Sojusz konserwatystów

62. Kon­wen­cja Zwy­czaj­na Kościo­ła Lute­rań­skie­go Syno­du Mis­so­uri (Luthe­ran Church — Mis­so­uri Synod) ogrom­ną więk­szo­ścią gło­sów zatwier­dzi­ła w ponie­dzia­łek (12. VII) wspól­no­tę ambo­ny i ołta­rza mię­dzy ame­ry­kań­skim Kościo­łem a Kościo­łem Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­skim w Kenii. Mimo, że LCMS jest człon­kiem Mię­dzy­na­ro­do­wej Rady Lute­rań­skiej (Inter­na­tio­nal Luthe­ran Coun­cil), a Kościół kenij­ski nale­ży do kon­ku­ren­cyj­nej Świa­to­wej Fede­ra­cji Lute­rań­skiej (Luthe­ran World Fede­ra­tion), oby­dwie wspól­no­ty połą­czył wyzna­nio­wy i moral­ny kon­ser­wa­tyzm.

- Jeste­śmy szczę­śli­wi i zaszczy­ce­ni fak­tem, że zna­leź­li­śmy zastę­py Chry­stu­sa, jakie zosta­ły opi­sa­ne w Psal­mie 110, któ­re znaj­du­ją się pod Jego sztan­da­ra­mi i zwią­za­ne są z praw­dzi­wą wia­rą, czy­stą dok­try­ną — powie­dział dele­ga­tom Kon­wen­cji biskup Wal­ter Oba­re, zwierzch­nik kenij­skich lute­ra­nów. — To wła­śnie jest powód, jedy­ny powód, że przy­by­li­śmy tutaj i poda­li­śmy wam naszą dłoń, pro­sząc o współ­pra­cę i wspól­no­tę — dodał.

Za peł­ną współ­pra­cą mię­dzy LCMS i Kościo­łem afry­kań­skim opo­wie­dzia­ło się 1074 dele­ga­tów. Prze­ciw­ko — 107. Wśród spraw dys­ku­to­wa­nych przed gło­so­wa­niem zna­la­zła się kwe­stia przy­na­leż­no­ści Kenij­czy­ków do ŚFL. Dr Samu­el H. Nefzger (Synod Mis­so­uri) stwier­dził, że kon­ser­wa­ty­ści z Czar­ne­go Kon­ty­nen­tu „nie uwa­ża­ją, aby przy­na­leż­ność do Fede­ra­cji ozna­cza­ła dla nich wspól­no­tę ambo­ny i ołta­rza z inny­mi Kościo­ła­mi człon­kow­ski­mi”!

Po gło­so­wa­niu Oba­re mówił o wyzwa­niach, jakie świat sta­wia przed Kościo­łem chrze­ści­jań­skim. Na Zacho­dzie ma to być zeświec­cze­nie, a w Afry­ce — islam. — Nie może­my bać się cier­pie­nia. Z Boże­go Sło­wa wie­my, że Boży Syjon znaj­du­je się pośród wro­gów Boga – stwier­dził.

Kościół Ewan­ge­lic­ko-Lute­rań­ski w Kenii posia­da 440 kon­gre­ga­cji, w któ­rych usłu­gu­je 110 duchow­nych. Korze­nie tej wspól­no­ty się­ga­ją roku 1948, kie­dy to na Czar­nym Kon­ty­nen­cie oży­wio­ną dzia­łal­ność pro­wa­dzi­ły skan­dy­naw­skie towa­rzy­stwa misyj­ne.

***

Wspól­no­ta kon­ser­wa­ty­stów ame­ry­kań­skich i afry­kań­skich wyja­śnia wie­le, jeśli cho­dzi o kło­po­ty, z jaki­mi bory­ka się ostat­nio Świa­to­wa Fede­ra­cja Lute­rań­ska. Od jakie­goś cza­su bp Oba­re jaw­nie łamie obo­wią­zu­ją­ce w niej regu­ły, chcąc inge­ro­wać w wewnętrz­ne spra­wy Kościo­ła Szwe­cji (por. lin­ki). Naresz­cie wyja­śni­ło się, że Kenij­czy­cy po pro­stu nie chcą być we wspól­no­cie ambo­ny i ołta­rza z inny­mi Kościo­ła­mi lute­rań­ski­mi ŚFL. Po co więc nadal męczą się w Fede­ra­cji? Czyż­by dla pie­nię­dzy, jakie dosta­ją od bogat­szych Kościo­łów Zacho­du, któ­ry­mi tak jaw­nie pogar­dza­ją? Ot i iście chrze­ści­jań­ska posta­wa. I god­na ostat­nich wyczy­nów bp. Oba­re. Pozo­sta­je tyl­ko mieć nadzie­ję, że stru­myk mamo­ny popły­nie teraz do Kenii z LCMS, co pozwo­li czar­nym lute­ra­nom odłą­czyć się od libe­ral­nej Euro­py. Choć pozo­sta­je zawsze nie­bez­pie­czeń­stwo, że afry­kań­ski hie­rar­cha wyzna­je zasa­dę, iż „żad­ne pie­nią­dze nie śmier­dzą” i będzie je brał z dwóch źró­deł. Jed­nym szcze­rze pogar­dza­jąc.

Piotr Kali­now­ski

Czy­taj tak­że:

• Szna­taż w łonie ŚFL
• Szna­taż w łonie ŚFL — cd.
• Kie­sch­nick ponow­nie pre­zy­den­tem