Zakończył się Synod Anglikańskiego Kościoła Australii

Zda­niem wie­lu obser­wa­to­rów Synod Kościo­ła zakoń­czył się patem pomię­dzy fun­da­men­ta­li­stycz­nym odła­mem Kościo­ła repre­zen­to­wa­nym przez arcy­bi­sku­pa Pete­ra Jen­se­na z die­ce­zji Syn­dey, a stro­ną bar­dziej libe­ral­ną, popie­ra­ną przez pry­ma­sa Austra­lii, choć to chy­ba do tych dru­gich nale­żeć będzie ostat­nie sło­wo.

W swo­ich wnio­skach przed Syno­dem del­ga­ci z Syn­dey doma­ga­li się odrzu­ce­nia uchwa­ły o moż­li­wo­ści świę­ceń bisku­pich dla kobiet (w Syd­ney nie mogą one być nawet księż­mi), zaka­za­nia bło­go­sła­wie­nia związ­ków homo­sek­su­al­nych i ordy­no­wa­nia aktyw­nych homo­sek­su­ali­stów na pasto­rów, pod­ję­cia uchwa­ły, któ­ra wyra­ża­ła­by “zanie­po­ko­je­nie” libe­ral­ny­mi decy­zja­mi Kościo­łów angli­kań­skich w Kana­dzie i USA, wresz­cie, zezwo­le­nia na świec­kie prze­wod­nic­two komu­nii świę­tej.

Synod sta­rał się zająć ugo­do­we sta­no­wi­sko. Odrzu­co­no moż­li­wość ordy­na­cji czyn­nych homo­sek­su­ali­stów oraz bło­go­sł­wie­nia ślu­bów homo­sek­su­al­nych, ale pod­kre­ślo­no nie­moż­ność nie­na­wi­ści i dys­kry­mi­na­cji w Koście­le. Więk­szość syno­da­łów (61%) zde­cy­do­wa­nie opo­wie­dzia­ło się za dopusz­cze­niem kobiet do urzę­du bisku­pa, prze­ciw­ko cze­mu pro­te­sto­wał biskup Jen­sen, wska­zu­jąc, iż przy­wód­ca­mi i gło­wą w Koście­le “byli zawsze męż­czyź­ni”. Jed­nak by ta decy­zja była wią­żą­ca zabra­kło kil­ku gło­sów w Izbie Duchow­nych oraz w Izbie Świec­kich (bisku­pi byli przy­gnia­ta­ją­co za). Spra­wę odło­żo­no więc do kolej­ne­go Syno­du Gene­ral­ne­go, choć jak zapew­nił pry­mas Carn­ley nic nie stoi na prze­szko­dzie, by kobie­ty zosta­ły bisku­pa­mi sufra­ga­na­mi, co też naj­praw­do­po­dob­niej sta­nie się wkrót­ce w Die­ce­zji Perth. Zezwa­la na to zarów­no pra­wo kościel­ne jak i pań­stwo­we (Angli­kań­ski Kościół w Austra­lii jako Kościół pań­stwo­wy w nie­któ­rych pro­win­cjach pod­le­ga świec­kim sądom).

Nie­po­wo­dze­niem zakoń­czy­ła się rów­nież pró­ba die­ce­zji Syn­dey prze­for­so­wa­nia uchwa­ły o “zerwa­nej wspó­lo­cie” z Kościo­ła­mi w USA i Kana­dzie. Synod posta­no­wił, iż to on, a nie arcy­bi­skup Can­ter­bu­ry będzie decy­do­wał o tym, z kim są w komu­nii, a z kim nie. To wiel­ka poraż­ka kon­ser­wa­ty­stów, któ­rzy nie będą w sta­nie wymóc na Syno­dzie zerwa­nia z Kana­dą i USA oraz przy­łą­cze­nia się do kon­ser­wa­tyw­nych (acz wybiór­czo) bisku­pów Afry­ki i Azji, któ­rzy nie posia­da­ją w Austra­lii żad­ne­go auto­ry­te­tu teo­lo­gicz­ne­go ani moral­ne­go.

Naj­więk­szą klę­ską kon­ser­wa­ty­stów była pró­ba obej­ścia zaka­zu spra­wo­wa­nia Eucha­ry­stii przez świec­kich poprzez uchwa­łę, któ­ra mia­ła “zachę­cić die­ce­zje do dys­ku­sji”. Obu­rze­nie i gwiz­dy na sali wywo­łał biskup Jen­sen, któ­ry tra­dy­cyj­ne inau­gu­ru­ją­ce Synod nabo­żeń­stwo angli­kań­skie w kate­drze w Perth nazwał “alie­nu­ją­cym” stwier­dza­jąc przy tym, iż spra­wi­ło ono, że ‘źle się tam czuł’. Synod nie tyl­ko odrzu­cił proś­bę Syd­ney, ale w kate­go­rycz­nych sło­wach zaka­zał podob­nych prak­tyk na przy­szłość. Czo­ło­wy angli­kań­ski teo­log w Austra­lii Andrew McGo­wan nie pozo­sta­wił suchej nit­ki na teo­lo­gii, któ­rą pró­bo­wał lan­so­wać biskup Jen­sen. “To ogra­ni­cza­nie się do czy­ta­nia Pisma przez 16-to i 17-to wiecz­ne oku­la­ry, któ­re wię­cej wypa­cza­ją niż zaciem­nia­ją” powie­dział McGo­wan. Inni bisku­pi rów­nież nie kry­li obu­rze­nia.

Kolej­ny Synod odbę­dzie się w 2007 roku