Raport o anglikańskiej jedności

Dzi­siaj w połu­dnie Komi­sja Lam­beth ds. Komu­nii (The Lam­beth Comis­sion on Com­mu­nion) opu­bli­ko­wa­ła raport na temat spo­so­bu roz­wią­za­nia kło­po­tów tej wspól­no­ty po kon­se­kra­cji bisku­pa geja przez jed­ną z die­ce­zji w USA oraz po decy­zji o bło­go­sła­wie­niu związ­ków jed­no­pł­cio­wych przez die­ce­zję New West­min­ster w Kana­dzie. Oto jego stresz­cze­nie.

Nasze wra­że­nia z lek­tu­ry doku­men­tu podob­nie jak ser­wis Angli­kan­son­li­ne przed­sta­wi­my za kil­ka godzin, gdy prze­czy­ta­my i prze­my­śli­my to co zosta­ło napi­sa­ne.

Po uważ­nej lek­tu­rze doku­me­tu widzi­my, że:

- Raport jest skon­stru­owa­ny w spo­sób wywa­żo­ny i kom­pro­mi­so­wy, i zapew­ne nie zado­wo­li w peł­ni ani kon­ser­wa­ty­stów, ani libe­ra­łów. Tym dru­gim zarzu­ca brak jakich­kol­wiek kon­sul­ta­cji z resz­tą angli­ka­nów na świe­cie, tym pierw­szym pod­krę­ca­nie atmos­fe­ry deba­ty poprzez nie­po­trzeb­na sło­wa, dekla­ra­cje i oświad­cze­nia. Oby stro­nom zarzu­ca zacho­wy­wa­nie się jak dzie­ci i sto­so­wa­nie meto­dy “jak tym mi tak, to ja tobie taak” (para­graf 122 rapor­tu)

- Raport w para­gra­fie 123 za “rów­nie szko­dzą­ce jed­no­ści wspól­no­ty” uwa­ża: 1) kon­se­kra­cję bisku­pa Robin­so­na; 2) decy­zję Kościo­ła Epi­sko­pal­ne­go w USA by zezwo­lić na bło­go­sła­wie­nie związ­ków jed­no­pł­cio­wych; 3) decy­zję syno­du Angli­kań­skie­go Kościo­ła Kana­dy by takie związ­ki uznać za “god­ne sza­cun­ku i świę­te”; 4) decy­zję die­ce­zji New West­min­ster by takie związ­ki bło­go­sła­wić; 5) inge­ren­cje i dzia­ła­nia bisku­pów i pry­ma­sów angli­kań­skich spo­za tych kra­jów w wewnętrz­ne spra­wy tych pro­win­cji.

- Choć kon­se­kra­cję bisku­pa Robin­so­na Raport uzna­je za waż­ną, to wzy­wa Kościół Epi­sko­pal­ny w USA by powstrzy­mał się w naj­bliż­szej przy­szło­ści od takich kon­se­kra­cji oraz zale­ca by ECUSA wyra­ził skru­chę za akt, “ któ­ry dopro­wa­dził do naru­sze­nia jed­no­ści wspól­no­ty”, ale co cie­ka­we nie za samą kon­se­kra­cję (para­fgraf 134).

- Raport suge­ru­je, by bisku­pi odpo­wie­dzial­ni za ową kon­se­kra­cję “prze­my­śle­li swój udział w spo­tka­niach wspól­no­ty”, ale zaraz doda­jąc, iż ich decy­zja powin­na być usza­no­wa­na przez kole­gów w urzę­dzie. (para­fgraf 134)

- Odno­śnie same­go bisku­pa Robin­so­na, raport “dora­dza” arcy­bi­sku­po­wi Can­ter­bu­ry by “z ogrom­ną uwa­gą pod­cho­dził do kwe­stii jego uczest­nic­twa w spo­tka­niach wspól­no­ty.” (para­graph 133)

- Wzy­wa Kościół Angli­kań­ski w Kana­dzie i w USA by wstrzy­ma­ły udzie­la­nie bło­go­sła­wieństw związ­ków jed­no­pł­cio­wych do cza­su prze­pro­wa­dze­nia “szer­sze­go dia­lo­gu”, a tak­że by odpo­wie­dzial­ni bisku­pi wyra­zi­li skru­chę i prze­my­śle­li swo­je uczest­nic­two w spo­tak­niach wspól­no­ty (para­graph 144).

- Wzy­wa tak­że kon­ser­wa­tyw­nych bisku­pów by natych­miast prze­sta­li się wtrą­cać w spra­wy innych pro­win­cji i osią­gnę­li poro­zu­mie­nie z bisku­pa­mi, w któ­rych jurys­dyk­cję wkro­czy­li, a tak­że by wyra­zi­li sto­sow­ne ubo­le­wa­nia za swo­je dzia­ła­nia I by zade­kla­ro­wa­li się, czy chcą pozo­stać w komu­nii z resz­tą wspól­no­ty. (para­graph 155)

- Raport zga­dza się na tym­cza­so­wą opie­kę dusz­pa­ster­ską dla mniej­szo­ści w danych die­ce­zjach, ale pod­kre­śla, iż roz­wią­za­nie to musi być tym­cza­so­we I zmie­rzać do powro­tu pod jurys­dyk­cję dane­go bisku­pa i w tym kon­tek­ście pozy­tyw­nie odno­si się do pro­po­zy­cji epsi­ko­pa­tów Kana­dy i USA roz­wią­za­nia tej kwe­stii. (para­gra­fy 148–155).

