon­fe­rencj, Neala C. Wil­so­na, któ­ry peł­nił tę funk­cję w latach 1979–1990.

Wie­lu dele­ga­tów obec­nych w Geo­r­gia Dome, pod­czas wybo­rów wyra­zi­ło swo­je gło­sy popar­cia dla Wil­so­na, do pro­wa­dze­nia Kościo­ła przez naj­bliż­sze lata.

Rob Van­de­man, prze­wod­ni­czą­cy Kościo­ła w ame­ry­kań­skim sta­nie Mary­land, gdzie Wil­son jest człon­kiem, powie­dział, że jest „zado­wo­lo­ny” z jego powo­ła­nia. „To gło­so­wa­nie jest wyra­zem ogrom­ne­go zaufa­nia świa­to­we­go Kościo­ła do Teda Wil­so­na, ze wzglę­du na jego ogrom­ne doświad­cze­nie”, powie­dział Van­de­man.

Daniel Jack­son, prze­wod­ni­czą­cy Kościo­ła Adwen­ty­stów w Kana­dzie powie­dział: „Myślę, że Ted Wil­son dostał wyraź­ny man­dat z Komi­te­tu Nomi­na­cyj­ne­go. Potrze­bu­je teraz naszej modli­twy i nasze­go wspar­cia. Jestem szczę­śli­wy z jed­no­ści nasze­go Kościo­ła”.

Jef­frey Brown, prze­wod­ni­czą­cy Kościo­ła na Ber­mu­dach, powie­dział: „Cie­szy­my się rów­nież. On będzie sil­nym przy­wód­cą, a od jego sil­nych zasad będzie zale­żeć zdro­wie całe­go Kościo­ła”.

W dniu wybo­rów prze­wod­ni­czą­ce­go, Teda N.C. Wil­so­na, wybra­no tak­że sekre­ta­rza i skarb­ni­ka Kościo­ła Adwen­ty­stów Dnia Siód­me­go.

Sekre­ta­rzem został G T Ng z Sin­ga­pu­ru, któ­ry swo­ją pra­cę pasto­ra zaczął w latach 70-tych XX w. w Kam­bo­dży, a z żoną ewa­ku­ował się na krót­ko przed doj­ściem do wła­dzy Czer­wo­nych Khme­rów. Prze­nie­sio­ny został do Taj­lan­dii, potem Male­zji, a następ­nie Sin­ga­pu­ru, gdzie słu­żył jako pastor, kape­lan, instruk­tor ds. zdro­wia i dyrek­tor w jed­nym z depar­ta­men­tów Kościo­ła kra­jo­we­go.

Przez dzi­więć lat pra­co­wał jako pro­fe­sor teo­lo­gii i rek­tor w Mię­dzy­na­ro­do­wym Adwen­ty­stycz­nym Insty­tu­cie Stu­diów Zaawa­na­so­wa­nych (AIIAS) na Fili­pi­nach w latach 1991–2000. Potem pra­co­wał jako sere­tarz Wydzia­łu Połu­dnio­wej Azji i Pacy­fi­ku w latach 2000–2006.

Ng zro­bił licen­cjat na Southe­ast Asia Union Col­le­ge w Sin­ga­pu­rze, magi­stra na SDA The­olo­gi­cal Semi­na­ry na Fili­pi­nach oraz dok­to­rat z teo­lo­gii na Andrews Uni­ver­si­ty. Jest w związ­ku z żoną Ivy. Para ma dwo­je dora­sta­ja­cych dzie­ci, Joce­lyn i Mervi­na.

Ng pra­co­wał do tej pory poru­sza­jąc się pomię­dzy Gene­ral­ną Kon­fe­ren­cją, a jej trze­ma wydzia­ła­mi: Pół­noc­nej Azji i Pacy­fi­ku (NSD), Połu­dnio­wej Azji i Wydzia­łem Tarn­seu­ro­pej­skim.

Robert E. Lemon został ponow­nie wybra­ny na sta­no­wi­sko skarb­ni­ka od cza­su wybo­ru po ra zpierw­szy na to sta­no­wi­sko w 2002 roku. Lemon uro­dził się w Kon­go­lo w Zairze (ówcze­snej Demo­kra­tycz­nej Repu­bli­ce Kon­ga). Oże­nił się z Sher­ry Lynn w 1970 roku. Mają dwo­je doro­słych dzie­ci i tro­je wnu­cząt. Lemon został ordy­no­wa­ny w 1978 i posłu­gu­je się bie­gle angiel­skim i swa­hi­li.

Lemon zro­bił licen­cjat z admi­ni­stra­cji biz­ne­su (BS) na Colum­bia Union Col­le­ge w 1972 roku i magi­stra z biz­ne­su (MBA) na Adrews Uni­ver­si­ty w 1988 roku.

Zanim Lemon roz­po­czął pra­cę jako głów­ny skarb­nik Kościo­ła na świe­cie, słu­żył swo­im doświad­cze­niem w sie­dzi­bie Gene­ral­nej Kon­fe­ren­cji w Silver Springs, a wcze­śniej jako księ­go­wy w Andrews Uni­ver­si­ty oraz skarb­nik w Koście­le w Kana­dzie (Alber­ta Con­fe­ren­ce i Cana­dian Union).

Wśród bli­sko 17 milio­no­wej spo­łecz­no­ści człon­ków świa­to­we­go Kościo­ła adwen­ty­stycz­ne­go, oko­ło jed­na trze­cia zamiesz­ku­je Afry­kę, a jed­na trze­cia Ame­ry­kę Połu­dnio­wą i Cen­tral­ną. Ponad milion adwen­ty­stów znaj­du­je się w Sta­nach Zjed­no­czo­nych, gdzie ist­nie­je jako struk­tu­ra kościel­na od 1863 roku.

Kościół adwen­ty­stycz­ny zarzą­dza naj­więk­szą pro­te­stanc­ką sie­cią szkół i szpi­ta­li na całym świe­cie, a tak­że pro­wa­dzi regu­lar­ną dzia­łal­ność pomo­co­wą i pro­gra­my roz­wo­jo­we poprzez Adwen­ty­stycz­ną Agen­cję Pomo­cy i Roz­wo­ju (ADRA Inter­na­tio­nal). Jest rów­nież zało­ży­cie­lem forum wyzna­nio­we­go utwo­rzo­ne­go w roku 1893, a któ­re dzi­siaj nosi nazwę Mię­dzy­na­ro­do­we­go Sto­wa­rzy­sze­nia Wol­no­ści Reli­gij­nej (IRLA).

Świa­to­wy Kon­gres Gene­ral­nej Kon­fe­ren­cji, odby­wa­ją­cy się co pięć lat, jest mię­dzy­na­ro­do­wym ducho­wym spo­tka­niem oraz sesją admi­ni­stra­cyj­ną, któ­rej celem jest wybra­nie przy­wód­ców Kościo­ła oraz gło­so­wa­nie nad pro­po­zy­cja­mi zmian w pra­wie (kon­sty­tu­cji) i sta­tu­cie Kościo­ła. Sesja Gene­ral­nej Kon­fe­ren­cji będzie trwa­ła do 3 lip­ca br.

Adwen­ty­stycz­na Agen­cja Infor­ma­cyj­na