Bicie w Bożym imieniu — upiory przeszłości

Po kry­ty­ce metod wycho­waw­czych irlandz­kich zakon­nic, prze­pro­wa­dzo­nej­na kan­wie fil­mu “Sio­stry Mag­da­len­ki”, przy­szła kolej na nie­miec­ki sys­tem wycho­waw­czy. Publi­ka­cja dzien­ni­ka­rza Pete­ra Wensier­skie­go ujaw­nia dra­stycz­ne szcze­gó­ły, doty­czą­ce dzia­łal­no­ści pro­wa­dzo­nych przez Kościo­ły nie­miec­kich popraw­cza­ków.

W 300-stro­ni­co­wym spra­woz­da­niu „Bici w Bożym imie­niu” przed­sta­wio­no szo­ku­ją­cy obraz okrut­ne­go trak­to­wa­nia dzie­ci w pro­te­stanc­kich i rzym­sko­ka­to­lic­kich ośrod­kach wycho­waw­czych. Odbie­ra­ne rodzi­com i zamy­ka­ne — czę­sto pod bła­hy­mi pre­tek­sta­mi — dzie­ci były bite, upo­ka­rza­ne i zmu­sza­ne do nie­wol­ni­czej pra­cy.

Spra­woz­da­nie bazu­je na wywia­dach z dzie­siąt­ka­mi byłych wycho­wan­ków, któ­rzy dłu­gie lata nie byli w sta­nie otrzą­snąć się z trau­my i wsty­du. Zasa­dy „czar­nej peda­go­gi­ki” sto­so­wa­ne były przez kato­lic­kich mni­chów i zakon­ni­ce oraz pro­te­stanc­kich wycho­waw­ców do koń­ca lat 60-tych. Szcze­gól­nie poni­ża­ją­ce­go trak­to­wa­nia doświad­czy­ły ofia­ry, któ­re były nie­ślub­ny­mi dzieć­mi. Publi­ka­cja wywo­ła­ła reak­cję obron­ną orga­ni­za­cji sku­pia­ją­cych ośrod­ki wycho­waw­cze, któ­re zor­ga­ni­zo­wa­ły spo­tka­nie kry­zy­so­we w celu przy­go­to­wa­nia odpo­wie­dzi na przed­sta­wio­ne zarzu­ty.