Schizma!

Zwierzch­nik Kościo­ła Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skie­go w Kenii, bp Wal­ter Oba­re, kon­se­kro­wał w minio­ną sobo­tę 75-let­nie­go Arne Ols­so­na na bisku­pa kon­ser­wa­tyw­nej wspól­no­ty Pro­win­cja Misji (Mis­sion­spro­vin­sen). Tym samym usank­cjo­no­wał schi­zmę w łonie Kościo­ła Szwe­cji (Sven­ska kyr­kan). Zro­bił to wbrew ostrze­że­niom i radom zarów­no ze stro­ny KG Ham­ma­ra, arcy­bi­sku­pa Uppsa­li i zwierzch­ni­ka szwedz­kich lute­ra­nów, jak i ks. Ish­ma­ela Noko, sekre­ta­rza gene­ral­ne­go Świa­to­wej Fede­ra­cji Lute­rań­skiej (Luthe­ran World Fede­ra­tion).

“Ty, bisku­pie Oba­re, jesteś człon­kiem Rady Świa­to­wej Fede­ra­cji Lute­rań­skiej. Rozu­mie się samo przez się, że od człon­ka Rady ocze­ku­je się dba­nia o jed­ność świa­to­wej wspól­no­ty lute­rań­skiej. To ozna­cza, że pono­sisz paster­ską odpo­wie­dzial­ność za jed­ność wspól­no­ty i — w kon­se­kwen­cji — jed­ność Kościo­ła. Wewnętrz­ne wal­ki w obrę­bie Kościo­łów człon­kow­skich ŚFL, w mojej opi­nii, są spra­wą Fede­ra­cji. Odra­dzał­bym Ci przy­ję­cie zapro­sze­nia do kon­se­kra­cji duchow­nych Pro­win­cji Misji i popro­sze­nie ŚFL o zaję­cie się tą kwe­stią” — pisał do bp. Oba­re ks. Noko w listo­pa­dzie ubie­głe­go roku.

Bez­sku­tecz­nie. 31. stycz­nia ks. Isha­mel Noko skie­ro­wał list do Komi­te­tu Kie­row­ni­cze­go ŚFL, w któ­rym napi­sał m.in.: “To (kon­se­kra­cja bisku­pa dla Pro­win­cji Misji — przyp. PK) w mojej opi­nii god­ny poża­ło­wa­nia obrót spra­wy w łonie wspól­no­ty lute­rań­skiej w cza­sie, w któ­rym budu­je­my zro­zu­mie­nie dla jed­no­ści i kole­gial­no­ści wśród lide­rów naszych Kościo­łów”.

Arcy­bi­skup KG Ham­mar tak sko­men­to­wał Eku­me­nicz­nej Agen­cji Infor­ma­cyj­nej całą spra­wę: — Pro­win­cja Misji stwo­rzy­ła auto­no­micz­ny Kościół. Nie­licz­na mniej­szość, przez ostat­nich kil­ka lat, two­rzy­ła alter­na­tyw­ne struk­tu­ry i for­mo­wa­ła Kościół. Ta pra­ca wła­śnie się zakoń­czy­ła, wraz z kon­se­kra­cją bisku­pa i ordy­no­wa­niem duchow­nych. Dla wszyst­kich sta­ło się jasne, że Pro­win­cja Misji nie jest już czę­ścią Kościo­ła Szwe­cji. Potwier­dził to tak­że biskup Wal­ter Oba­re z Kenii, któ­ry prze­wod­ni­czył kon­se­kra­cji. Stwier­dził on, że Pro­win­cja Misji przed­sta­wia­ła mu się jako auto­no­micz­ne cia­ło Kościel­ne w Szwe­cji.

Bez­po­śred­nią przy­czy­ną schi­zmy jest ordy­no­wa­nie przez Kościół Szwe­cji kobiet na duchow­nych. Kościół zezwo­lił na nią już w 1958 roku, a pierw­sza kobie­ta-ksiądz zaczę­ła swą posłu­gę rok póź­niej. Dopie­ro kil­ka­na­ście mie­się­cy temu prze­ciw­ni­cy tej prak­ty­ki powo­ła­li do życia Pro­win­cję Misji, kon­ser­wa­tyw­ną orga­ni­za­cję, któ­ra począt­ko­wo mia­ła się prze­kształ­cić w die­ce­zję nie uzna­ją­cą ordy­na­cji kobiet. Na jej cze­le stoi ks. Bengt Bir­gers­son, duchow­ny z kil­ku­dzie­się­cio­let­nią prak­ty­ką pastor­ską.

Zobacz tak­że:

• Szan­taż w łonie ŚFL
  
• Szan­taż w łonie ŚFL – cd.
  
• Roz­mo­wa z bp Caro­li­ne Kro­ok
  
• Roz­mo­wa z ks. Beng­tem Bir­gers­so­nem