- w tym samym kon­tek­ście Raport wzy­wa gru­py dysy­den­tów by prze­my­śla­ły swój bunt wobec pra­wo­wi­tych bisku­pów i w przy­pad­ku odmo­wy zmia­ny zacho­wa­nia, “będą dawa­ły głę­bo­ko nie­chęt­ną opi­nię o swo­im sto­sun­ku do pod­po­rząd­ko­wa­nia się ustro­jo­wi nasze­go kościo­ła” (para­graph 155).

Raport moż­na prze­czy­tać po angiel­sku na stro­nie komi­sji.

W odpo­wie­dzi na raport, swo­je sta­no­wi­sko zapre­zen­to­wał krót­ko Pry­mas Kana­dy, któ­ry pod­kre­ślił, iż jego kościół zapo­zna się z wnio­ska­mi, ale też jako jed­nost­ka autno­micz­na podej­mie wła­sne decy­zje. Pry­mas ECUSA w spe­cjal­nym oświad­cze­niu, powie­dział iż jego kościół pod­jął odważ­ną decy­zję w spo­łe­czeń­stwie, któ­re w prze­ci­wień­stwie do wie­lu innych, nie waha się otwar­cie zma­gać z pro­ble­mem homo­sek­su­ali­stów i ich miej­sca w koście­le. Pry­mas Gri­swold powie­dział, iż ECUSA przed­sta­wi sto­sow­ne teo­lo­gicz­ne uza­sad­nie­nia zarów­no kwe­stii posłu­gi bisku­pa geja, jak i litur­gii dla związ­ków homo­sek­su­al­nych, o co pro­szo­no w rapor­cie.

Raport przy­padł do gustu nie­któ­rym (np. Inc­lu­si­ve Church), za to kon­ser­wa­ty­stom z Ame­ri­can Angli­can Coun­cil już nie.

Ser­wis angli­can­son­li­ne wzy­wa, by przed wyra­ża­niem zdań I opi­nii raport naj­pierw uważ­nie przcy­tać. W innym oświad­cze­niu Pry­mas Pro­win­cji Połu­dnio­wej Afry­ki wezwał do modli­twy i reflek­sji nad rapor­tem, za sto­sow­ne mot­to wyzna­cza­jąc 1 Cor. 1:10., co też dora­dza Redak­cja EAI “Ekumenizm.pl”.

++++++

Raport prze­czy­ta­łem już dwa razy i za dru­gim razem bar­dziej mi przy­padł do gustu. Ma o wie­le więk­szy sens, gdy się go czy­ta jako całość, niż tyl­ko same reko­men­da­cje. Napi­sa­ny jest w typo­wym angli­kań­skim sty­lu, czy­li jak okre­ślił mój redak­cyj­ny kole­ga “kon­ser­wa­ty­stom świecz­kę i libe­ra­łom oga­rek” i muszę się z nim zgo­dzić, choć odwró­cił­bym kolej­ność.

Trze­ba bowiem przy­znać, że oby­dwie stro­ny nie robi­ły nic by kon­flikt zaże­gnać: libe­ra­ło­wie par­li do przo­du z namięt­no­ścią god­ną lep­szej spra­wy i śle­pi na kon­se­kwen­cje, a kon­ser­wa­ty­ści w odpo­wie­dzi pro­du­ko­wa­li poto­ki i kaska­dy oświad­czeń, gdzie mniej lub bar­dziej wia­ry­god­ni bisku­pi i pry­ma­si wygła­sza­li mniej­sze lub więk­sze andro­ny. I to destruk­tyw­ne zachow­nie wytknę­li auto­rzy rapor­tu.

Moim zadniem raport ma tek­ką ten­den­cję pro­kon­ser­wa­tyw­ną, co wyni­kać moźe z jego sła­du. Pod­czas gdy auotrzy 4 kro­ków naru­sza­ją­cych wspól­no­tę zosta­li wezwa­ni do “ prze­my­śle­nia swo­jeg udzia­łu w spo­tka­niach wspól­no­ty”, to nie zasto­so­wa­no tego same­go kry­te­rium do bisku­pów mie­sza­ją­cych się do spraw innych die­ce­zji. Dla­cze­go?

Raport zarzu­ca Die­ce­zji New West­min­ster “brak teo­lo­gicz­nych kon­sul­ta­cji z szer­szą wspól­no­tą”, choć przy­zna­je, iż wszyst­kie doku­men­ty były dostęp­ne na stro­nach inter­ne­to­wych tej­że die­ce­zji. Każ­dy, kto badał ten przy­pa­dek wie, że kon­sul­ta­cje trwa­ły rów­no 4 lata i wła­śnie kon­ser­wa­ty­ści je tor­pe­do­wa­li od same­go począt­ku, odma­wia­jąc jakiej­kol­wiek dys­ku­sji. Łatwo zarzu­cić brak dia­lo­gu, ale co zro­bić, gdy dru­ga stro­na go nie chce? Na to auto­rzy rapor­tu w wygod­ny dla sie­bie spo­sób nie odpo­wie­dzie­li.

Nie wiem czy zapro­po­no­wa­ne roz­wią­za­nia zosta­ną przy­ję­te i czy są ade­kwat­ne do pro­ble­mu. Moje prze­czu­cie, że sko­ro nikt nie jest spe­cjal­nie zado­wo­lo­ny, mówi mi że tak. Czy Wspól­no­ta Angli­kań­ska prze­trwa tę pró­bę — nie wiem. Będę się o to modlił, gdyż jak koń­czy się Raport sło­wa­mi pry­ma­sów z 2000 roku “ odwró­cić się od sie­bie nawza­jem było­by odwró­ce­niem się od Krzy­ża.”

Kazi­mierz Bem

Link: Wspól­no­ta Angli­kań­ska