Punkt końcowy, punkt duszpasterski

Znaj­du­ją­cy się w jurys­dyk­cji Para­fii Kate­dral­nej pw. św. Marii Mag­da­le­ny Rów­nej Apo­sto­łom punkt mło­dzie­żo­wy w War­sza­wie roku posia­da od 21 maja 2011 nową loka­li­za­cję przy uli­cy Lele­chow­skiej 5. Mimo, iż pra­ce zwią­za­ne z prze­no­si­na­mi skoń­czy­ły się nie­daw­no, to przed wier­ny­mi sta­nę­ły cał­kiem nowe zada­nia.

Ducho­wień­stwo wie­lu deno­mi­na­cji wie­lo­krot­nie kła­dzie nacisk pro­sząc, by na czas waka­cyj­ne­go odpo­czyn­ku mło­dzi ludzie nie zapo­mi­na­li o obo­wiąz­kach wypły­wa­ją­cych z przy­na­leż­no­ści do Kościo­ła. Lato to okres sło­necz­nych dłu­gich dni sprzy­ja­ją­cych wie­lu podró­żom. I tak jak rzym­scy kato­li­cy odwie­dza­ją w ten czas Jasną Górę, maria­wi­ci piel­grzy­mu­ją do Płoc­ka, a jesz­cze inni jadą do Taizé tak w ubie­głym tygo­dniu w War­sza­wie gosz­czo­no przed­sta­wi­cie­li moskiew­skie­go pra­wo­sław­ne­go brac­twa pw. Świę­tej Trój­cy, oraz stu­den­tów i absol­wen­tów Insty­tu­tu Misyj­no-Kate­che­tycz­ne­go imie­nia Świę­te­go Fila­re­ta Moskiew­skie­go.

Sto­li­ca była ich ostat­nim przy­stan­kiem w podró­ży po naszym kra­ju. Wcze­śniej odwie­dzi­li już Supraśl, Bia­ły­stok, Kra­ków i Oświę­cim. Po powi­ta­niu przez ks. admi­ni­stra­to­ra Artu­ra Alek­sje­ju­ka i Micha­ła Boguc­kie­go — dyrek­to­ra tutej­sze­go Muzeum zor­ga­ni­zo­wa­no krót­ką pre­lek­cję w celu przy­bli­że­nia życia i twór­czo­ści nie­daw­no zmar­łe­go prof. Jerze­go Nowo­siel­skie­go i Ada­ma Sta­lo­ny-Dobrzań­skie­go, po któ­rej moż­na było podzi­wiać repro­duk­cje obu arty­stów.

W nowej kapli­cy zosta­ły odpra­wio­ne nie­szpo­ry, w trak­cie któ­rych goście mie­li nie­po­wta­rzal­ną oka­zje posłu­chać orto­dok­syj­nych śpie­wów litur­gicz­nych w naszym rodzi­mym języ­ku. Po zakoń­cze­niu odby­ła się dłu­ga przy­ja­ciel­ska dys­ku­sja, pyta­niom nie­by­ło koń­ca. Takie zain­te­re­so­wa­nie, chęć dia­lo­gu, to dobre zna­ki na przy­szłość. Miło jest wie­dzieć, iż cza­sy uprze­dzeń czy ste­reo­ty­pów odcho­dzą do lamu­sa za spra­wą mło­dych, któ­rzy po pro­stu chcą się poznać. Źró­deł takie­go entu­zja­zmu nale­ża­ło­by szu­kać w oso­bie ks. prof. Geo­r­gi­ja Koczetkow’a, któ­re­go dłu­go­let­nia posłu­ga dusz­pa­ster­ska w połą­cze­niu z pra­cą nauko­wą jako Rek­tor Insty­tu­tu Misyj­no-Kate­che­tycz­ne­go, cały czas skła­nia do zadu­my wie­le umy­słów chcą­cych od życia cze­goś wię­cej niż sza­ra codzien­ność.

Dobrym orę­dow­ni­kiem we wszyst­kich dzia­ła­niach mają­cych na celu pojed­na­nie jest z pew­no­ścią oso­ba patro­na Punk­tu. Świę­ty męczen­nik Grze­gorz (Per­a­dze) to współ­cze­sny przy­kład tego, iż nawet w tak zawi­łych jak obec­nie cza­sach, czło­wiek może stać się bli­ski Bogu i bliź­nie­mu. Uro­dził się w 31 sierp­nia 1899 w Bakur­ci­che, zm. 6 grud­nia 1942 w Auschwitz-Bir­ke­nau. Przez dłu­gie lata miesz­kał w War­sza­wie, gdzie przy­je­chał na zapro­sze­nie metro­po­li­ty Dio­ni­ze­go (Wale­dyń­skie­go) w 1933 roku, był wykła­dow­cą w Stu­dium Teo­lo­gii Pra­wo­sław­nej Uni­wer­sy­te­tu War­szaw­skie­go do roku 1939.