Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP

Uro­czy­stość Nie­po­ka­la­ne­go Poczę­cia Naj­święt­szej Maryi Pan­ny obcho­dzo­na jest dziś w Koście­le rzym­sko­ka­to­lic­kim. Uro­czy­stość ta wska­zu­je na szcze­gól­ną rolę Maryi w histo­rii zba­wie­nia, ale tak­że uświa­da­mia nam spe­cy­ficz­ną kato­lic­ką antro­po­lo­gię.

Dogmat Nie­po­kal­ne­go Poczę­cia gło­si, że mocą szcze­gól­nej łaski Boga (a nie swo­ich zasług), z wol­ne­go Boskie­go wybo­ru Mary­ja, mocą przy­szłych zasług Swo­je­go Syna zosta­ła uwol­nio­na od grze­chu pier­wo­rod­ne­go.

Dogmat ten jest bar­dzo póź­ny. Ogło­sił go Pius IX w 1854 r. w bul­li “Inef­fa­bi­lis Deus”. “Powa­gą Pana Nasze­go Jezu­sa Chry­stu­sa, świę­tych Apo­sto­łów Pio­tra i Paw­ła oraz Naszą ogła­sza­my, orze­ka­my i okre­śla­my, że nauka, któ­ra utrzy­mu­je, iż Naj­święt­sza Mary­ja Pan­na od pierw­szej chwi­li swe­go poczę­cia — mocą szcze­gól­nej łaski i przy­wi­le­ju wszech­moc­ne­go Boga, mocą prze­wi­dzia­nych zasług Jezu­sa Chry­stu­sa, Zba­wi­cie­la rodza­ju ludz­kie­go — zosta­ła zacho­wa­na nie­tknię­ta od wszel­kiej zma­zy grze­chu pier­wo­rod­ne­go, jest praw­dą przez Boga obja­wio­ną i dla­te­go wszy­scy wier­ni powin­ni w nią wytrwa­le i bez waha­nia wie­rzyć” — pod­kre­śla Pius IX.

Dogmat Nie­po­ka­la­ne­go Poczę­cia jest swo­istą odpo­wie­dzią Kościo­ła (w per­spek­ty­wie chry­sto­lo­gicz­ne­go dogma­tu chal­ce­doń­skie­go) na dwie skraj­no­ści antro­po­lo­gicz­ne, któ­re poja­wi­ły się w epo­ce nowo­żyt­nej. Z jed­nej stro­ny — huma­nizm czy Oświe­ce­nie dostrze­ga­ło w czło­wie­ku jedy­ne­go arbi­tra swo­je­go losu i jedy­ne­go Pana ludz­kiej histo­rii, z dru­giej Refor­ma­cja, tak bar­dzo wyno­si­ła chwa­łę Boga, że aż odbie­ra­ła dzia­ła­niu czło­wie­ka, jakie­kol­wiek zna­cze­nie. “Mię­dzy tymi dwo­ma skraj­no­ścia­mi — chwa­ła czło­wie­ka za cenę śmier­ci Boga, lub chwa­ła Boga za cenę zane­go­wa­nia czło­wie­ka sytu­uje się wia­ra Kościo­ła, pod­trzy­mu­ją­ca wła­śnie gor­szą­cą rów­no­wa­gę dogma­tu chry­sto­lo­gicz­ne­go” — pod­kre­śla kato­lic­ki teo­log Bru­no For­te.

Źró­dła tego dogma­tu się­ga­ją, zda­niem Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go, do biblij­ne­go okre­śle­nia Maryi, jako “łaski peł­nej” (Łk. 1, 28). Pozo­sta­łe wyzna­nia chrze­ści­jań­skie, nawet te, któ­re jak pra­wo­sła­wie głę­bo­ką czczą Mary­ję, nie widzą w tych sło­wach źró­deł dogma­tu, uzna­jąc co naj­wy­żej moż­li­wość przy­ję­cia tej praw­dy, jako tele­ogu­me­nu — przy­pusz­cze­nia teo­lo­gicz­ne­go, ale nie dogma­tu. Stąd dogmat Nie­po­ka­la­ne­go Poczę­cia wraz z dru­gim współ­cze­snym dogma­tem maryj­nym — Wnie­bo­wzię­cia NMP — jest jed­nym z poważ­niej­szych pro­ble­mów eku­me­nicz­nych.

:: Wię­cej o histo­rii dogma­tu