Homo-adopcje, rockliturgia i rozmowy o prawosławiu

Od wie­lu tygo­dni świa­to­we media infor­mu­ją o kon­flik­cie Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go w Anglii i Walii z rzą­dem bry­tyj­skim. Według nowej regu­la­cji zakaz dys­kry­mi­na­cji gejów i les­bi­jek ozna­czać będzie rów­nież pra­wo homo­sek­su­ali­stów do adop­cji dzie­ci z ośrod­ków pro­wa­dzo­nych przez Kościo­ły, a te sprze­ci­wia­ją się rzą­do­wi. Spór wokół rów­no­upraw­nie­nia i wol­no­ści sumie­nia wzbu­dził naj­wię­cej emo­cji oraz komen­ta­rzy w minio­nym tygo­dniu. Dys­ku­to­wa­li­śmy rów­nież o duchu litur­gii. Na ile jest lub czy w ogó­le może być obec­ny w twór­czo­ści twór­ców muzy­ki współ­cze­snej? Impul­sem do tego było epi­sko­pal­ne nabo­żeń­stwo eucha­ry­stycz­ne, w któ­rym tra­dy­cyj­ne hym­ny zastą­pi­ła muzy­ka zespo­łu U2.

EAI Ekumenizm.pl uda­ło się prze­pro­wa­dzić roz­mo­wę z ks. Paige M. Bla­ir, pomy­sło­daw­czy­nią litur­gii w rytm roc­ka, któ­ra prze­ko­nu­je, iż muzy­ka U2 może być rów­nie biblij­na i udu­cho­wio­na, jak tra­dy­cyj­ne pie­śni śpie­wa­ne w kościo­łach. Czy roc­kli­tur­gia ma szan­sę stać się litur­gią Kościo­ła XXI wie­ku? O tym w wywia­dzie i w dys­ku­sjach Czy­tel­ni­ków.

Spo­re zain­te­re­so­wa­nie wzbu­dzi­ła infor­ma­cja o chi­ro­to­nii bisku­pa sie­mia­tyc­kie­go, bp. Jerze­go (Pań­kow­skie­go). Uro­czy­stość w war­szaw­skim sobo­rze św. Marii Mag­da­le­ny, w któ­rej wziął udział pra­wo­sław­ny epi­sko­pat Pol­ski, bisku­pi pra­wo­sław­ni z zagra­ni­cy, a tak­że goście eku­me­nicz­ni, wywo­ła­ła dys­ku­sje nt. pol­skie­go pra­wo­sła­wia oraz języ­ka pol­skie­go we wschod­niej litur­gii. W burz­li­wej i — nie­ste­ty — miej­sca­mi nazbyt agre­syw­nej dys­ku­sji zabrał sam wła­dy­ka, któ­ry przed wybo­rem (i miej­my nadzie­ję tak­że i po) aktyw­nie współ­pra­co­wał z por­ta­lem Cerkiew.pl. Mno­ha­ja leta, wła­dy­ko!

Powró­ci­ła spra­wa lustra­cji w Koście­le — tym razem z nie­co słab­szą siłą (zmę­cze­nie mate­ria­łu?). Sta­ło się to po infor­ma­cji metro­po­li­ty lubel­skie­go, abp. J. Życiń­skie­go, któ­ry ujaw­nił, że pewien esbek chciał mu sprze­dać akta kom­pro­mi­tu­ją­ce ludzi Kościo­ła. Ze sło­wa­mi i (nie)czynami hie­rar­chy pole­mi­zo­wał na łamach EAI Tomasz Ter­li­kow­ski.

Kościół był w cen­trum zain­te­re­so­wa­nia mediów nie tyl­ko z powo­du lustra­cji, ale rów­nież dzię­ki gru­pie kil­ku posłów zwią­za­nych z nie­ofi­cjal­nym kołem par­la­men­tar­nym “Radio Mary­ja” i Ligą Pol­skich Rodzin (LPR). Par­la­men­ta­rzy­ści zapra­gnę­li — i to wbrew nie­ukry­wa­ne­mu znie­sma­cze­niu bisku­pów — nadać duchow­nym sta­tus funk­cjo­na­riu­szy publicz­nych, zwią­za­ny z pew­ny­mi przy­wi­le­ja­mi praw­ny­mi. Jak dono­szą media, kie­row­nic­two LPR już zdy­stan­so­wa­ło się od pomy­słu gor­liw­szych kole­gów w staj­ni.

Ponad­to wło­skie media poin­for­mo­wa­ły o poten­cjal­nych kan­dy­da­tach do kape­lu­sza kar­dy­nal­skie­go, a w Jenie odna­le­zio­no notat­kę sprzed pra­wie 500 lat, według któ­rej Mar­cin Luter rze­czy­wi­ście przy­bił 95 tez do drzwi kościo­ła zam­ko­we­go w Wit­ten­ber­dze. W USA do wyści­gu o naj­wyż­szy urząd w pań­stwie zgło­sił się były pastor bap­ty­stycz­ny, a pod­czas wspo­mnie­nia św. Toma­sza z Akwi­nu, Bene­dykt XVI ponow­nie pod­jął trud­ną, ale nie­zwy­kle cie­ka­wą pro­ble­ma­ty­kę wia­ry i rozu­mu.

Na koniec war­to wspo­mnieć o innych donie­sie­niach, jak np. o suspen­do­wa­niu bisku­pa-eme­ry­ta, któ­ry chce star­to­wać w przy­szło­rocz­nych wybo­rach pre­zy­denc­kich w Para­gwa­ju, czy też o ostrej pole­mi­ce rzym­sko­ka­to­lic­kie­go arcy­bi­sku­pa z zie­lo­no­świąt­ko­wą wspól­no­tą, pro­pa­gu­ją­cą tzw. ewan­ge­lię suk­ce­su.

29. 01. 2007 — 4. 02. 2007