Arcybiskup contra ateista

Wczo­raj na uni­wer­sy­te­cie w Oks­for­dzie odby­ła się pół­to­ra­go­dzin­na deba­ta mię­dzy pry­ma­sem Kościo­ła Anglii dr Rowa­nem Wil­liam­sem a zna­nym bio­lo­giem i jesz­cze bar­dziej zna­nym ate­istą Richar­dem Daw­kin­sem m.in. auto­rem ksią­żek Samo­lub­ny gen i Bóg uro­jo­ny. Deba­ta doty­czy­ła oczy­wi­ście tego czy ludz­kie życie powsta­ło w spo­sób cał­ko­wi­cie przy­pad­ko­wy czy pla­no­wy.

Ata­ko­wał oczy­wi­ście zwo­len­nik przy­pad­ko­we­go powsta­nia życia czy­li Richard Daw­kins, acz w spo­sób spo­koj­ny i nie nazbyt agre­syw­ny, gdyż mimo pogar­dy dla wszyst­kich osób, któ­rzy wie­rzą “w uro­je­nia” arcy­bi­skup Can­ter­bu­ry jest prze­zeń uzna­wa­ny za miłe­go i kul­tu­ral­ne­go czło­wie­ka cho­ciaż oczy­wi­ście nie pozba­wio­ne­go głów­nej wady czy­li wia­ry w złu­dze­nia.

Dwa głów­ne pyta­nia zada­ne arcy­bi­sku­po­wi przez Daw­kin­sa to: jak moż­na w świe­tle XXI wiecz­nej nauki rein­ter­pre­to­wać Księ­gę Rodza­ju i jak moż­na chcieć do poglą­du na świat wpro­wa­dzać taki nie­ład jakim wyda­je się być Bóg. Arcy­bi­skup spa­ro­wał prze­ciw­ni­ka odpo­wie­dzia­mi, iż Księ­gi Rodza­ju chrze­ści­ja­nie nie przyj­mu­ją w spo­sób lite­ral­ny i nie zosta­ła ona obja­wio­na auto­rom w kate­go­riach nauki XXI wie­ku, zaś Boga nie postrze­ga jako czyn­ni­ka nie­ła­du w poglą­dzie na świat lecz nazwał­by go raczej połą­cze­niem miło­ści i mate­ma­ty­ki.

Trze­ba przy­znać że łatwiej jest wyja­śnić ist­nie­ją­ce na świe­cie cier­pie­nie z punk­tu widze­nia ate­isty-ewo­lu­cjo­ni­sty niż z punk­tu widze­nia czło­wie­ka, któ­ry nazy­wa Boga miło­ścią. W tym miej­scu arcy­bi­skup przy­znał iż nie da się łatwo odpo­wie­dzieć o pro­blem cier­pie­nia w świe­cie stwo­rzo­nym przez Boga.

Richard Daw­kins jest też prze­ko­na­ny iż reli­gia nie jest już waż­na dla więk­szo­ści Bry­tyj­czy­ków — nawet dla osób któ­re okre­śla­ją się same jako chrze­ści­ja­nie. Jako dowód iż tak jest Daw­kins przy­to­czył ankie­tę w któ­rej 64% bada­nych chrze­ści­jan nie potra­fi­ło podać (mając do wybo­ru czte­ry) pierw­szej księ­gi Nowe­go Testa­men­tu. Co praw­da sam Daw­kins w ostat­nim tygo­dniu w wywia­dzie dla radia BBC, kie­dy został popro­szo­ny o poda­nie peł­ne­go tytu­łu dzie­ła Dar­wi­na O powsta­wa­niu gatun­ków zawa­hał się zanim sobie przy­po­mniał — a jest prze­cież nazy­wa­ny naj­wyż­szym kapła­nem dar­wi­ni­zmu.

Na argu­ment o bra­ku potrze­by reli­gii w spo­łe­czeń­stwie arcy­bi­skup odpo­wie­dział cyta­tem z kró­lo­wej Elż­bie­ty, któ­ra pod­kre­śli­ła waż­ną rolę Kościo­ła Anglii w życiu naro­du. Wcze­śniej przez agre­syw­nym seku­la­ry­zmem ostrze­ga­ła mini­ster Say­eeda War­si. Zda­niem arcy­bi­sku­pa te przy­kła­dy świad­czą, iż bycie reli­gij­nym nie jest czymś eks­cen­trycz­nym lub nie­nor­mal­nym.

Kto ma rację — i słu­cha­cze i wszy­scy — prze­ko­na­ją się po śmier­ci — wła­snej. Cho­ciaż jeże­li rację ma Richard Daw­kins nie będzie­my mogli tego w żaden spo­sób sobie uświa­do­mić.