Wojna o kanadyjski lekcjonarz zakończona

Waty­kan zaapro­bo­wał po osiem­na­stu latach deba­ty kana­dyj­ski lek­cjo­narz opar­ty na Nowej Zre­wi­do­wa­nej Wer­sji Stan­dar­du (NRSV) Biblii w języ­ku angiel­skim. Według femi­ni­stycz­nej teo­loż­ki Doris Keiser decy­zja ta jest dobra nie tyl­ko dla kobiet, ale dla wszyst­kich ludzi. NSRV uży­wa inklu­zyw­ne­go języ­ka zwra­ca­jąc się zarów­no do męż­czyzn jak i kobiet tam, gdzie z kon­tek­stu wyni­ka, że tekst doty­czy obu płci.

Tak więc w listach świę­te­go Paw­ła tam, gdzie po grec­ku jest samo bra­cia, ale z kon­tek­stu wyni­ka, że adre­sa­ta­mi są wier­ni oboj­ga płci w NRSV jest uży­ty zwrot “bra­cia i sio­stry”. W sto­sun­ku do Bogu NRSV uży­wa zaim­ka On.

Kato­lic­ki lek­cjo­narz nie­dziel­ny opar­ty na NRSV został wpro­wa­dzo­ny w 1992 roku z apro­ba­tą waty­kań­skiej Kon­gre­ga­cji ds. Kul­tu Boże­go i Dys­cy­pli­ny Sakra­men­tów a codzien­ny w 1994 roku. Zaraz potem Kon­gre­ga­cja Nauki Wia­ry wyra­zi­ła swo­je zastrze­że­nia do prze­kła­du NRSV.

Brak apro­ba­ty Waty­ka­nu spo­wo­do­wał powrót do sta­rej wer­sji, ale w cza­sie Świa­to­we­go Dnia Mło­dych w Kana­dzie w 2002 roku papież Jan Paweł II użył wła­śnie inklu­zyw­ne­go lek­cjo­na­rza. Zda­niem arcy­bi­sku­pa Jame­s’a Weis­ger­be­r’a — wice­prze­wod­ni­czą­ce­go Kon­fe­ren­cji Bisku­pów Kana­dy — głów­ny spór nie doty­czył tego, że uży­to inklu­zyw­ne­go języ­ka, lecz tego, że gdy się go uży­wa waż­ne jest, by robić to bez pomy­łek. Stąd spe­cjal­na komi­sja epi­sko­pa­tu Kana­dy od 2003 roku spo­ty­ka­ła się z urzęd­ni­ka­mi waty­kań­ski­mi pra­cu­jąc nad deta­la­mi tek­stu. Popra­wio­na edy­cja lek­cjo­na­rza wej­dzie do uży­cia od nowe­go roku kościel­ne­go 30 listo­pa­da 2008.