Rozmowa z abp. Andersem Wejrydem

Kościół Szwe­cji przez wie­lu postrze­ga­ny jest jako wspól­no­ta bar­dzo kon­tro­wer­syj­na, ze wzglę­du na swój libe­ra­lizm. A jaka jest wizja Kościo­ła nowe­go pry­ma­sa Kró­le­stwa Szwe­cji, któ­ry zasia­da na arcy­bi­sku­pim tro­nie Uppsa­li od kil­ku tygo­dni? — Chciał­bym, aby Kościół Szwe­cji pod moim przy­wódz­twem był niczym wiel­ka sala, w któ­rej znaj­dzie się miej­sce zarów­no dla tego, co uwa­ża­my za nasze korze­nie, jak i współ­cze­snych ludzi, a w szcze­gól­no­ści tych, któ­rzy są lub byli odrzu­ce­ni — mówi w roz­mo­wie z Eku­me­nicz­ną Agen­cją Infor­ma­cyj­ną arcy­bi­skup Anders Wej­ryd.

Piotr Kali­now­ski: Księ­że Arcy­bi­sku­pie, przede wszyst­kim pro­szę przy­jąć gra­tu­la­cje i naj­lep­sze życze­nia od redak­cji Eku­me­nicz­nej Agen­cji Infor­ma­cyj­nej! Pierw­sze pyta­nie nasu­wa się samo — jak będzie wyglą­dał Kościół Szwe­cji w cza­sie kaden­cji Księ­dza Arcy­bi­sku­pa?Abp Anders Wej­ryd: — Histo­rycz­nie rzecz ujmu­jąc korze­nie nasze­go Kościo­ła tkwią w chrze­ści­jań­skich misjach, jakie dotar­ły do Szwe­cji ok. roku 1000. Jestem 69. arcy­bi­sku­pem Ecc­le­sia Sueca­na i linia ta wybie­ga dale­ko poza czas XVI-wiecz­nej Refor­ma­cji. Kościół histo­rycz­ny to taki, któ­ry dźwi­ga brze­mię naucze­nia i dzie­le­nia się ze współ­cze­sny­mi ludź­mi biblij­ną wie­dzą, inter­pre­ta­cją i sakra­men­ta­mi w modli­twie o obec­ność Ducha Świę­te­go. To Kościół two­rzą­cy współ­od­po­wie­dzial­ność świec­kich i kle­ru, widocz­ną na róż­nych szcze­blach zarzą­dza­nia wspól­no­tą. Jaka sen­ten­cja przy­świe­ca urzę­do­wa­niu Księ­dza Arcy­bi­sku­pa?- Para­te viam Domi­ni — przy­go­to­wuj­cie dro­gę Panu. Kościół Szwe­cji postrze­ga­ny jest jako wspól­no­ta bar­dzo libe­ral­na. Czy Ksiądz Arcy­bi­skup zga­dza się z tą opi­nią i czy libe­ra­lizm jest wła­ści­wą dro­gą dla Kościo­ła XXI wie­ku?- Nasz Kościół jest tak­że bar­dzo zain­te­re­so­wa­ny tra­dy­cją i inny­mi punk­ta­mi widze­nia. Kościół, któ­ry nie ma odwa­gi mówić wprost o Jezu­sie Chry­stu­sie i czcić tego, co on zro­bił dla nas, nie ma przy­szło­ści. Chciał­bym, aby Kościół Szwe­cji pod moim przy­wódz­twem był niczym wiel­ka sala, w któ­rej znaj­dzie się miej­sce zarów­no dla tego, co uwa­ża­my za nasze korze­nie, jak i współ­cze­snych ludzi, a w szcze­gól­no­ści tych, któ­rzy są lub byli odrzu­ce­ni. Nie­daw­no Rosyj­ski Kościół Pra­wo­sław­ny zapo­wie­dział, że zerwie swo­je sto­sun­ki z Kościo­łem Szwe­cji. Czy nie boi się Ksiądz Arcy­bi­skup izo­la­cji szwedz­kie­go Kościo­ła?