Rasputin i Iwan Groźny nie będą prawosławnymi świętymi

Komi­sja do spraw Kano­ni­za­cji Rosyj­skie­go Kościo­ła Pra­wo­sław­ne­go wypo­wie­dzia­ła się nega­tyw­nie co do moż­li­wo­ści włą­cze­nia w poczet świę­tych Kościo­ła mni­cha Gre­go­ri­ja Raspu­ti­na i cara Iwa­na Groź­ne­go, cho­ciaż dla wie­lu wier­nych są oni już uzna­ni za „świę­tych”. Ofi­cjal­ne oświad­cze­nie na ten temat zło­żył prze­wod­ni­czą­cy Komi­sji, biskup Kru­tiń­ski.

W wie­lu pra­wo­sław­nych świą­ty­niach Rosji moż­na spo­tkać iko­ny przed­sta­wia­ją­ce Raspu­ti­na, fawo­ry­ta cary­cy Alek­san­dry Fio­do­row­nej, żony ostat­nie­go cara Rosji, Miko­ła­ja II, jak rów­nież iko­ny przed­sta­wia­ją­ce Iwa­na Groź­ne­go, któ­ry dla wie­lu wier­nych jest wła­śnie tym carem, któ­ry ugrun­to­wał struk­tu­ry pań­stwa rosyj­skie­go. Według bisku­pa Kru­tiń­skie­go, iko­ny te są obja­wem gorą­cej poboż­no­ści wier­nych, ale są prze­ciw­ne ofi­cjal­nej posta­wie Kościo­ła pra­wo­sław­ne­go.

Zwo­len­ni­cy kano­ni­za­cji cara Iwa­na Groź­ne­go (1530–1584) uwa­ża­ją za kłam­li­wą ofi­cjal­nie przed­sta­wia­ną histo­rię jego życia, w któ­rej mowa jest o licz­nych intry­gach i doko­na­nych mor­der­stwach (nawet na synu, na licz­nych żonach i na tysią­cach nie­win­nych ludzi). Jako argu­men­tu biskup Kru­tiń­ski użył fak­tu uczy­nie­nia już świę­tym przez Kościół bisku­pa Fili­pa, któ­ry został zamor­do­wa­ny wła­śnie na roz­kaz tego cara.

Biskup oświad­czył rów­nież, że Komi­sja nie zna­la­zła powo­dów, aby uczy­nić świę­tym Raspu­ti­na (1846–1916), bo jest histo­rycz­nym fak­tem, że oso­ba ta skom­pro­mi­to­wa­ła kler i car­ską rodzi­nę. Cho­dzi­ło mu o wpływ Raspu­ti­na na cary­cę, jej syna oraz na dwor­skie damy z powo­du posia­da­nej sła­wy zna­cho­ra, pro­ro­ka i świę­te­go, pomi­mo jego nie­po­ha­mo­wa­nej lubież­no­ści. Biskup pod­kre­ślił, że za pra­gnie­niem uczy­nie­nia świę­ty­mi Raspu­ti­na i Iwa­na Groź­ne­go sto­ją wro­go­wie Kościo­ła pra­wo­sław­ne­go, któ­rzy w ten spo­sób pra­gną go ośmie­szyć.