Tradycja albo zdrowie

Bap­ty­stycz­ne Kościo­ły w Appa­la­chach pre­fe­ro­wa­ły zawsze chrzty w otwar­tej prze­strze­ni oraz w natu­ral­nych zbior­ni­kach wody. Wzo­rem był chrzest Jezu­sa w rze­ce Jor­dan. Ich człon­ko­wie wie­rzą, że peł­ne zanu­rze­nie w wodzie jest koniecz­ne i nie ma lep­sze­go miej­sca dla chrze­ści­jań­skie­go rytu­ału wta­jem­ni­cze­nia niż duże, odkry­te prze­strze­nie.

Nie­ste­ty prak­ty­ko­wa­nie tej tra­dy­cji nie­sie za sobą obec­nie ryzy­ko zagro­że­nia dla zdro­wia. Od kil­ku lat biu­ro zdro­wia w Ken­tuc­ky ostrze­ga przed pły­wa­niem w wodach Appa­la­chów lub innym „peł­nym kon­tak­tem cia­ła z wodą”. Przy­czy­ną tego sta­nu rze­czy jest wzrost bak­te­rii cho­ro­bo­twór­czych z powo­du zwięk­szo­nej ilo­ści ście­ków zanie­czysz­cza­ją­cych wody Appa­la­chów. Więk­szość Kościo­łów, nawet na wiej­skich tere­nach, odcho­dzi powo­li od prak­ty­ki otwar­tych „stru­mien­nych” chrztów.

Dla małych gór­skich spo­łecz­no­ści prak­ty­ka ta nadal pozo­sta­je nor­mą. Nie­któ­re z nich urzą­dza­ją chrzty nawet zimą, w wyrą­ba­nej prze­rę­bli. Trud­no więc dzi­wić się, że nie przej­mu­ją się zanie­czysz­cze­nia­mi wywo­łu­ją­cy­mi bie­gun­kę.

Zda­niem Gary’ego Farley’a, poprzed­nie­go dyrek­to­ra miej­sco­we­go i kra­jo­we­go ducho­wień­stwa Kon­wen­cji Połu­dnio­wych Bap­ty­stów, Appa­la­chy są jed­nym z ostat­nich bastio­nów „stru­mien­nych” chrztów. Nie wia­do­mo jak wie­le ich jest gdyż naj­bar­dziej prak­ty­ku­ją­cy bap­ty­ści pocho­dzą z tych wspól­not, któ­re nie skła­da­ją rapor­tów żad­nej cen­tral­nej orga­ni­za­cji. Zresz­tą i kon­gre­ga­cje nale­żą­ce do Kon­wen­cji rów­nież urzą­dza­ją chrzty w natu­ral­nych zbior­ni­kach. Wie­le z nich w ogó­le nie ma bap­ty­ste­riów.