- Bar­dzo żału­ję, że Kościół Szwe­cji nie wyka­zał się wystar­cza­ją­cą aktyw­no­ścią, aby pod­trzy­mać kon­tak­ty z Rosyj­skim Kościo­łem Pra­wo­sław­nym. Nasze nadzie­je pokła­da­my teraz w obu­stron­nych powią­za­niach mię­dzy naszy­mi wspól­no­ta­mi. Fakt, że Kościół Szwe­cji wziął na sie­bie odpo­wie­dzial­ność bło­go­sła­wie­nia jed­no­pł­cio­wych, zare­je­stro­wa­nych par wywo­łał deba­tę, ale tak­że zmu­sił nas do waż­nych dys­ku­sji i wymia­ny poglą­dów, pod­czas gdy wie­le innych Kościo­łów zma­ga się tymi samy­mi kwe­stia­mi. Jed­ne z nich podą­ża­ją tą samą dro­gą, co my, inni wybie­ra­ją inną. Wyda­rze­nia ostat­nich lat spra­wi­ły, że ludzie odwró­ci­li się od muzuł­ma­nów. Nie­daw­ne wyda­rze­nia w Liba­nie spo­wo­do­wa­ły kry­ty­kę Izra­ela. Jak powin­ny wyglą­dać sto­sun­ki chrze­ści­jan z Żyda­mi i muzuł­ma­na­mi?- To Bóg stwo­rzył nas, a nie my stwo­rzy­li­śmy jego. Dla­te­go też poszu­ku­je­my tego same­go Boga i ja, jako chrze­ści­ja­nin, jestem prze­ko­na­ny, że Pan Jezus Chry­stus otwie­ra dro­gę ku Bogu w naj­lep­szy z moż­li­wych spo­so­bów. Jed­nak nie mogę tej opi­nii for­so­wać siłą, mogę się nią jedy­nie dzie­lić z moimi brać­mi. Kościół Szwe­cji stoi na sta­no­wi­sku, że Nowe Przy­mie­rze nie zli­kwi­do­wa­ło Sta­re­go dla Domu Izra­ela. A co z eku­me­ni­zmem? Czy widzi Ksiądz Arcy­bi­skup moż­li­wość pogłę­bia­nia współ­pra­cy mię­dzy Kościo­ła­mi i do cze­go ów eku­me­nizm ma nas dopro­wa­dzić? - Tak! Oczy­wi­ście, że widzę taką moż­li­wość. Uwa­żam, że to bar­dzo waż­ne, aby Kościo­ły nie sta­ły się wylę­gar­nia­mi nacjo­na­li­zmów i kary­ka­tu­ra­mi innych i nie­zna­nych. Współ­pra­ca w kwe­stiach socjal­nych i pro­ste stu­dia biblij­ne w połą­cze­niu z modli­twą i wymia­ną oso­bi­stych doświad­czeń wyka­za­ły, że są waż­ny­mi narzę­dzia­mi w sto­sun­kach mię­dzy­ludz­kich. Z kim szwedz­cy lute­ra­nie chcie­li­by zacie­śniać współ­pra­cę i dla­cze­go?- Wasza Agen­cja mogła­by być part­ne­rem na wie­lu szcze­blach. Uwa­żam, że wszyst­kie Kościo­ły w naszym kra­ju są part­ne­ra­mi w gło­sze­niu ludziom Ewan­ge­lii i two­rze­niu prze­strze­ni dla modli­twy. A jeśli cho­dzi o szcze­gó­ły, to mamy pod­pi­sa­ne eku­me­nicz­ne poro­zu­mie­nia z dużą czę­ścią Wspól­no­ty Angli­kań­skiej, a dokład­niej z Kościo­ła­mi angli­kań­ski­mi Wysp Bry­tyj­skich, z Kościo­ła­mi nale­żą­cy­mi do Świa­to­wej Fede­ra­cji Lute­rań­skiej, z wywo­dzą­cym się z Kościo­ła rzym­sko­ka­to­lic­kie­go Nie­za­leż­nym Kościo­łem Fili­pin i epi­sko­pal­ny­mi meto­dy­sta­mi. Jeste­śmy bli­scy poro­zu­mie­nia z Kościo­łem Szwe­cji Przy­mie­rza Misji, któ­ry jest wspól­no­tą lute­rań­ską z rysa­mi refor­mo­wa­ny­mi. Dys­ku­tu­je­my tak­że nad for­ma­li­za­cją naszych sto­sun­ków z Kościo­ła­mi sta­ro­ka­to­lic­ki­mi nale­żą­cy­mi do Unii Utrechc­kiej. Wię­zy robo­cze łączą nas nato­miast z Kościo­ła­mi rzym­sko­ka­to­lic­kim, wie­lo­ma pra­wo­sław­ny­mi i orien­tal­ny­mi. Dzię­ku­ję za roz­mo­wę.Foto: Jim Elfström/IKON