Więcej kobiety w Kościele — mniej “zasłon milczenia”

Więk­sza obec­ność kobiet na sta­no­wi­skach decy­zyj­nych Kościo­ła mogła­by pomóc w usu­nię­ciu “zasło­ny męskiej sekret­no­ści”, któ­ra zakry­wa­ła przy­pad­ki sek­su­al­ne­go wyko­rzy­sty­wa­nia dzie­ci.

Taką kon­klu­zję w arty­ku­le we wczo­raj­szym dzien­ni­ku waty­kań­skim L’Os­se­rva­to­re Roma­no zawie­ra tekst wło­skiej dzien­ni­kar­ki i pro­fe­sor histo­rii Lucet­ty Sca­raf­fi. Autor­ka zwra­ca uwa­gę, że mimo wezwań ostat­nich dwóch papie­ży dla zapew­nie­nia kobie­tom rów­nych acz róż­nych (wyklu­cza­ją­cych kapłań­stwo) ról w Koście­le kobie­ty nadal zaj­mu­ją pozy­cje pozba­wio­ne wpły­wu i odpo­wie­dzial­no­ści. W rezul­ta­cie Kościół tra­ci korzy­ści jakie mogły­by zapew­nić kobie­ty swo­imi umie­jęt­no­ścia­mi i pra­cą.

Sca­raf­fia sta­wia tezę, że gdy­by kobie­ty — z natu­ry bar­dziej skłon­ne do bro­nie­nia dzie­ci — wcze­śniej dopusz­czo­no do sta­no­wisk decy­zyj­nych obec­nie Kościół nie bory­kał­by się z tak poważ­nym kry­zy­sem na tle sek­su­al­ne­go mole­sto­wa­nia dzie­ci i mło­dzie­ży przez księ­ży oraz w insty­tu­cjach pro­wa­dzo­nych przez Kościół. Autor­ka na okre­śle­nie zmo­wy mil­cze­nia, któ­ra unie­moż­li­wia­ła ofia­rom docho­dze­nia spra­wie­dli­wo­ści i kara­nia win­nych uży­ła sło­wa omer­ta, któ­rym okre­śla się kod mil­cze­nia sto­so­wa­ny w mafii sycy­lij­skiej.

W arty­ku­le cyto­wa­ne są oświad­cze­nia zarów­no papie­ża Jana Paw­ła II jak i Bene­dyk­ta XVI, któ­ra wspie­ra­ją więk­szą obec­ność kobiet w Koście­le (z wyjąt­kiem rzecz jasna kapłań­stwa). Pro­blem pole­ga na tym, że nie mają one odzwier­cie­dle­nia w prak­ty­ce, gdzie kobie­ty są gene­ral­nie wyłą­czo­ne od decy­zyj­nych ról. Zda­niem autor­ki przy­kła­dem na to, że takie dzia­ła­nia są potrzeb­ne jest dobra współ­pra­ca i zro­zu­mie­nie mię­dzy zako­na­mi, któ­re mają męskie i żeń­skie gałę­zie.