Razem czy osobno?

W cią­gu ostat­nie­go dzie­się­cio­le­cia wier­ni Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Kościo­ła w Danii okre­śla­ją­cy się mia­nem pra­wi­cy, któ­rzy uwa­ża­ją, że nie mogą gło­sić w nim swo­ich poglą­dów, usta­no­wi­li kon­gre­ga­cje pod wie­lo­ma wzglę­da­mi nie­za­leż­ne od Kościo­ła-mat­ki. Co wię­cej, ten­den­cja ta zda­je się przy­bie­rać na sile.

Ist­nie­ją dwa rodzje kon­gre­ga­cji tego typu. Stwo­rzo­ne zosta­ły na mocy pra­wa uchwa­lo­ne­go w 1868 roku z inspi­ra­cji N. F. S. Grund­tvi­ga, któ­re stwier­dza, że każ­dy ma pra­wo uczęsz­czać na takie nobo­żeń­sto, jakie mu się podo­ba. Kon­gre­ga­cje pierw­sze­go typu, tzw. “wybie­ral­ne”, pozo­sta­ją czę­ścią Kościo­ła pań­stwo­we­go i pod­le­ga­ją jurys­dyk­cji bisku­pów, na tere­nie die­ce­zji któ­rych się znaj­du­ją. Są jed­nak cał­ko­wi­cie nie­za­leż­ne od innych para­fii, nie wyłą­cza­jąc kwe­stii eko­no­micz­nych. Nato­miast tzw. “wol­ne kon­gre­ga­cje” są pod każ­dym wzglę­dem nie­za­leż­ne od Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go Kościo­ła w Danii.

Jeden z naj­śil­niej­szych ruchów wewnątrz duń­skie­go Kościo­ła lute­rań­skie­go nosi nazwę Inner Mis­sion. Powstał w XIX stu­le­ciu i wciąż dzia­ła wewnątrz Kościo­ła. Jed­nak wie­lu zwią­za­nych z nim wier­nych zakła­da wła­sne kon­gre­ga­cje wol­ne lub wybie­ral­ne. Chri­stian Poul­sen, szef Inner Mis­sion, sko­men­to­wał dla “Chri­stian Daily” powsta­nie para­fii tego typu dla mło­dzie­ży w Aar­hus: — Z teo­lo­gicz­ne­go punk­tu widze­nia, takie posu­nię­cie nie było koniecz­ne. Jed­nak sygna­li­zu­je ono współ­cze­sną potrze­bę wła­sne­go uło­że­nia sobie życia, tak­że w Koście­le.